Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]

Πρωταγωνίστρια σε ένα σκληρό αλλά και αστείο, πικρόχολο αλλά και τρυφερό, δραματικό αλλά και διασκεδαστικό πορτρέτο μιας βαθιά δυσλειτουργικής οικογένειας, το οποίο αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες θεατρικές επιτυχίες σε όλο τον κόσμο, η ηθοποιός Βίκυ Βολιώτη μάς μιλά για την παράσταση «Αύγουστος».

Ισορροπώντας ανάμεσα στο δράμα και την κωμωδία, με καταιγισμό αστείων διαλόγων, γλαφυρή σκιαγράφηση των βιτριολικών χαρακτήρων και εκρηκτική παρουσίαση των οικογενειακών συναισθηματικών συγκρούσεων, το - βραβευμένο με Pulitzer, τρία Tony και δύο Drama Desk Awards - έργο του Τρέισι Λετς παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε σκηνοθεσία  Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, στο Θέατρο Δημήτρης Χορν.

Παρούσα σε ένα οικογενειακό τραπέζι, όπου καλά κρυμμένα μυστικά αποκαλύπτονται, ανομολόγητα πάθη αναζωπυρώνονται, παλιές έχθρες βγαίνουν στην επιφάνεια, προσβολές ανταλλάσσονται και απειλές εκτοξεύονται, η Βίκυ Βολιώτη μιλά για την παράσταση αλλά και για τη σημερινή Ελλάδα.

Για ποια θέματα μιλάει το έργο;

Ο “Αύγουστος” αναφέρεται στις πολύπλοκες οικογενειακές σχέσεις και, κυρίως, στις σχέσεις μεταξύ μητέρας και παιδιών και στον τρόπο, με τον οποίο αυτές διαμορφώνουν την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα των δεύτερων. Καταδεικνύει τις τοξικές παρενέργειες της εγωιστικής συμπεριφοράς των γονιών μεταξύ τους και, κατά συνέπεια, απέναντι στα παιδιά τους. Όλα αυτά, όμως, ο Λετς τα χειρίζεται με μία λεπτότητα, τρυφερότητα και με ένα βιτριολικό χιούμορ.

Πώς εξελίσσεται η πλοκή του;

Με αφορμή την εξαφάνιση του πατέρα, η Βάιολετ συσπειρώνει γύρω της τις τρεις κόρες της και τα υπόλοιπα μέλη του στενού οικογενειακού κύκλου, προκειμένου να βρεθεί λύση. Όταν αποκαλύπτεται ο θάνατος του πατέρα, αρχίζει και η αντίστροφη μέτρηση για την επίπλαστη οικογενειακή γαλήνη. Γύρω από το τραπέζι, στο παραδοσιακό γεύμα μετά την κηδεία, αποκαλύπτονται τραγικά μυστικά, εκρήγνυνται απωθημένα και λέγονται πράγματα που πονούν και που δεν μπορούν να παρθούν πίσω. Τι θα γίνει, τελικά, με την οικογένεια αυτή; Ο Λετς αποφασίζει, δικαίως, να απελευθερώσει τα παιδιά από τη μάνα τους, χαρίζοντάς τους την οριστική, αλλά επίπονη ανεξαρτησία τους.

Πώς το προσεγγίζει σκηνοθετικά ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης;

Καταρχάς, θέλησε να καταδείξει το χιούμορ του έργου. Τον ενδιέφερε να μη δημιουργήσει έναν ζοφερό κόσμο, στον οποίο θα βουλιάζει η οικογένεια αυτή, αλλά ένα παιχνιδιάρικο περιβάλλον, όπου όλα φαντάζουν “φυσιολογικά”, ώστε οι ήρωες να μοιάζουν ακόμα πιο τραγικοί στην απελπισία τους. Παρακολουθώντας την παράσταση, αφουγκράζεται κανείς τα αδιέξοδα της δικής του οικογένειας, με την ίδια τρυφερότητα, αγάπη, αλλά, ταυτόχρονα, και το ίδιο “τσίμπημα στην καρδιά” που σχεδόν όλοι μας νιώθουμε για τους γονείς μας.

