Στην Αγγλίδα μυθιστοριογράφο και δοκιμιογράφο Βιρτζίνια Γουλφ, η οποία θεωρήθηκε πρωτοπόρος της λογοτεχνίας στον 20ό αιώνα, αφιερώνει η Google το σημερινό της (25 Ιανουαρίου) Doodle, με αφορμή τη 136η επέτειο από τη γέννησή της.
Κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου υπήρξε σημαντική μορφή στη λογοτεχνική κοινωνία του Λονδίνου και μέλος της Ομάδας Μπλούσμπερι.
Διασημότερα έργα της είναι τα μυθιστορήματα «Η κυρία Νταλογουέι» (Mrs Dalloway, 1925), «Στο φάρο» (To The Lighthouse, 1927), το «Ορλάντο: μια βιογραφία» (Orlando, 1928) και το δοκίμιο «Ένα δωμάτιο ολοδικό σου» (A Room of One's Own, 1929). Τα μυθιστορήματά της διακρίνονται για το ψυχολογικό τους βάθος και το εκφραστικό τους ύφος. Άλλα γνωστά έργα της είναι: «Νύχτα και μέρα», «Τα κύματα», «Τα χρόνια», «Τρεις γκινέες», κ.ά.
Η Βιρτζίνια Γουλφ (Αντελίν Βιρτζίνια Στήβεν) γεννήθηκε στο Λονδίνο στις 25 Ιανουαρίου 1882. Ήταν νευρική, ενώ κοιμόταν πάντα με τη λάμπα αναμμένη, καθώς φοβόταν το σκοτάδι. Θεωρούσε ότι ο φόβος αποτελούσε ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής της, ενώ φέρεται να διακατεχόταν από ένα αίσθημα απομόνωσης και απεγνωσμένης λύπης.
Μεγάλωσε σε περιβάλλον καλλιτεχνικό με επιρροές από τη βικτωριανή λογοτεχνική κοινωνία. Μετά την εκπαίδευση που έλαβε κατ' οίκον από τον πατέρα της κυρίως, σπούδασε το 1896 ιστορία, αρχαία ελληνικά και λατινικά στο παράρτημα για γυναίκες του King’s College. Την εκμάθηση των αρχαίων ελληνικών τη συνέχισε κατά τα έτη 1902 και 1903.
Ο ξαφνικός θάνατος της μητέρας της από γρίπη το 1895 όταν ήταν 13 χρόνων, της προκάλεσε τη πρώτη νευρική κατάρρευση. Η ετεροθαλής αδερφή της Στέλλα, πέθανε και αυτή ξαφνικά από περιτονίτιδα το 1897, ενώ και ο θάνατος του πατέρα της το 1904 από καρκίνο στο στομάχι πυροδότησε τη δεύτερη μεγάλη νευρική κατάρρευση και την πρώτη απόπειρα αυτοκτονίας.
Τη δεκαετία του 1900 η Βιρτζίνια Γουλφ έγραφε και δημοσίευε βιβλιοκριτικές στο λογοτεχνικό ένθετο των «Times» του Λονδίνου και παράλληλα δίδασκε ιστορία και έκθεση στο «Morley College for working men and women». Τον Ιούνιο του 1906 έγραψε το πρώτο της διήγημα «Phyllis and Rosamund», το οποίο ωστόσο εκδόθηκε μετά τον θάνατό της.
Το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου έκανε το πρώτο ταξίδι της στο εξωτερικό. Τον Σεπτέμβριο και Οκτώβριο του 1906 επισκέφθηκε μαζί με τα αδέρφια της την Κωνσταντινούπολη, την Αθήνα και την Εύβοια. Σε αυτό το ταξίδι, τα αδέρφια της Βανέσα και Τόμπυ ασθένησαν από τυφοειδή πυρετό και, ενώ η Βανέσα ανάρρωσε, ο Τόμπυ πέθανε τελικά στο Λονδίνο, στις 20 Νοεμβρίου του 1906. Το 1907 άρχισε τα προσχέδια για τη συγγραφή του πρώτου μυθιστορήματός της, αυτού που αργότερα θα ονομάσει «Το ταξίδι» (The Voyage Out).
