Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
«Εσύ ‘σαι, που κορόνα σου φορείς το Βράχο; Εσύ ‘σαι,
Βράχε, που το ναό κρατάς, κορόνα της κορόνας; [...]
Κι ακούστε! Πρέπει κι ο άνθρωπος,
κάθε φορά που θέλει να ξαναβρεί τα νιάτα του,
να ‘ρχεται στο ποτάμι της Ομορφιάς να λούζεται.
Σ’ όλα μπροστά τα ωραία να στέκεται
αδιαφόρευτα και γκαρδιακά να σκύβει
προσκυνητής, ερωτευτής, τραγουδιστής, διαβάτης».
Της μόδας σχοινοβάτης; Διαβάζω ότι ζήτησε ο Gucci τον Παρθενώνα για πασαρέλα, συζητείται σήμερα το θέμα στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, αλλά η εισήγηση είναι αρνητική, διότι «ο χαρακτήρας και η σπουδαιότητα του μνημείου δεν επιτρέπουν την παραχώρησή του για εκδηλώσεις».
Φώτα, κάμερες, μουσική, καθίσματα, καμαρίνια, εστεμμένοι της ομορφιάς, πάμε, απαντούν εν χορώ οι άλλοι. «Δωρεάν διαφήμιση για τη χώρα», «Ζωντάνια στο Βράχο», «Οικονομική αποζημίωση που τη χρειαζόμαστε τόσο», «Κάντε το όπως η Ιταλία και η Βρετανία», όπου η Fendi κάνει ντεφιλέ στη Φοντάνα Ντι Τρέβι και ο Gucci στο Αββαείο του Γουεστμίνστερ.
«Όλοι λένε ότι το Λονδίνο είναι cool. Εγώ βρίσκω cool την ιστορία. Μου αρέσουν οι Άγγλοι», είχε δηλώσει το περασμένο καλοκαίρι ο καλλιτεχνικός διευθυντής του οίκου.
Εντάξει, του Μικέλε δεν του αρέσουν μόνο οι Άγγλοι, έχει μια αδυναμία και στις ελληνικές αρχαιότητες. Δεν προώθησε προ έτους τα προϊόντα του, ντύνοντας με φτερά και πούπουλα τα γλυπτά από τα αετώματα, προκαλώντας αντιδράσεις;
Το θέμα δεν είναι ο Διόνυσος με σορτς, γυναικεία τσάντα και γαρίφαλο στ’ αυτί. Το θέμα δεν είναι καν «πώς το σύγχρονο μπερδεύεται με την παράδοση», ούτε ότι το παλάτι έδωσε άδεια να γίνει πασαρέλα στις στοές των μοναστηριών, αφού οι χώροι νοικιάζονται για εταιρικές εκδηλώσεις εδώ και μια δεκαετία. Όσο για την Ιταλία, στηρίζεται πολύ στα χρήματα των ιδιωτικών εταιρειών για να συντηρήσει τα μνημεία, οπότε μάλλον περιττεύει η ανησυχία ότι οι χορηγοί έχουν την απαίτηση όχι μόνο να διαφημίζουν, αλλά και να συναποφασίζουν.
Σουαρέ και ντεφιλέ, εκδηλώσεις και μουσικές «αλώσεις» μια χαρά διοργανώνονται σε μουσεία και άλλα μνημεία. Υπό αυστηρή εποπτεία, με σεβαστή απόδοση στα ταμεία.
Δεν είναι όλα, όμως, μια ευθεία. Αυτό ισχύει και γι’ αυτούς που θεωρούν το σύμβολο πλατεία για αγωνιστικά πρωτεία.
Δεν είναι όλα μια ευθεία. Τουλάχιστον για όσους δεν ξεχνούν της Bild τη λοιδορία, δεν αποχαυνώνονται με την εφήμερη δημιουργία, τουλάχιστον για όσους ανασταίνουν ακόμη τη μαρμαρωμένη Πολιτεία.