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του δικού σας ρόλου;

Η Άιβυ είναι η μεσαία κόρη της οικογένειας, αυτή που μένει πίσω στο πατρικό σπίτι, όταν οι άλλες δύο αδελφές φεύγουν, και, έτσι, μοιραία και χωρίς να το επιθυμεί, αναλαμβάνει τη φροντίδα των γονιών τώρα που μεγαλώνουν, θυσιάζοντας έτσι τα όνειρά της και την επιθυμία να ανοίξει κι εκείνη τα φτερά της. Είναι εσωστρεφής, σχεδόν αμίλητη, δεν εκφράζει ποτέ τα αισθήματά της, όμως είναι κι εκείνη, που είναι έτοιμη να κάνει τη μεγάλη επανάσταση. Το έργο αφήνει αναπάντητο το ερώτημα αν, τελικά, θα καταφέρει να την κάνει.

Πώς αισθάνεστε για τη σημερινή Ελλάδα;

Όλος ο πλανήτης - και μαζί και η Ελλάδα - ζει μία ιστορική στιγμή, στην οποία ο κόσμος, όπως τον γνωρίζαμε μέχρι τώρα, αλλάζει. Οτιδήποτε θεωρούσαμε δεδομένο μέχρι πολύ πρόσφατα, αμφισβητείται: ελευθερία, δημοκρατία, σύνορα, ελευθερία λόγου, ανεξιθρησκία, περιβάλλον. Καλούμαστε όλοι να σταθούμε στο ύψος των δύσκολων περιστάσεων και να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας. Στην Ελλάδα, ζούμε μία τρομακτική πίεση που αφορά, κυρίως, στα δημοσιοοικονομικά. Πιστεύω, όμως, ότι εξίσου σοβαρή και επικίνδυνη για τη χώρα είναι η κρίση στην παιδεία και στον πολιτισμό.

NIKOLAS KOMINIS

Νομίζω ότι χρειαζόμαστε πολιτικούς, που να λένε την αλήθεια και που θα επωμιστούν το βάρος δύσκολων αποφάσεων. Όμως, αυτό σημαίνει ότι κι εμείς θα πρέπει, επιτέλους, να ενηλικιωθούμε σαν λαός και να είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε την αλήθεια αυτή, να αναγνωρίσουμε τις ευθύνες μας για το αδιέξοδο που έχουμε φτάσει, να μην αναζητούμε τις εύκολες λύσεις και να μη ρίχνουμε το ανάθεμα μόνο στους άλλους.

Τι σας τονώνει το ηθικό;

Η κόρη μου, οι φίλοι μου, μία ηλιόλουστη μέρα, ένα ποτήρι κρασί, μία τρυφερή χειρονομία, ένας ευγενικός άνθρωπος, ένα καλό βιβλίο.

Ταυτότητα παράστασης

Μετάφραση: Μανώλης Δούνιας, σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, σκηνικά: Αθανασία Σμαραγδή, κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη, μουσική σύνθεση: Μίνως Μάτσας, φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος, βοηθοί σκηνοθέτη: Έλενα Σκουλά - Μανώλης Δούνιας, βοηθός σκηνογράφου: Γιώργος Θεοδοσίου, βοηθός ενδυματολόγου: Ιφιγένεια Νταουντάκη. Παίζουν: Θέμις Μπαζάκα, Μαρία Πρωτόπαππα, Βίκυ Βολιώτη, Μαρίνα Ασλάνογλου, Αλέξανδρος Μυλωνάς, Μάνος Βακούσης, Μαρία Κατσιαδάκη, Νίκος Αλεξίου, Θύμιος Κούκιος, Κώστας Ανταλόπουλος, Σίσσυ Τουμάση, Aurora Marion.

NIKOLAS KOMINIS

Θέατρο Δημήτρης Χoρν: Αμερικής 10 - Αθήνα, τηλ.: 210 3612500. Παραστάσεις: Πέμπτη έως Κυριακή. Διάρκεια παράστασης: 2 ώρες και 30 λεπτά (με διάλειμμα). Εισιτήρια: από 17 ευρώ. Πώληση εισιτηρίων: καταστήματα: Public, Seven Spots, Reload, Media Markt, βιβλιοπωλεία Ευριπίδης, τηλεφωνικά: 211 1000365 και 11876, ηλεκτρονικά: ticket365.gr και viva.gr.