Από την έντυπη έκδοση
Της Αγγελικής Κοτσοβού
[email protected]
Η δυστυχία αγαπάει τη συντροφιά, λέει μία αμερικανική παροιμία. Και τα στατιστικά στοιχεία από την τελευταία έρευνα της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρείας (ΑΡΑ) για τα επίπεδα άγχους μεταξύ των Αμερικανών φαίνεται να τη δικαιώνουν.
Αυτή τη φορά, οι Αμερικανοί δεν ανησυχούν περισσότερο για χρήματα, δουλειά ή τις προοπτικές της οικονομίας. Ανησυχούν λόγω κυβέρνησης Τραμπ.
Στην τελευταία έρευνα της ΑΡΑ -η οποία διεξήχθη τον Αύγουστο- πάνω από 50% των Αμερικανών -είτε πρόκειται για Ρεπουμπλικανούς είτε για Δημοκρατικούς- είχαν αυξημένα επίπεδα άγχους εξαιτίας των εκλογών της 8ης Νοεμβρίου.
Τον προηγούμενο μήνα, πριν από την ορκωμοσία του Ντόναλντ Τραμπ, η APA προχώρησε σε συμπληρωματική δημοσκόπηση. Και τα αποτελέσματα είναι αρκετά ανησυχητικά: Από τη δημοσκόπηση του Ιανουαρίου προκύπτει στατιστικά σημαντική αύξηση του στρες, για πρώτη φορά από τότε που άρχισε η διεξαγωγή της έρευνας, το 2007.
Τα επίπεδα άγχους των Αμερικανών τον Ιανουάριο ήταν χειρότερα σε σύγκριση με τον Αύγουστο: Για το 57% των ερωτηθέντων, το πολιτικό κλίμα μετά την ανάληψη καθηκόντων του νέου προέδρου αποτελεί πολύ σημαντική πηγή στρες.
Ως προς τα επιμέρους ευρήματα, η γενιά των millennials εμφανίζει πολύ πιο υψηλά επίπεδα άγχους σε σύγκριση με τη γενιά των πατεράδων ή των παππούδων τους.
Αντιστοίχως, και οι κάτοικοι αστικών κέντρων εμφάνισαν μεγαλύτερο στρες έναντι των κατοίκων της υπαίθρου, οι οποίοι στην πλειονότητά τους είχαν ψηφίσει υπέρ του Τραμπ. Γιατί όμως η εποχή Τραμπ έχει ταράξει την πνευματική υγεία των Αμερικανών;
Έως τώρα, ο Αμερικανός πρόεδρος κινείται προς την κατεύθυνση των όσων είχε υποσχεθεί προεκλογικά: Δόγμα του «πρώτα η Αμερική», πάνω στο οποίο στηρίζει και όλες τις κινήσεις προστατευτισμού, όπως η απόσυρση των ΗΠΑ από μεγάλες εμπορικές συμφωνίες ή οι απειλές για τσουχτερούς συνοριακούς φόρους, ως κίνητρο για επαναπατρισμό θέσεων εργασίας από αμερικανικές πολυεθνικές.
Έχει επίσης προαναγγείλει «πρωτοφανείς» φοροελαφρύνσεις για τις επιχειρήσεις, αλλά και αυξημένες δαπάνες σε υποδομές. Το ότι έως τώρα έχει κινηθεί μόνο προς την κατεύθυνση του προστατευτισμού, χωρίς ακόμη συγκεκριμένη στρατηγική για την τόνωση της ανάπτυξης, θα μπορούσε να προσφέρει μια απάντηση στο παραπάνω ερώτημα.
Από την άλλη, το να προτάσσεις το εθνικό συμφέρον, κατηγορώντας όλους τους άλλους για αθέμιτο ανταγωνισμό μέσω χειραγώγησης των εθνικών νομισμάτων εγκυμονεί τον κίνδυνο του απομονωτισμού.
Στην περίπτωση Τραμπ, υπάρχει πάντα η παγίδα το δόγμα «πρώτα η Αμερική» να οδηγήσει σε μια Αμερική απομονωμένη και περιχαρακωμένη στα τείχη που η ίδια ύψωσε. Και τότε, οι Αμερικανοί θα έχουν κάθε λόγο να είναι αγχωμένοι.
