Τον περασμένο Σεπτέμβριο, τόσο ο σύρος πρόεδρος Ασαντ όσο και ο επικεφαλής των συριακών μυστικών υπηρεσιών στο Λίβανο, ο στρατηγός Ροστόμ Γκαζαλέ, είχαν ζητήσει από τον Ραφίκ Χαρίρι να μην παραιτηθεί από την πρωθυπουργία.
Ο Χαρίρι είχε δυσαρεστηθεί από την απόφαση της Δαμασκού να επιβάλει στο λιβανικό κοινοβούλιο μια συνταγματική τροπολογία που παρέτεινε για τρία ακόμη χρόνια τη θητεία του φιλοσύρου προέδρου Εμίλ Λαχούντ. Κάτω από την πίεση της Συρίας, ο λιβανο-σαουδάραβας εκατομμυριούχος δέχθηκε να παραμείνει πρωθυπουργός. Οπως είπε τότε ένας σύμβουλός του, οι Σύροι τού έβαλαν «το πιστόλι στον κρόταφο».
Το Νοέμβριο, το καθεστώς της Δαμασκού «επανέφερε στην τάξη» τη λιβανική αντιπολίτευση με την ανατίναξη ενός παγιδευμένου αυτοκινήτου από την οποία τραυματίστηκε ο δρούζος βουλευτής Μαρουάν Χαμαντέ, και σκοτώθηκε ο οδηγός του. Λίγες ημέρες νωρίτερα, ο Χαρίρι είχε αναγκαστεί τελικά να παραιτηθεί και να προσεγγίσει την αντιπολίτευση, συγκεκριμένα τον ηγέτη των Δρούζων, Ουαλίντ Τζουμπλάτ, που ήταν άλλοτε σύμμαχός της Συρίας και εξεγέρθηκε εναντίον της παντοδυναμίας των συριακών μυστικών υπηρεσιών στο Λίβανο.
Παρά την επιδείνωση των σχέσεων του πρώην πρωθυπουργού με τη Δαμασκό, όμως, και παρόλο που ο Χαρίρι φοβόταν για τη ζωή του, λίγοι πίστευαν ότι η Συρία θα μπορούσε να τον δολοφονήσει. Ηταν μια «κόκκινη γραμμή», η τελευταία «κόκκινη γραμμή».
Εδώ και αρκετές δεκαετίες, η Συρία χάνει το ένα χαρτί μετά το άλλο. Η κυριαρχία της στο Λίβανο είναι ένα από τα τελευταία και πιο πολύτιμα χαρτιά που της έχουν μείνει. Ενα χαρτί που ίσως να αποδειχθεί απαραίτητο σε μια συμφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες, η οποία θα αφήνει χώρο για το μπααθικό καθεστώς στην αναδυόμενη νέα τάξη της Μέσης Ανατολής.
Ενα πράγμα είναι βέβαιο για την υψηλού επαγγελματισμού δολοφονία του Χαρίρι, που κυριάρχησε στην πολιτική ζωή του Λιβάνου από τότε που τελείωσε ο 16ετής εμφύλιος πόλεμος, το 1991: ότι ο άνθρωπος αυτός έπεσε θύμα του άχαρου ρόλου που παίζει και πάλι αυτή η πολιτικά εύθραυστη χώρα.
Ο ρόλος αυτός, γράφει ο Ντέιβιντ Χερστ στην «Guardian», είναι να αποτελεί ο Λίβανος το θέατρο διεθνών συγκρούσεων που τον υπερβαίνουν.
Η Συρία βρίσκεται πάντα στην καρδιά της εντεινόμενης κρίσης. Μαζί με τον μοναδικό εναπομείναντα σύμμαχό της, το Ιράν, κατηγορούνται από τον πρόεδρο Μπους ότι υποθάλπουν την τρομοκρατία στη Μέση Ανατολή. Η Συρία, συγκεκριμένα, κατηγορείται ότι ενισχύει την εξέγερση στο Ιράκ, ότι υπονομεύει την ειρηνευτική διαδικασία μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων και ότι στηρίζει τους αντάρτες της Χεζμπολάχ στο Λίβανο. Η Χεζμπολάχ, με τη σειρά της, κατηγορείται από το Ισραήλ ότι ενισχύει τη Χαμάς.
Το Ισραήλ δεν αποκλείει την εκδοχή να υπάρχει ανάμειξη της Χεζμπολάχ στη δολοφονία του Χαρίρι.
Ο ηγέτης της Χεζμπολάχ, Χάσαν Νασράλα, υποστήριξε χθες ότι ο Χαρίρι είχε επαφές στην Ευρώπη με σκοπό να μην περιληφθεί η σιιτική οργάνωση στον κατάλογο των τρομοκρατικών οργανώσεων, όπως ζητά το Ισραήλ.
«Συναντιόμασταν μία φορά την εβδομάδα και δύο φορές την περασμένη εβδομάδα», αποκάλυψε. Αυτές οι συναντήσεις του Χαρίρι με τον Νασράλα δεν ήταν γνωστές μέχρι τώρα.
Δεν γνωρίζουμε ακόμη ποιος ωφελείται από τη δολοφονία του Χαρίρι. Το βέβαιον είναι ότι πλήττεται ο Λίβανος και η Συρία.
Πηγές: Guardian, Liberation
