«Οι προτάσεις των Πέντε Αστέρων και της Λέγκας μπορούν να τινάξουν την Ευρωζώνη στον αέρα» γράφουν σήμερα οι Financial Times. «Οι προτάσεις στο έγγραφο που διέρρευσε είναι πολύ πιο ριζοσπαστικές απ’ ό,τι ανέμεναν οι αγορές -κι αν εφαρμοστούν η Ευρωζώνη θα διαλυθεί», υποστηριζει η βρετανική εφημερίδα.

«Το τρίτο συμπέρασμα είναι ότι τα φιλόδοξα σχέδια του Μακρόν για βαθύτερη ενοποίηση στην Ευρωζώνη είναι πια χαμένη υπόθεση: δεν πρόκειται η Γερμανία να δεχθεί ποτέ πανευρωπαϊκό ομόλογο που θα συνδέει το ιταλικό χρέος με το γερμανικό. Σε χθεσινή, κοινή ανακοίνωσή τους Πέντε Αστέρια και η Λέγκα αναφέρθηκαν στην περίοδο του ’80 και του ’90 όταν η Ιταλία είχε ακόμα τη λίρα, πριν τη συνθήκη του Mάαστριχτ.

Φαίνεται ότι Σαλβίνι και Ντι Μάιο "φλερτάρουν" ακόμα και με έξοδο από την Ευρωζώνη. Το σχετικό έγγραφο δίνει μια ιδέα για το τι μπορεί να σημαίνει μια κυβέρνηση συνασπισμού κατά του κατεστημένου», σχολιάζει ο αναλυτής Λορέντσο Κοντόνιο. Παραμένει, ωστόσο, ακόμα αβέβαιο πόσο θα το «τραβήξουν» τα δύο κόμματα.

Σύμφωνα με την εφημερίδα είναι σε εξέλιξη μια «ανταρσία στο Νότο: αν οι Βρυξέλλες πίστευαν ότι το να αντιμετωπίσουν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα ήταν εφιάλτης, ας ''σφίξουν τώρα τις ζώνες τους'' για ν’ αντιμετωπίσουν την Ιταλία».

«Θα μπορούσε βέβαια ο Ιταλός Πρόεδρος να ανακοινώσει ότι ο συνασπισμός δεν "δουλεύει", να ορίσει κυβέρνηση τεχνοκρατών και να προκηρύξει εκλογές. Αυτά όμως είναι χίμαιρες -μια κυβέρνηση τεχνοκρατών μόνο θα ενδυνάμωνε τους λαϊκιστές. Ωστόσο, οι ενδείξεις είναι ότι μάλλον αυτή η κυβέρνηση θα αποτύχει και θα προσπαθεί να εξασφαλίζει στήριξη κινητοποιώντας τους ψηφοφόρους κατά των Βρυξελλών, κατά του Tραμπ και υπέρ του Πούτιν. Κι αυτό είναι συνταγή για ευρωπαϊκή αστάθεια» σημειώνει η βρετανική εφημερίδα.

Σε σχόλιό του στην ίδια εφημερίδα ο αναλυτής Σ. Νίξον εκτιμά πάντως ότι «τα ριζοσπαστικά σχέδια δεν σημαίνουν ότι η Ιταλία θα βυθίσει την Ευρώπη σε αναταραχή. Όπως εξαντλητικά το κατέδειξε και η ελληνική κρίση δεν υπάρχει εύκολος δρόμος εξόδου από το ευρώ. Και μια οξεία κρίση στην Ιταλία, πιθανόν θα κατέληγε όχι σε έξοδο από το ευρώ αλλά σε αναδιάρθρωση του χρέους -με τα κόστη να βαρύνουν τους Ιταλούς αποταμιευτές και συνταξιούχους και όχι την ΕΚΤ, όπως θέλουν να πιστεύουν οι Ευρωπαίοι πιστωτές».