Στις 10 Αυγούστου του 1912 παντρεύτηκε τον Λέοναρντ Γουλφ. Αμέσως μετά το γάμο έφυγαν για ταξίδι του μέλιτος σε Γαλλία, Ιταλία και Ισπανία. Έναν χρόνο αργότερα όμως ξέσπασε ακόμα μια νευρική κατάρρευση της Γουλφ, κατά τη διάρκεια της οποίας επιχείρησε και πάλι να αυτοκτονήσει με υπερβολική δόση χαπιών. Τότε, η Γουλφ έφτασε τα 28 κιλά σε βάρος, ενώ σύμφωνα με τη βιογράφο της Τζούλια Μπριγκς, έφτασε κοντά στον θάνατο και τη μόνιμη διαμονή στο ψυχιατρείο.
Το 1914 το ζευγάρι αποφάσισε ότι θα έκανε καλό στη Βιρτζίνια να απομακρυνθεί από το θορυβώδες Λονδίνο, και γι΄ αυτό εγκαταστάθηκαν στο Ρίτσμοντ, περίπου 13 χλμ. μακριά από τη βρετανική πρωτεύουσα, ενώ τον Μάρτιο του 1915 εγκαταστάθηκαν στο «Hogarth's House».
Καθώς θεωρήθηκε ότι θα βοηθούσε στην αποκατάσταση της υγείας της η ενασχόληση με την τυπογραφία, το ζευγάρι αγόρασε τα απαραίτητα για να λειτουργήσει ένα τυπογραφικό πιεστήριο. Το πρώτο τους βιβλίο, από τον δικό τους εκδοτικό οίκο «Hogarth House Press», κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 1915 και περιλάμβανε το διήγημα της Βιρτζίνια «Σημάδι στον τοίχο» (Mark on the wall) και το διήγημα του Λέναρντ «Τρεις Εβραίοι» (Three Jews). Ωστόσο πριν από αυτό, είχε προηγηθεί η κυκλοφορία στις 26 Μαρτίου του 1915 του βιβλίου της «Το Ταξίδι» από τον εκδοτικό οίκο του αδερφού της, Τζορτζ Ντάκγουορθ.
Το 1914 άρχισε να γράφει το δεύτερο μυθιστόρημά της, το «Μέρα και Νύχτα», περισσότερο για να αποδείξει στον εαυτό της ότι ήταν διανοητικά υγιής, όπως παραδέχθηκε η ίδια. Το 1920 άρχισε να συγγράφει το μυθιστόρημα «Το δωμάτιο του Ιακώβου» (Jacob's Room), το οποίο θεωρήθηκε τομή στην λογοτεχνία της εποχής. Εν τω μεταξύ ο εκδοτικός οίκος, αναπτύσσεται χρόνο με το χρόνο.
Το 1922 γνώρισε σε ένα φιλικό δείπνο την κόρη του βαρόνου Λάιονελ Σάκβιλ Γουέστ, Βίτα Σάκβιλ Γουέστ, με την οποία εκτός από τα λογοτεχνικά τους ενδιαφέροντα, μοιράστηκε και μια παθιασμένη ερωτική σχέση, μεταξύ του 1925 και του 1928. Αυτή η γνωριμία σηματοδοτεί και τα πιο παραγωγικά χρόνια της Γουλφ, καθώς έδωσε τα καλύτερα έργα της: το 1925 κυκλοφόρησε το διασημότερο έργο της «Η κυρία Νταλογουέι» (Mrs Dalloway), η οποία και θα την καθιερώσει στη συνείδηση κοινού και κριτικών, το 1927 εκδόθηκε το αυτοβιογραφικό «Μέχρι το φάρο» (To the Lighthouse) και το 1928 το «Ορλάντο: μια βιογραφία».
