Τη συχνότητα εμφάνισης του καρκίνου του παχέος εντέρου και του ορθού μελέτησαν οι επιστήμονες σε διάστημα 40 ετών. Σύμφωνα με τη δημοσίευση στο Journal of the National Cancer Institute, της ερευνήτριας Rebecca Siegel, της Αμερικανικής Εταιρείας Καρκίνου, η μελέτη δείχνει ότι η συχνότητα εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου και του ορθού αυξάνεται μεταξύ των ατόμων που διανύουν την 3η και 4η δεκαετία της ζωής τους, ενώ μειώνεται σε παλαιότερες γενιές. Η μείωση αυτή, είναι πιθανό αποτέλεσμα της αυξημένης χρήσης του προσυμπτωματικού ελέγχου, ο οποίος αυξήθηκε από 38% το 2000 σε 59% το 2013 στους ενήλικες ηλικίας 50 ετών και άνω.
Η ίδια ερευνήτρια δημοσίευσε πρόσφατα στο επιστημονικό έντυπο «JAMA» μια περαιτέρω μελέτη σύμφωνα με την οποία δεν αυξάνονται μόνο τα ποσοστά εμφάνισης της νόσου αλλά και οι θάνατοι από αυτήν, τόσο στους νέους στην Αμερική όσο και στους μεσήλικες. Ωστόσο, η αύξηση εμφανίζεται, τουλάχιστον προς το παρόν, να περιορίζεται σε λευκούς άνδρες και γυναίκες.
Παρόλα αυτά η Dr. Siegel τόνισε ότι οι φυλετικές διαφορές δεν συμβαδίζουν με τις τάσεις των κυριότερων παραγόντων κινδύνου της νόσου καθώς η παχυσαρκία αυξάνεται διαρκώς σε όλες τις φυλές. Μάλιστα, η Αμερικανική Εταιρεία Καρκίνου εκτιμά ότι τα περιστατικά καρκίνου του παχέος εντέρου και ορθού θα παρουσιάσουν αύξηση φέτος λόγω της αύξησης της παχυσαρκίας παγκοσμίως. Η κακή διατροφή και η έλλειψη άσκησης αποτελούν σημαντικούς παράγοντες κινδύνου για πολλά είδη καρκίνων συμπεριλαμβανομένου και αυτού του παχέος εντέρου.
Το ποσοστό θνησιμότητας από καρκίνο του παχέος εντέρου στις ηλικίες 20-54 ετών μειώθηκε από 6,3 ανά 100.000 το 1970 σε 3,9 το 2004. Όμως από το 2005 και μετά, άρχισε να αυξάνεται και μέχρι το 2014 το ποσοστό έφτασε να ανέρχεται σε 4,3 ανά 100.000. Σύμφωνα με την Αμερικανική Εταιρεία Καρκίνου, τα ευρήματα σχετικά με την αύξηση των ποσοστών καρκίνου σε ανθρώπους νεότερων ηλικιακών ομάδων, τα οποία μάλιστα έχουν διπλασιαστεί σε ενήλικες κάτω των 55 ετών σε μόλις δύο δεκαετίες, πρέπει να αποτελέσουν το έναυσμα για διερεύνηση της ανάγκης διεξαγωγής προληπτικών εξετάσεων από μικρότερες ηλικίες.
Όπως αναφέρει ο πρόεδρος της Επιστημονικής Εταιρείας Ορθοπρωκτικής Χειρουργικής Δρ. Αναστάσιος Ξιάρχος, επειδή η νόσος δεν παρουσιάζει συμπτώματα, μόνο με προληπτικές εξετάσεις θα μπορέσει κανείς να πιστοποιήσει την ύπαρξη ή όχι καρκίνου.
Στα ελάχιστα συμπτώματα καταγράφεται η κούραση λόγω αργής αιμορραγίας των πολυπόδων ή των όγκων, που με την πάροδο του χρόνου οδηγεί σε αναιμία, λόγω ανεπάρκειας σιδήρου. Επίσης, ο πόνος στην κοιλιά, ιδιαίτερα όταν συνοδεύεται από κράμπες, ναυτία ή έμετο, διότι μπορεί να αποτελούν ενδείξεις παρουσίας πολύποδα ή όγκου. Οι αλλαγές στη συνοχή, το σχήμα των κοπράνων ή στη συχνότητα αφόδευσης, καθώς και η αίσθηση ατελούς αφόδευσης είναι σημάδια που πρέπει να θορυβήσουν τον πάσχοντα, εάν αυτά επιμένουν περισσότερο από μια εβδομάδα. Και φυσικά αν δει κάποιος αίμα στην τουαλέτα, στο χαρτί, ή στα κόπρανα είναι συνήθως ένδειξη καλοήθους πάθησης, χωρίς όμως αυτό να είναι απολύτως βέβαιο.
