Το βραβείο της Επιτροπής Νεότητας, η οποία αποτελείται από φοιτητές του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, απέσπασε στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης το ντοκιμαντέρ του Κώστα Φόλλα, «Ένα δέντρο θυμάται».
Πρόκειται για μια δικαίωση για τον σκηνοθέτη-δημοσιογράφο, που δούλεψε για το «Δέντρο» του περίπου πέντε χρόνια. Συγκέντρωσε ένα πλήθος ιστορικά στοιχεία με αλλεπάλληλα ταξίδια στην Τσεχία και τη Γερμανία, μίλησε με γερασμένους πια πρωταγωνιστές του δράματος, κάλυψε με αποκλειστικά δικά του χρήματα τα έξοδα της παραγωγής χωρίς να έχει εξασφαλίσει οποιαδήποτε εμπορική αξιοποίηση της ταινίας και τελικά δικαιώθηκε, πρώτα με τη συμμετοχή στο 20ό Φεστιβάλ, που ήταν ο βασικός και δύσκολος στόχος, και ύστερα με το βραβείο. Πρόκειται για σημαντική διάκριση, λαμβάνοντας υπόψη ότι στο Φεστιβάλ μετείχαν 180 ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους και 48 μικρού.
Οι Ναζί έβαλαν φωτιά σε όλα τα κτήρια, εν συνεχεία τα ανατίναξαν και τελικά ισοπέδωσαν το χωριό. Σώθηκε μόνο ένα μικρό δέντρο, που έμεινε να το θυμίζει.
Το ντοκιμαντέρ μιλάει για την ολοκληρωτική καταστροφή του χωριού Λίντιτσε στην Τσεχία από τους Ναζί κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ως αντίποινα για τη δολοφονία του Ράινχαρντ Χάιντριχ -τρίτου στην ιεραρχία των Ναζί, πίσω μόνο από τον Αδόλφο Χίτλερ και τον Χάινριχ Χίμλερ.
Το Λίντιτσε και οι κάτοικοί του, παρότι δεν είχαν καμία ανάμιξη σε αυτή την αντιστασιακή πράξη, βρέθηκαν στο «στόχαστρο» των Γερμανών, λόγω ατυχών συμπτώσεων που οδήγησαν τους τελευταίους στο χωριό, το βράδυ της 9ης Ιουνίου 1942. Με διαταγή του ίδιου του Χίτλερ, όλοι οι άνδρες εκτελέστηκαν το επόμενο πρωί, τα περισσότερα παιδιά οδηγήθηκαν στο στρατόπεδο εξόντωσης του Χέλμνο στην Πολωνία, οι γυναίκες μεταφέρθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Ράβενσμπρουκ στη Γερμανία και αργότερα σε άλλα. Οι Ναζί έβαλαν φωτιά σε όλα τα κτήρια, εν συνεχεία τα ανατίναξαν και τελικά ισοπέδωσαν το χωριό. Σώθηκε μόνο ένα μικρό δέντρο, που έμεινε να το θυμίζει. Ωστόσο, το μικρό χωριό, που είναι αδελφοποιημένο με το Δίστομο και πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος, όχι μόνο δεν σβήστηκε από τον χάρτη αλλά αποτελεί σύμβολο στον αγώνα κατά του φασισμού.
Η ταινία καταγράφει τα παραπάνω γεγονότα και φτάνει ως και το σήμερα. Παρατίθεται πλούσιο αρχειακό υλικό, μεταξύ άλλων, αποσπάσματα από την καταστροφή του χωριού και συνεντεύξεις επιζώντων αλλά και ιστορικών. Η διεύθυνση της φωτογραφίας είναι του Βαγγέλη Κουλίνου, το μοντάζ της Όλγας Κουρμούζη, τη μουσική υπέγραψε η Μαρία Μπούα, τη σκηνοθετική επιμέλεια η Διονυσία Κοπανά, ενώ η έρευνα, το σενάριο και η σκηνοθεσία ανήκουν στον Κώστα Φόλλα.
naftemporiki.gr
