Από την έντυπη έκδοση
Της Έφης Τριήρη
[email protected]
Οι ισχυροί του πλανήτη ανέκαθεν έκαναν σχέδια για να επεκταθούν, αλλά και για να υπερασπιστούν ή να βελτιώσουν τα συμφέροντά τους. Αυτό δημιουργεί μια σειρά από διπλωματικούς ελιγμούς, διαμορφώνει τις οικονομικές στρατηγικές, αλλά οδηγεί και σε συγκρούσεις.
Ποιος θα αμφισβητούσε ότι μία τέτοια μεγάλη σύγκρουση έχει ξεκινήσει εδώ και πολύ καιρό μεταξύ Δύσης και Ανατολής;
Η Κίνα αναδύεται σήμερα πολύ πιο ισχυρή, κάνοντας άνοιγμα προς τη Δύση, έτοιμη να αναμορφώσει την οικονομία και τις επιχειρήσεις της έτσι ώστε να περάσει σε μία ανάπτυξη υψηλής ποιότητας, όπως χαρακτηριστικά είπε ο ηγέτης της Σι Τζινπίνγκ. Οι μέχρι σήμερα ισχυρές δυνάμεις (ΗΠΑ, Γερμανία, Βρετανία) αισθάνονται και αντιλαμβάνονται τον κινέζικο δράκο να μεγεθύνεται ραγδαία και να βρυχάται σε διπλωματικό και οικονομικό επίπεδο, δείχνοντας ότι θα απαιτήσει την κυριαρχία της παγκόσμιας δύναμης με απρόβλεπτες συνέπειες, για να δώσει ένα νέο χρώμα στον «νικητή» που θα χαράξει τον σχεδιασμό του στον παγκόσμιο χάρτη. Ίσως, δηλαδή, για να μπορέσεις στο μέλλον να είσαι κυβερνήτης σε μία ευρωπαϊκή χώρα, να μην κοιτάς τις ΗΠΑ αλλά να πρέπει να επισκεφθείς... το Πεκίνο!
Θέλοντας λοιπόν να αποφύγουν αυτό το σενάριο, οι σημερινοί πλανητάρχες ξεχνούν τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς και φρενάρουν τη δυνατότητα και την πρακτική της Κίνας, που αγοράζει συνεχώς με στρατηγική τέχνη ό,τι της δίνει ισχύ.
Αρκεί να σημειωθεί ότι το συνολικό ενεργητικό ανά τον κόσμο που τελεί υπό τον έλεγχο των κινεζικών κρατικών επιχειρήσεων αναμένεται να φθάσει φέτος τα 55 τρισ. γιουάν (8,31 τρισ. δολάρια), ποσό σχεδόν διπλάσιο από τα επίπεδα της προηγούμενης πενταετίας. H χρηματιστηριακή αξία της Alibaba είναι αντίστοιχη με αυτή της Amazon, η Baidu θεωρείται η «Google της Κίνας», ενώ η Huawei αποκτά ολοένα και μεγαλύτερη πρόσβαση στη διεθνή αγορά έξυπνων κινητών. Με το λογικό λοιπόν πρόσχημα της ασφάλειας, τα κράτη δημιουργούν αναχώματα, έτσι ώστε να μην μπορούν κινεζικές εταιρείες να αγοράζουν νευραλγικές κρατικές εταιρείες τους που θεωρούνται σημείο-«κλειδί» στην ασφάλειά τους σε περίπτωση φανερής εμπόλεμης κρίσης. Φαίνεται απαραίτητο το μέτρο, αλλά δεν φαίνεται πώς θα αντιδράσει ο επίδοξος κίτρινος διεκδικητής.
