Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι απειλούνται από τα αυξανόμενα επίπεδα του ατμοσφαιρικού διοξειδίου του άνθρακα, σύμφωνα με νέα έρευνα του Πανεπιστημίου Στάνφορντ στις ΗΠΑ.
Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο εξαρτώνται από τους κοραλλιογενείς υφάλους, οι οποίοι παρέχουν παράκτια προστασία και προσφέρουν δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως σε τουριστικά έσοδα.
Η βιογενής ανθρακική δομή του υφάλου σχηματίζεται συσσωρευόμενη για χρόνια μέσω οργανισμών όπως κοράλλια και φύκη. Η αύξηση της οξύτητας του ωκεανού λόγω των αυξημένων επιπέδων διοξειδίου του άνθρακα αποτελεί μια μακροπρόθεσμη απειλή για τους κοραλλιογενείς υφάλους, εμποδίζοντας την συσσώρευση ανθρακικού ασβεστίου, το οποίο τα κοράλλια αντλούν από το θαλασσινό νερό για να χτίσουν τον σκελετό τους, και μειώνοντας τη συγκέντρωση των ανθρακικών ιόντων που απαιτούνται για τη διατήρηση του υφάλου.
Η ομάδα της καθηγήτριας Ρεμπέκα Όλμπραϊτ εργάστηκε σε ένα νησί στα ανοικτά των ακτών του Κουίνσλαντ της Αυστραλίας. Το σύστημα λιμνοθαλασσών στην περιοχή έχει μια πολύ ιδιαίτερη δομή, που επιτρέπει στο νερό να ρέει προς μία κατεύθυνση κατά μήκος του ύφαλου για 60 λεπτά αμέσως μετά την παλίρροια κάθε ημέρα. Αυτό έδωσε τη δυνατότητα στους επιστήμονες να εισάγουν ύδατα κορεσμένα με διοξείδια του άνθρακα και να παρατηρήσουν τις επιπτώσεις τους.
Η μελέτη διεξήχθη κατά τη διάρκεια 30 ημερών το 2016 και έδειξε πτώση περίπου 33% στην διαδικασία της ασβεστοποίησης, δηλαδή της ποσότητας ανθρακικού ασβεστίου που απορροφήθηκε από το νερό από τα κοράλλια.
Αυτή η μείωση δεν οδηγεί άμεσα σε θάνατο των κοραλλιών όπως γίνεται με τον αποχρωματισμό, αλλά επηρεάζει την ανάπτυξη του κοραλλιού και την ικανότητα ανάκαμψης και αναπαραγωγής τους. Πέρα από τα γεγονότα αποχρωματισμού, τα οποία οφείλονται σε αυξημένες θερμοκρασίες, τα κοράλλια θα είναι σε πιο αδύναμη θέση να ανακάμψουν εάν η οξύτητα του ωκεανού συνεχίσει να αυξάνεται.
Η ομάδα προσομοίωσε τα επίπεδα ωκεάνιας οξύτητας που είναι πιθανό να υπάρχουν μέχρι τα μέσα του αιώνα, με τους τρέχοντες ρυθμούς εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Οι ωκεανοί της προβιομηχανικής εποχής είχαν pH 8,2. Οι τρέχουσες μετρήσεις στην τοποθεσία είναι 8,1 και το νερό που εισήχθη για τη μελέτη είχε τιμή περίπου 8,0, γεγονός που σηματοδότησε σημαντική επίδραση στο οικοσύστημα παρά τη σχετικά μικρή αλλαγή.
Οι ερευνητές προσβλέπουν σε περαιτέρω εργασία στον τομέα αυτό, ιδίως όσον αφορά τις συνδυασμένες επιπτώσεις της αύξησης της οξύτητας και της θερμοκρασίας.
