Ήρθε, τραγούδησε και κατέπληξε τα πλήθη. Με την αστείρευτη ενέργειά του, ο Αυστραλός θρύλος Nick Cave, μαζί με το συγκρότημά του The Bad Seeds, έδωσαν χθες στο κατάμεστο από κόσμο Κλειστό Παλαιού Φαλήρου (Tae Kwon Do) μια συναυλία αξέχαστη, όσο και γνώριμη, καθώς ήταν σαν να μην είχε περάσει μια μέρα από τις προηγούμενες φορές που μας είχε επισκεφθεί.

Τραγούδια γεμάτα ένταση, πάθος, αλλά και μπαλάντες εναλλάσσονταν από έναν Nick Cave εκρηκτικό, ορεξάτο, ευαίσθητο και ευγενικό. «Ευχαριστώ Αθήνα», εξάλλου, ήταν οι δυο λέξεις που επαναλάμβανε συχνά και στις δυο γλώσσες -ελληνικά και αγγλικά.

Η συναυλία ξεκίνησε γύρω στις δέκα παρά τέταρτο με τραγούδια από το τελευταίο του άλμπουμ «Skeleton Tree», όπως τα «Antrocene», «Jesus Alone» και το υπέροχο «Magneto». Η συνέχεια αφιερώθηκε σε παλαιότερα άλμπουμ, όπως το «Push the sky away», από το οποίο ακούστηκαν, μεταξύ άλλων, το «Higgs Boson Blues» και το «Jubilee Street» που ανέβασε τη θερμοκρασία στα ύψη.

Από το «From Her to Eternity» και το «Into my Arms» ως το «Mercy Seat» σε «πειραγμένη» εκτέλεση και το «Tupelo», οι αφορμές για ενθουσιασμό ήταν πολλές. Κάποια στιγμή, ακούστηκε το όνομά του στα ελληνικά, «Νίκος», και ζήτησε από το κοινό να το επαναλάβει. Δεν χρειάστηκε να το πει δεύτερη φορά. Χιλιάδες θεατές άρχισαν να το φωνάζουν και ο Cave φάνηκε να το ευχαριστιέται: «Είναι πολύ ωραίο», είπε στη γλώσσα του και χαμογέλασε.

Με τα «Girl in Amber» και «I need you», καθώς και με άλλα, το τελευταίο άλμπουμ του «επέστρεψε» στη σκηνή. Μια σκηνή όπου πραγματικά «σάρωνε» από τη μια άκρη στην άλλη, έχοντας συνεχώς για «συντροφιά» τα απλωμένα χέρια των θεατών που τον άγγιζαν και τα άγγιζε. Στο μεταξύ, σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας, μεγάλες οθόνες δεξιά και αριστερά «έφερναν» τον ίδιο και τους μουσικούς του πιο κοντά, ειδικά προς τους απομακρυσμένους θεατές, ενώ μαυρόασπρες προβολές πλαισίωναν το πίσω μέρος της σκηνής, δίνοντας μια όμορφη, ονειρική ατμόσφαιρα.

Αν και οι εκρηκτικές στιγμές δεν ήταν λίγες κατά τη διάρκεια της συναυλίας, που κράτησε συνολικά διόμισι ώρες, αυτό που πραγματικά απογείωσε τη βραδιά ήταν το τέλος, δηλαδή, στο ανκόρ, όταν Nick Cave τραγούδησε το «The Wheeping Song». Στη διάρκεια του τραγουδιού, κατέβηκε στην αρένα και περπάτησε ανάμεσα στον κόσμο που τον αποθέωνε, ειδικά όταν στάθηκε στη μια πλευρά και «καθοδήγησε» το χειροκρότημα. Αλλά και όταν η σκηνή γέμισε από κόσμο, κυρίως νέα παιδιά, που προσκάλεσε ο ίδιος, συμμετέχοντας στα δυο τελευταία τραγούδια: Το «σκληρό» «Stagger Lee» και το αιθέριο «Push the sky away», που έκλεισαν μια βραδιά όπου όλα τα συναισθήματα ήταν παρόντα.