Η μεγαλύτερη χώρα της Αφρικής ήταν πάντα και μια από τις πιο ταραγμένες της ηπείρου. Γύρω στα δύο εκατομμύρια άτομα πιστεύεται ότι έχουν σκοτωθεί σε έναν εμφύλιο πόλεμο μεταξύ Βορρά και Νότου που μαίνεται εδώ και τρεις δεκαετίες. Κι αν υπεγράφη μια εύθραυστη ειρήνη ανάμεσα στους μουσουλμάνους Αραβες του βορρά και τους μαύρους Αφρικανούς του νότου, ο πόλεμος μετατοπίστηκε προς δυσμάς, στην επαρχία του Νταρφούρ.
Στον πόλεμο αυτόν, έχουν σκοτωθεί 200.000 άνθρωποι και άλλα δύο εκατομμύρια έχουν πάρει το δρόμο της προσφυγιάς.
Τη μεγαλύτερη ευθύνη για την αιματοχυσία τη φέρνει η κυβέρνηση του Χαρτούμ, της οποίας ηγείται από το 1989 ένα ισλαμικό κόμμα.
Οι δύο μη αραβικές οργανώσεις που ξεκίνησαν την εξέγερση στο Νταρφούρ είναι κάθε άλλο παρά άγγελοι, αλλά η απάντηση της κυβέρνησης ήταν δυσανάλογη. Αραβικές συμμορίες που υποστηρίζονται από την κυβέρνηση εξακολουθούν να δολοφονούν, να βιάζουν και να λεηλατούν, ενώ τα ρωσικής κατασκευής ελικόπτερα και αεροπλάνα της σουδανικής αεροπορίας βομβαρδίζουν και σκοτώνουν αντάρτες και αμάχους.
Κάποιες ελπίδες για τερματισμό της βίας δημιουργήθηκαν το 2004, με την ειρηνευτική συμφωνία που υπεγράφη μεταξύ Βορρά-Νότου και με την κατάπαυση του πυρός που συμφωνήθηκε μεταξύ της κυβέρνησης και των ανταρτών του Νταρφούρ.
Η κατάσταση στο Νταρφούρ αντί να βελτιώνεται, επιδεινώνεται. Οι ΗΠΑ κι ο ΟΗΕ προέτρεψαν σήμερα 21/11/2006 όλα τα μέρη να δράσουν άμεσα για το Νταρφούρ http://www.naftemporiki.gr/news/static/06/11/21/1267888.htm . Γίνονται περισσότερες συγκρούσεις απ' ό,τι πριν από ένα χρόνο, οι βιασμοί έχουν αυξηθεί και οι ανθρωπιστικές οργανώσεις δέχονται περισσότερες επιθέσεις.
Το Σουδάν κυβερνάται από ένα πραγματιστικό ισλαμικό κόμμα που θα κάνει ο,τιδήποτε προκειμένου να επιβιώσει. Οι κυρώσεις που του επέβαλαν οι ΗΠΑ και ο ΟΗΕ τη δεκαετία του '90 ανάγκασαν το Χαρτούμ να δώσει τέλος σε έναν εμφύλιο δύο δεκαετιών με το νότιο Σουδάν.
Το πιο αποτελεσματικό μέσο που μπορεί να χρησιμοποιήσει η διεθνής κοινότητα για να πιέσει το σουδανικό καθεστώς είναι να εντοπίσει τις πηγές των παράνομων εσόδων του και να παρέμβει στο σκοτεινό δίκτυο εμπορικών συμφερόντων της σουδανικής ηγεσίας (μυστικές εταιρείες που ανήκουν σε στελέχη του κυβερνώντος Κόμματος του Εθνικού Κονγκρέσου, άλλες που διοικούνται από την Υπηρεσία Εθνικής Ασφαλείας του Σουδάν και τις λεγόμενες «φιλανθρωπικές εταιρείες», που ελέγχονται από ισλαμιστές εντός του καθεστώτος, αλλά υποστηρίζουν και λιγότερο φιλανθρωπικές δραστηριότητες, όπως είναι η εκπαίδευση των Λαϊκών Αμυντικών Δυνάμεων, που είναι υπεύθυνες για πολλές ωμότητες τα τελευταία δέκα χρόνια στο νότιο Σουδάν).
Μέχρις ότου υπάρξει στο Χαρτούμ μια κυβέρνηση που θα παραχωρήσει ένα μέρος της εξουσίας και του πλούτου στις εξαθλιωμένες περιφέρειες, το ειρηνικό Σουδάν θα παραμένει άπιαστο όνειρο και η κατάσταση στο Νταρφούρ θα επιδεινώνεται.
K.T.
