Η κυβερνητική κρίση στη Γερμανία και η επαπειλούμενη κατάρρευση του κυβερνητικού συνασπισμού κυριαρχούν στα πρωτοσέλιδα και στα σχόλια του ευρωπαϊκού Τύπου.
Η Bild εκτιμά ότι η «παθιασμένη» όπως την περιγράφει διαμάχη μεταξύ Χριστιανοδημοκρατών και Χριστιανοκοινωνιστών με αιχμή το προσφυγικό, είναι προς όφελος της Γερμανίας αφού ουσιαστικά αναζωογονεί τη δημοκρατία της: «Με εικονικά μέτρα από τις Βρυξέλλες, η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ επιχείρησε να θάψει τη διαμάχη αυτή. Η προσπάθεια κορυφώθηκε με τον ισχυρισμό της ότι προχώρησε σε συμφωνίες για εσπευσμένη επιστροφή προσφύγων με 14 χώρες, γεγονός που στο μεταξύ διαψεύδουν τρεις χώρες.
Το μόνο λογικό συμπέρασμα είναι ότι πρόκειται για φθηνά κόλπα προκειμένου να διατηρηθεί στην εξουσία. Οι διαψεύσεις αυτές είναι ντροπιαστικές για τη Γερμανία. Η διαμάχη πρέπει να επιλυθεί. Χωρίς την CSU δεν θα υπήρχε. Χωρίς την CSU θα συνεχίζαμε να επιτρέπουμε να εισέρχονται στη χώρα άνθρωποι που έχουν απαγόρευση εισόδου και μάλιστα χωρίς να το γνωρίζουμε καν. Τόσο μεγάλη ήταν η αποτυχία της διοίκησης και της πολιτικής. Χωρίς την CSU θα παραδίδαμε στην AfD αμαχητί μια από τις σημαντικότερες συζητήσεις και δη στην κρισιμότερη φάση της. Η διαμάχη για τα σύνορά μας είναι σημαντική για τη δημοκρατία μας. Η Γερμανία θα εξέλθει ενισχυμένη από αυτή».
Ο οριστικός αποχαιρετισμός της παλιάς Γερμανίας
Το σχόλιο του περιοδικού Der Spiegel: «[…] Τη χθεσινή νύχτα δρομολογήθηκε ο οριστικός αποχαιρετισμός της παλιάς Γερμανίας. Δεν χρειάζεται να δραματοποιεί κανείς την κατάσταση πέραν του δέοντος. Στην Ολλανδία εκπροσωπούνται περισσότερα από 12 κόμματα στη Βουλή και παρά ταύτα η χώρα κυβερνάται καλά. Ωστόσο συνιστά πάντα ρίσκο να αντικαταστήσει κανείς ένα δοκιμασμένο σύστημα με μια νέα τάξη πραγμάτων τα προτερήματα της οποίας δεν είναι ακόμη εμφανή. Η ειρωνεία της ιστορίας έγκειται στο ότι τις πένθιμες καμπάνες του παλιού κομματικού συστήματος σήμανε ακριβώς εκείνο το κόμμα που ήθελε όσο κανέναν άλλο να το διατηρήσει. Σε αντίθεση με τη Μέρκελ, η CSU δεν ήθελε να παραδώσει το δεξιό άκρο του δημοκρατικού τόξου σε άλλο κόμμα. Επί της αρχής ήταν η σωστή θέση. Ωστόσο η πρακτική υλοποίησή της απαιτούσε μια ιδιαίτερη πολιτική επιδεξιότητα την οποία δεν διαθέτει η ηγεσία των Χριστιανοκοινωνιστών. Τις επιπτώσεις (ενν. αυτής της αδυναμίας) πρέπει να τις επωμιστεί τώρα ολόκληρη η χώρα».
Η γερμανική κρίση απειλεί όλη την Ευρώπη
Τις ευρύτερες συνέπειες ενδεχόμενης κατάρρευσης του κυβερνητικού συνασπισμού επιχειρεί να αναδείξει το σχόλιο της αυστριακής Die Presse. «Το ότι η Μέρκελ αποδέχθηκε 62 από τα 63 σημεία του σχεδίου Ζέεχοφερ για την προσφυγική πολιτική μάλλον εξέπληξε ακόμη και τον ίδιο. Εξαιτίας μόλις ενός σημείου -της απαγόρευσης εισόδου σε συγκεκριμένους πρόσφυγες- ο Ζέεχοφερ θέλει να παραιτηθεί εάν δεν υπάρξει συμφωνία. […] Και αυτό, παρότι ο ίδιος έδειχνε κατανόηση στις διερευνητικές του 2017 για το ό,τι οι επαναπροωθήσεις δεν μπορούν να γίνουν έτσι απλά και ενώ η ίδια η Μέρκελ είπε χθες […] ότι και δικός της στόχος είναι ο περιορισμός της μετανάστευσης. Ωστόσο είναι πλέον αργά για να επικρατήσει η λογική, οι εξελίξεις ενδέχεται να προκαλέσουν κρίση όχι μόνον στη Γερμανία αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη».
