Η χώρα έχει περιέλθει δυστυχώς σε διπλή αιχμαλωσία, μία στα υπερπλεονάσματα και μία στα ταμειακά διαθέσιμα ασφαλείας με βραχυχρόνιο δανεισμό, δήλωσε ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευάγγελος Βενιζέλος, μιλώντας στο συνέδριο του Κύκλου Ιδεών «Ελλάδα Μετά ΙΙ».
Ο κ. Βενιζέλος έκανε λόγο για συγκλονιστική διόγκωση των repos, με συγκέντρωση και απόλυτο κρατικό έλεγχο επί των αποθεματικών όλων των νομικών προσώπων της γενικής κυβέρνησης.
«Και όλα αυτά για να αποφύγουμε την Προληπτική Πιστωτική Γραμμή, ενώ έχουμε δεχθεί τη σκληρή εποπτεία, το συμπληρωματικό μνημόνιο, δηλαδή το τέταρτο μνημόνιο ούτως ή άλλως, αλλά χωρίς νέο δάνειο, χωρίς να αξιοποιούμε όμως και τα μεγάλα υπόλοιπα του τρίτου δανείου, τα οποία παραμένουν στη διάθεση των πιστωτών, οι οποίοι έχουν τη δική τους γραμμή, απλώς δεν δεσμεύονται σε μία σχετική σύμβαση η οποία θα θωράκιζε την Ελλάδα σε σχέση με τις αγορές», συμπλήρωσε ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
Ο κ. Βενιζέλος υπογράμμισε ότι το ζήτημα δεν είναι η καθαρή ή η μη καθαρή έξοδος –αφήγημα που όπως είπε κατέρρευσε πολύ πριν τις τελευταίες εξελίξεις στην Ιταλία- αλλά «αυτό που συντελείται τώρα, καθοδόν προς τον Αύγουστο, που είναι η συστηματική, η επιμελέστατη ναρκοθέτηση της επόμενης τετραετίας».
Όπως συμπλήρωσε, η χώρα αναλαμβάνει μακροχρόνιες δεσμεύσεις, οι οποίες υπερβαίνουν τον ορίζοντα του 2022, που ορισμένες φορές φθάνουν στον ορίζοντα του 2060 με βάση την καμπύλη των χρεολυσίων. «Μακροχρόνιες δεσμεύσεις που αιχμαλωτίζουν τη χώρα σε κατάσταση στασιμοχρεωκοπίας και μιζέριας», πρόσθεσε.
«Θα μου επιτρέψετε να αναφέρω κι εγώ το πιο πρόσφατο εμβληματικό παράδειγμα που αναδύεται μέσα από το νομοσχέδιο που συζητείται την Τετάρτη και την Πέμπτη στην Ολομέλεια της Βουλής. Η απαίτηση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας να ενεργοποιηθεί σχετική ρήτρα της συμφωνίας του Ιουλίου του 2015, μετά το υπερήφανο δημοψήφισμα, και να παρασχεθεί η εγγύηση του λεγόμενου υπερταμείου ύψους 25 δισεκατομμυρίων Ευρώ επί της ιδιωτικής περιουσίας του δημοσίου», συνέχισε ο κ. Βενιζέλος και διερωτήθηκε: «Τώρα που συμβατικά παρέχεται η εγγύηση επί της ιδιωτικής περιουσίας και παραιτείται το δημόσιο από τις σχετικές ενστάσεις, πού είναι όλοι αυτοί οι κήρυκες του νομικού και πολιτικού εθνικολαϊκισμού, της δημαγωγίας και της αποβλάκωσης;».
Στάθηκε εξάλλου στην ανάγκη διενέργειας εκλογών και αλλαγής κυβέρνησης, τονίζοντας ωστόσο πως «η άλλη κυβέρνηση είναι όρος αναγκαίος, αλλά όχι και επαρκής». «Μία άλλη κυβέρνηση για να κάνει τι; Ποια είναι τα περιθώρια διακριτικής ευχέρειας εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης και εντός Ευρωζώνης, εντός του υπάρχοντος διακυβερνητικού συσχετισμού δυνάμεων, εντός του θεσμικού πλαισίου του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι, για μία χώρα όπως η Ελλάδα που βρίσκεται στην κατάσταση την οποία περιγράφουμε και γνωρίζουμε, μία χώρα εγκλωβισμένη στην πολιτική του υπερπλεονάσματος, μία χώρα η οποία ψηφίζει αυτό το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Στρατηγικής;», διερωτήθηκε.
Όπως τόνισε, «η χώρα, λοιπόν, εγκλωβίζεται μακροπροθέσμως σε μία εσφαλμένη και ετεροβαρή διαπραγμάτευση».
