Από την έντυπη έκδοση
Της Έφης Τριήρη
[email protected]
Ξένοι ισχυροί ηγέτες επανειλημμένως μας νουθετούν και μας δείχνουν με τα λεγόμενά τους ότι μπορούν να βρουν λύση στα οικονομικά μας προβλήματα. Ως εκ τούτου, μας λένε ότι με συγκεκριμένες πράξεις (εφαρμογή συγκεκριμένων μέτρων και μνημόνια) μπορούν να αντιστρέψουν την ύφεση, τις κρίσεις τραπεζών/χρέους και γενικότερα τις όποιες γενεσιουργές αιτίες δημιουργούν αυτά τα φαινόμενα. Παράλληλα, μέμφονται τους εκάστοτε ηγέτες μας ως αναποτελεσματικούς και απρόθυμους να εφαρμόσουν τις πεφωτισμένες λύσεις τους, κατηγορώντας συλλήβδην και ολόκληρο τον λαό που τους εκλέγει.
Είναι γεγονός ότι ουδέποτε σταμάτησαν στο παρελθόν οι παρεμβάσεις των Ευρωπαίων ηγετών στα ελληνικά δρώμενα και ιδίως κατά τον καιρό της κρίσης, για να ενταθούν ακόμη περισσότερο κατά τις προεκλογικές περιόδους, με πρόσχημα τη συνοχή της Ευρωζώνης και τις τυχόν αναταράξεις που θα μπορούσαν να προκληθούν.
Άραγε ποια είναι η αλήθεια και ποια η υπερβολή; Ισχύει ότι έξω από τον χορό πολλά τραγούδια λέγονται ή χρησιμοποιούν το «διαίρει και βασίλευε» οι εν λόγω ισχυροί για τους δικούς τους λόγους; Και το μεγάλο ερώτημα... Εάν κάποιος απ’ αυτούς ήταν δικός μας ηγέτης θα κατάφερνε να μας οδηγήσει στην πολυπόθητη λύση ή ο λαός μας θα τον οδηγούσε και αυτόν στην πολιτική του αφάνεια; Τελικά, η λύση της σωτηρίας προέρχεται από τον ηγέτη ή από τη θέληση του λαού; Μπορεί να έχει θέληση ένας λαός χωρίς αφυπνισμένους πολίτες;
Και στο σημείο αυτό ερχόμαστε να αντιπαραθέσουμε τα λόγια και τα έργα των σημερινών ισχυρών ηγετών με τα λόγια και τα έργα των αρχαίων ημών φιλοσόφων, που είχαν πει ότι πρέπει «ή οι βασιλείς να φιλοσοφήσουν ή οι φιλόσοφοι να βασιλέψουν». Έτσι, λοιπόν, εάν δεν συνδυάζεται στο ίδιο πρόσωπο η πολιτική ηγεσία και η φιλοσοφία για το καλό του ανθρώπου, είναι αδύνατον να επέλθει διόρθωση των δεινών που μαστίζουν τα κράτη. Παιδεία λοιπόν... παιδεία.
