Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Τέσσερα ακαδημαϊκά τμήματα και 52 φοιτητές. Καλή αρχή για το πρώτο Πανεπιστήμιο του νεοσύστατου νεοελληνικού κράτους, αλλά και της Βαλκανικής και ευρύτερης περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου.
Το Πανεπιστήμιο Αθηνών εγκαινιάστηκε στις 3 Μαΐου του 1837. Αρχικά ονομάστηκε «Οθωνικό Πανεπιστήμιο», από το όνομα του πρώτου βασιλιά της Ελλάδας, και στεγάστηκε σε ένα νεοκλασικό κτήριο στη βορειοανατολική πλευρά της Ακρόπολης, το οποίο πλέον λειτουργεί ως Μουσείο του Πανεπιστημίου.
Εκατόν ογδόντα χρόνια μετά, το ΕΚΠΑ, που «ξαναβαφτίστηκε» το 1932, προς τιμήν του Ιωάννη Καποδίστρια, με 2.200 μέλη διδακτικού προσωπικού, 1.210 διοικητικά στελέχη, περίπου 110.000 προπτυχιακούς φοιτητές και 12.000 μεταπτυχιακούς, 33 Τμήματα, 99 Προγράμματα Μεταπτυχιακών Σπουδών, 241 εργαστήρια, 66 κλινικές (ανεπτυγμένες σε 4 Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία, τα 2 αμιγή, και σε αρκετά Νοσοκομεία του ΕΣΥ), 6 μεγάλες κεντρικές βιβλιοθήκες, 35 εργαστήρια πολυμέσων, έχει καθιερώσει τη δική του παράδοση στον χώρο των επιστημών, αλλά και του κοινωνικού γίγνεσθαι.
Αν τα Προπύλαια είχαν μιλιά, θα έπιαναν την Ιστορία από παλιά. Από το 1838 και την αποχή των φοιτητών Ιατρικής από τα μαθήματα λόγω έλλειψης συγγραμμάτων στο 1859 με την πρώτη στα ελληνικά χρονικά κατάληψη Πανεπιστημιακού κτηρίου κατά τη διάρκεια των «Σκιαδικών» και από την πρώτη ένοπλη φοιτητική οργάνωση, την περίφημη «Φοιτητική Φάλαγγα» με έντονα αντιοθωνική δράση, και τις διαμαρτυρίες για τα Λαυρεωτικά στη δεκαετία του 1870 έως τα συλλαλητήρια για τη δωρεάν φοίτηση το 1893 και από τα αιματηρά «Ευαγγελικά» με τους οκτώ νεκρούς και τους 72 τραυματίες και τα «Ορεστειακά» με την απόπειρα χειροδικίας κατά του Κωστή Παλαμά, έως τις μεγάλες κινητοποιήσεις του 1929, και... και... και...
Άλλοτε βαθύτατα συντηρητικοί όπως και το Πανεπιστήμιο, πλην φωτεινών εξαιρέσεων, στις «φιλολογικοπατριωτικές εξάρσεις», άλλοτε διεκδικητικοί, αλλά πάντοτε μαχητικοί, οι φοιτητές του ΕΚΠΑ δεν έριξαν πίσω τους μαύρη πέτρα.
