Ερευνητές του Pacific Northwest National Laboratory και της LCW Supercritical Technologies δημιούργησαν πέντε γραμμάρια συμπυκνωμένου ουρανίου (yellowcake), χρησιμοποιώντας ακρυλικές ίνες για την εξαγωγή του από θαλασσινό νερό.
«Πρόκειται για ένα σημαντικό ορόσημο» είπε ο Γκάρι Γκιλ, ερευνητής του PNΝL. «Υποδεικνύει ότι αυτή η προσέγγιση μπορεί να παρέχει οικονομικά βιώσιμο πυρηνικό καύσιμο από τους ωκεανούς- τη μεγαλύτερη πηγή ουρανίου στη Γη».
Η LCW από πλευράς της ανέπτυξε μια ακρυλική ίνα η οποία προσελκύει και συγκρατεί το διαλυμένο ουράνιο που είναι παρόν στο νερό των ωκεανών.
«Τροποποιήσαμε χημικά κανονικό, φθηνό νήμα, για να το μετατρέψουμε σε απορροφητικό υλικό που είναι επιλεκτικό στο ουράνιο, αποδοτικό και επαναχρησιμοποιούμενο» είπε ο Τσιέν Ουάι, πρόεδρος της LCW Supercritical Technologies. «Οι δυνατότητες του PNNL στην αξιολόγηση και δοκιμή του υλικού ήταν ανεκτίμητες όσον αφορά στην προώθηση αυτής της τεχνολογίας».
Σύμφωνα με τον Ουάι, το απορροφητικό υλικό είναι εξαιρετικά φθηνό - για την ακρίβεια, μπορούν να χρησιμοποιηθούν ακόμα και νήματα/ ίνες από απορρίμματα/ απόβλητα για τη δημιουργία του. Επίσης, οι απορροφητικές του δυνατότητες είναι αναστρέψιμες, και το ουράνιο αποδεσμεύεται εύκολα προκειμένου να υποβληθεί σε επεξεργασία ώστε να μετατραπεί σε yellowcake. Ανάλυση της τεχνολογίας αυτής έδειξε ότι θα μπορούσε να είναι ανταγωνιστική στις «παραδοσιακές» μεθόδους εξόρυξης ουρανίου από τη γη, όσον αφορά στο κόστος.
Επιστήμονες του PNNL πραγματοποίησαν τρεις ξεχωριστές δοκιμές πάνω στις επιδόσεις του απορροφητικού υλικού, εκθέτοντάς το σε μεγάλους όγκους θαλασσινού νερού. «Για κάθε δοκιμή, βάλαμε περίπου ένα κιλό ίνας στη δεξαμενή για περίπου ένα μήνα και αντλούσαμε το νερό γρήγορα, για να προσομοιώσουμε τις συνθήκες στον ανοιχτό ωκεανό» είπε ο Γκιλ. «H LCW μετά αφαίρεσε το ουράνιο από το απορροφητικό και, από τις πρώτες τρεις δοκιμές, πήραμε περίπου πέντε γραμμάρια...μπορεί να μην ακούγεται πολύ, αλλά μπορεί να αυξηθεί».
Ο Γκιλ σημειώνει ότι το θαλασσινό νερό έχει περιεκτικότητα ουρανίου περίπου τρία μέρη ανά δισεκατομμύριο. Εκτιμάται ότι υπάρχουν τουλάχιστον τέσσερα δισεκατομμύρια τόνοι ουρανίου στο θαλασσινό νερό, που είναι περίπου 500 φορές η ποσότητα που εκτιμάται ότι υπάρχει σε ορυχεία στην ξηρά.
