Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Ύστερα από τρεις εβδομάδες τα λύτρα καταβλήθηκαν στους απαγωγείς, οι οποίοι πίστευαν ότι είχαν κάνει το τέλειο έγκλημα. Βιάστηκαν να χαρούν. Οι δύο συνελήφθησαν σχεδόν αμέσως μετά την καταβολή του υπέρογκου ποσού, ενώ οι άλλοι δύο διέφυγαν στο Παρίσι, όπου και γνώρισαν εντέλει τις φυλακές του.
«Η απαγωγή του κ. Heineken», κληρονόμου της διάσημης ζυθοποιίας, τον Ιανουάριο του 1983, που συντάραξε την ολλανδική κοινωνία, έγινε και ταινία, μάλλον αδύναμη, με τον Άντονι Χόπκινς στον ρόλο του επιχειρηματία.
Ήταν το μεγαλύτερο ποσό που έχει δοθεί σε απαγωγείς. Το θύμα ανήκε σε μια οικονομική αυτοκρατορία. Οι δράστες ήταν φίλοι από παιδιά, προετοίμαζαν αρκετό καιρό το «έργο», δεν κακοποίησαν τον 60χρονο, του πήγαιναν δύο φορές την ημέρα φαγητό και περίμεναν τα χρήματα.
Οι μέρες που περνούσαν, όμως, ήταν εχθρός τους και το άγχος δημιούργησε έριδες και άνοιξε την πόρτα σε σφάλματα.
Τέλεια αρπαγή ήταν μόνο αυτή της Ευρώπης από τον Δία. Οι απαγωγές σχεδόν πάντα εξιχνιάζονται. Είτε τα λύτρα καταβληθούν, όπως στην περίπτωση του κ. Χάινεκεν, είτε όχι, όπως στην περίπτωση του «κ. Πλαστικά Κρήτης», όπου η αληθινή ζωή ξεπέρασε την τέχνη, με τη μεγάλη διάρκεια, τις ανατροπές και τις παρατεταμένες σιωπές.
Τι συνέδεε τους επτά + Χ της Κρήτης, πέρα από το προφανές της ελαστικής ηθικής για να «πιάσουν την καλή»; Η πεποίθηση η τρελή ότι και τα χρήματα θα πάρουν και θα τα ξεπλύνουν και από τα οικονομικά προβλήματα θα ξεφύγουν και τη σύλληψη θα γλιτώσουν.
Τόσο απελπισμένοι ήταν; «Περνούσαμε δύσκολα... με περίπου 1.500 ευρώ τον μήνα...». «Cut».
«Υπάρχουν δύο τρόποι για να γίνετε πλούσιοι σ’ αυτόν τον κόσμο. Μπορείτε να έχετε πολλά χρήματα ή μπορείτε να έχετε πολλούς φίλους. Αλλά εσείς δεν θα έχετε τίποτα από τα δύο». Ο κ. Χάινεκεν δεν ήξερε ότι ήταν φίλοι, ήξερε όμως να βάζει φιτίλι. Επιστροφή στο εργοστάσιο. Τέλος καλό σε δράμα θολό.