Τον Οκτώβριο του 1928 έλαβε την πρόσκληση να μιλήσει στο κολέγιο Νιούμαν του Κέιμπριτζ ενώπιον της «Arts Society» με θέμα «Γυναίκες και μυθιστοριογραφία». Από αυτή τη διάλεξη προέκυψε το διάσημο δοκίμιο «Ένα δικό σου δωμάτιο» (A Room of One’s Own), το οποίο εκδόθηκε το 1929 και αποτελεί βιβλίο αναφοράς σήμερα στις φεμινιστικές σπουδές.
Το 1930 τελείωσε την πρώτη μορφή του μυθιστορήματος της «Τα Κύματα» (The Waves), το οποίο αποτελεί το ακραίο όριο των λογοτεχνικών πειραματισμών της, αφού το έργο καταγράφει τις σκέψεις έξι χαρακτήρων και μόνο αυτό. Κουρασμένη από το γράψιμο των «Κυμάτων» και σαν αστείο για να χαλαρώνει, άρχισε να γράφει το καλοκαίρι του 1931 το «Φλας», τη βιογραφία του σκύλου της ποιήτριας Ελίζαμπεθ Μπαρετ Μπράουνινγκ, την οποία εξέδωσε σε βιβλίο το 1933.
Σε αυτό το διάστημα ταξίδεψε για δεύτερη φορά στην Ελλάδα μαζί με τον άντρα της και τον ζωγράφο Ρότζερ Φράι, του οποίου ο ξαφνικός θάνατος το 1934 την κατέβαλε πολύ. Το 1935, έχοντας αγοράσει αυτοκίνητο, θα κάνουν με τον σύζυγό της ένα μεγάλο οδικό ταξίδι στην Γαλλία και την Ιταλία, επιστρέφοντας μέσω της Γερμανίας και της Ολλανδίας. Το 1937 εκδόθηκε το μυθιστόρημά της «Τα χρόνια».
Από το 1940, μετά το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η διάθεση της Γουλφ αρχίσει να χειροτερεύει, καθώς από αεροπορική επιδρομή των Γερμανών εναντίον του Λονδίνου, καταστράφηκαν το σπίτι και τα γραφεία του εκδοτικού οίκου του ζευγαριού. Η πιθανότητα οι Γερμανοί να καταλάβουν την Αγγλία και η αγωνία της για το μέλλον της χώρας της, αλλά και για τη ζωή του Εβραίου Λέοναρντ, έκαναν τη Γουλφ να ζει σε μια διαρκή ανησυχία.
Τον χειμώνα του 1941, στο Μονκς Χάουζ όπου είχε μετακομίσει το ζευγάρι, ολοκλήρωσε το τελευταίο μυθιστόρημά της «Ανάμεσα στις πράξεις». Ακολούθησε μία ακόμη νευρική κατάρρευση, με την κατάθλιψη, την ανορεξία και τις παραισθήσεις αυτή τη φορά να τη λυγίζουν οριστικά.
Στις 28 Μαρτίου 1941 η Γουλφ εγκατέλειψε το σπίτι της προς άγνωστη κατεύθυνση αφήνοντας δυο σημειώματα, ένα για την αδερφή της και ένα για τον σύζυγό της, όπου έγραφε ότι είχε σκοπό να αυτοκτονήσει. Τρεις εβδομάδες αργότερα εντοπίστηκε η σορός της σε όχθη του ποταμού Ουζ. Τον Ιούλιο του 1941, ο σύζυγός της δημοσίευσε το τελευταίο μυθιστόρημά της, ενώ το 1953 έκδωσε και αποσπάσματα από τα ημερολόγια της με τίτλο «A writer's diary».
Με πληροφορίες από Wikipedia
