Για πολλά χρόνια, ο πραγματικός εχθρός στο Ιράκ για τον Λευκό Οίκο ήταν οι δημοσιογράφοι, που μετέδιδαν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες στη χώρα αυτή.

Για τον πρώην αναπληρωτή υπουργό Αμύνης Πολ Γούλφοβιτς, οι δημοσιογράφοι ήταν δειλοί. «Ενα μέρος του προβλήματος είναι ότι πολλοί άνθρωποι του Τύπου φοβούνται να ταξιδεύουν, κι έτσι κάθονται στη Βαγδάτη και διαδίδουν φήμες», δήλωσε το 2004.

Ο Ντόναλντ Ράμσφελντ συμφωνούσε, αλλά πίστευε ότι το βαθύτερο πρόβλημα ήταν η προδοσία. «Το ενδιαφέρον είναι ότι όλες οι υπερβολές λέγονται από την ίδια πλευρά. Δεν μιλάμε για λάθη που γίνονται και από τις δύο πλευρές. Αντίθετα, όλα τα λάθη ενθαρρύνουν τους τρομοκράτες και αποθαρρύνουν εκείνους που θέλουν την επιτυχία στο Ιράκ».

Οσο για τον αντιπρόεδρο Ντικ Τσέινι, οι δημοσιογράφοι ήταν απλώς τεμπέληδες. «Αντιγράφουν αυτά που γράφουν κάποιοι άλλοι, χωρίς να τα ελέγχουν».

Οπως αποδείχθηκε, οι δημοσιογράφοι είχαν δίκιο, γράφει ο Νίκολας Κριστόφ στους «Νew York Times». O Φάρναζ Φασίχι, ανταποκριτής της «Wall Street Journal» αναρωτιέται τώρα πόσον καιρό θα χρειαστεί ο Λευκός Οίκος για να αναγνωρίσει τη βασική διαπίστωση που έκαναν οι δημοσιογράφοι το 2006: ότι στο Ιράκ γίνεται εμφύλιος πόλεμος.

Ο Ντέξτερ Φίλκινς, που έστελνε ανταποκρίσεις στους «Νew York Times» μέχρι την αποχώρησή του το περασμένο καλοκαίρι για να διδάξει στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, λέει ότι τον κατηγορούσαν συνεχώς πως μεταδίδει μόνο τις κακές ειδήσεις, πως δεν είναι πατριώτης, και πως προκαλεί το θάνατο Αμερικανών.

«Ολα αυτά δεν επηρέαζαν τη δουλειά μου», τονίζει. «Το έβρισκα όμως αποκαρδιωτικό να μην έχει καμιά σημασία η αλήθεια, και να κάθονται όλοι αυτοί οι καλοταϊσμένοι μπροστά στις τηλεοράσεις τους δυναμώνοντας τη φωνή μόνο όταν άκουγαν αυτά που τους συμφέρουν».

Αν και οι περισσότερες από τις τοξικές αυτές επιθέσεις προέρχονταν από τη Δεξιά, η Αριστερά παρασύρθηκε κι αυτή επανειλημμένα από την ιδεολογία της. Ο Φίλκινς δέχθηκε πολλά e-mail και επιστολές από συντηρητικούς, αλλά τελευταία ήταν οι φιλελεύθεροι που τον κατηγόρησαν. Η ιδεολογική βεβαιότητα όλων αυτών των ανθρώπων είναι ευθέως ανάλογη με την απόστασή τους από τη Βαγδάτη.

Καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπαθούν να απεμπλακούν από το Ιράκ, το βασικό μάθημα που πρέπει να διδαχθούν είναι ότι πρέπει να διαχειρίζονται τις κακές ειδήσεις αντί να πυροβολούν τον αγγελιοφόρο.

Πηγή: New York Times, AΠE-MΠE