«Φως» στην εξέλιξη της σκωληκοειδούς απόφυσης μέσα στον χρόνο, καθώς και στον ρόλο της μέσα στον ανθρώπινο οργανισμό, επιχείρησε να ρίξει μελέτη επιστημόνων του πανεπιστημίου της Αριζόνα, η οποία δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο «Comptes Rendus Palevol».
Όπως ανέφερε η αναπληρώτρια καθηγήτρια Ανατομίας Heather Smith του Κολεγίου Οστεοπαθητικής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Midwestern της Αριζόνα, η οποία μελέτησε τo έντερο και τα περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά 533 διαφορετικών θηλαστικών, οι άνθρωποι που δεν έχουν σκωληκοειδή απόφυση μπορεί να εμφανίζουν ελαφρώς υψηλότερα ποσοστά λοίμωξης από εκείνους που διατηρούν το όργανο. Ωστόσο, η ερευνήτρια σημείωσε ότι όταν προκύψει η ανάγκη αφαίρεσής της δεν υπάρχουν ιδιαίτερα αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία.
Σύμφωνα με την Δρ. Smith, οι ασθενείς χωρίς το όργανο ίσως να χρειάζονται ελαφρώς μακρύτερο διάστημα για να αναρρώσουν, ειδικά εκείνοι των οποίων τα ευεργετικά βακτήρια του εντέρου «έχουν ξεπλυθεί από το σώμα». Κι αυτό γιατί, όπως φάνηκε στην έρευνα, η υπερβολική υγιεινή έχει και αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία. Επειδή η σκωληκοειδής απόφυση είναι γεμάτη με ανοσοποιητικό ιστό, μία από τις κύριες αιτίες της σκωληκοειδίτιδας σχετίζεται με την ανεπαρκώς ανεπτυγμένη ανοσία, ανέφερε η αναπληρώτρια καθηγήτρια Ανατομίας.
«Η έκθεση σε παθογόνους και μολυσματικούς παράγοντες, όπως τα βακτήρια και οι ιοί, είναι σημαντική για τις φυσιολογικές διεργασίες ανάπτυξης του ανοσοποιητικού συστήματος», εξήγησε η Δρ. Smith και συμπλήρωσε «Όταν η έκθεση αυτή είναι ανεπαρκής, η ανάπτυξη της ανοσίας μπορεί να κατασταλεί και το ανοσοποιητικό σύστημα, ενδεχομένως, να γίνει υπερευαίσθητο – το οποίο θα μπορούσε να εξηγήσει ασθένειες όπως το άσθμα και οι αλλεργίες».
Όπως εξηγεί ο γενικός χειρουργός Δρ. Αναστάσιος Ξιάρχος, μέχρι σήμερα η σκωληκοειδής απόφυση αποτελούσε μυστήριο για τους ειδικούς και θεωρούνταν ένα άσκοπο, επιφανειακό όργανο, με μέσο μήκος 5-10 εκατοστά και περίπου 6-8 χιλιοστά διάμετρο, το οποίο ήταν επιρρεπές στην ανάπτυξη επώδυνης φλεγμονής, γνωστή ως σκωληκοειδίτιδα. Η σκωληκοειδίτιδα προκαλείται από την απόφραξη του αυλού της είτε από κόπρανα/στερεά τροφικά κατάλοιπα, είτε από ιογενείς λοιμώξεις, εντεροκολίτιδα κ.λπ. Εμφανίζεται συχνότερα σε παιδιά και νέους ενήλικες, δηλαδή στις ηλικίες 10-30 ετών, ενώ είναι η συχνότερη έκτακτη επέμβαση σε εγκύους.
Τα ευρήματα της μελέτης αυτής ήταν τόσο ισχυρά που κατάφεραν να απορρίψουν αρκετές προηγούμενες υποθέσεις για τον ρόλο της σκωληκοειδούς απόφυσης, σύμφωνα με τις οποίες η ύπαρξή της ενδεχομένως να συνδέεται με διαιτητικούς ή περιβαλλοντικούς παράγοντες, και να υποστηρίξουν άλλες με παρόμοια της συγκεκριμένης μελέτης ευρήματα.
Δεδομένου ότι το εν λόγω όργανο υπάρχει σε ορισμένα ζώα (συμπεριλαμβανομένων των πρωτευόντων θηλαστικών, των φασκολόμυων και των κουνελιών), ενώ σε άλλα (όπως τα σκυλιά και οι γάτες) δεν υπάρχει, οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι είχε εξελιχθεί 30 φορές σε διαφορετικά είδη ζώων, όπως επίσης ότι σχεδόν ποτέ δεν εξαφανίστηκε από την εξελικτική γενεαλογία αφότου είχε εμφανιστεί, γεγονός που προδίδει την αναγκαιότητά της.
Οι ερευνητές έκαναν επίσης γνωστό ότι τα ζώα με σκωληκοειδή απόφυση έχουν υψηλότερη συγκέντρωση λεμφικού ιστού στο τυφλό έντερο, ο οποίος διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στο ανοσοποιητικό σύστημα, διότι μπορεί να διεγείρει την ανάπτυξη ορισμένων τύπων ευεργετικών βακτηρίων που μπορούν να αποθηκευτούν στην σκωληκοειδή απόφυση, ώστε να υπάρχει επάρκεια όταν το ζώο υποφέρει από διάρροια.
