Τη σχέση που έχει η θεραπεία για την κατάθλιψη με την αυτοκτονία προσπάθησαν να αναλύσουν οι επιστήμονες του Group Health Cooperative Center for Health Studies των ΗΠΑ, καθώς και κατά πόσο βοηθά ως προς την αποφυγή μιας απόπειρας αυτοκτονίας.
Οι επιστήμονες μελέτησαν στοιχεία πάνω από 100.000 ασθενών οι οποίοι λάμβαναν θεραπεία κατά της κατάθλιψης από τα έτη 1996 – 2005, όχι μόνο με φαρμακευτική αγωγή αλλά και με ψυχοθεραπεία.
Να σημειωθεί ότι μεγάλη μερίδα της επιστημονικής κοινότητας πιστεύει ότι η χορήγηση αντικαταθλιπτικών φαρμάκων και η ψυχοθεραπεία, μειώνουν τις απόπειρες αυτοκτονίας.
Ωστόσο, υπάρχουν και κάποιοι οι οποίοι θεωρούν ότι η χορήγηση αντικαταθλιπτικών φαρμάκων σε άτομα νεαρής ηλικίας μπορεί να σχετίζεται με αυξημένα ποσοστά αυτοκτονίας στην έναρξη της θεραπείας.
Στη μελέτη αυτή, οι επιστήμονες από τον 1ο κιόλας μήνα διαπίστωσαν ότι ο αριθμός των ασθενών που έκαναν απόπειρα αυτοκτονίας μειωνόταν με τη χορήγηση αντικαταθλιπτικών φαρμάκων. Επί της ουσίας η μελέτη αυτή καταρρίπτει άλλες μελέτες που είχαν προκαλέσει φόβους ότι η θεραπεία με τα νεότερα αντικαταθλιπτικά φάρμακα της οικογένειας των επιλεκτικών αναστολέων επαναπρόσληψης της σεροτονίνης (SSRI), θα μπορούσε να αυξάνει τον κίνδυνο αυτοκτονίας σε έφηβους και νέους ενήλικες.
Είναι δε η πρώτη μελέτη που δημοσιοποιείται κατά την οποία συγκρίνεται ο κίνδυνος αυτοκτονίας πριν και μετά από την έναρξη της θεραπείας, όχι μόνο με αντικαταθλιπτικά φάρμακα αλλά και με ψυχοθεραπεία.
Οι επιστήμονες παρατήρησαν από όλα τα δεδομένα που αναλύθηκαν εκτενώς ότι οι απόπειρες αυτοκτονίας ήταν σχεδόν οι διπλές σε συχνότητα στις ηλικίες μέχρι 24 ετών από ό,τι σε πιο μεγάλα σε ηλικία καταθλιπτικά άτομα.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι απόπειρες αυτοκτονίας ήταν συχνότερες κατά το μήνα πριν από την έναρξη της θεραπείας, μειώνονταν κατά 50% κατά το μήνα που ακολουθούσε την έναρξη της θεραπείας και στη συνέχεια παρουσίαζαν μια σταθερή μείωση.
Επίσης, μέχρι τρεις μήνες πριν και έξι μήνες μετά την έναρξη της θεραπείας, οι ασθενείς που έπαιρναν αντικαταθλιπτικά φάρμακα είχαν περισσότερες πιθανότητες να κάνουν απόπειρα αυτοκτονίας. Όπως είπαν οι ασθενείς που έπαιρναν θεραπεία με αντικαταθλιπτικά είχαν τις λιγότερες πιθανότητες να κάνουν απόπειρα αυτοκτονίας, ενώ, κάποια ενδιάμεσα επίπεδα κινδύνου είχαν οι ασθενείς που ναι μεν έκαναν ψυχοθεραπεία αλλά αυτό γινόταν από θεραπευτή που δεν ήταν ψυχίατρος.
Οι επιστήμονες τόνισαν ότι τα άτομα που έχουν κατάθλιψη δεν διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για απόπειρα αυτοκτονίας επειδή παρακολουθούνται από ψυχίατρο, απλά επειδή παραπέμπονται πολλά περιστατικά στους ψυχιάτρους από τους γιατρών της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας έχει ως αποτέλεσμα να συσσωρεύεται σ’ αυτούς μεγάλος πληθυσμός και ως εκ τούτου να φαίνονται αυξημένα τα περιστατικά απόπειρας.
Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τελικά δεν υπάρχουν λόγοι για να μην λαμβάνουν αντικαταθλιπτικά φάρμακα όσοι έχουν κατάθλιψη, καθώς η αγωγή δεν προάγει τις απόπειρες αυτοκτονιών. Αντίθετα, η έναρξη θεραπείας είτε με χάπια είτε με ψυχοθεραπεία ή και τα δύο μαζί μειώνει τον κίνδυνο, καθώς ελαττώνονται τα συμπτώματα της κατάθλιψης.
Μπορεί όπως είπαν, να υπάρχουν κάποιοι ασθενείς οι οποίοι έχουν αυτοκτονικές σκέψεις και τάσεις με την έναρξη της θεραπείας τους, ενώ δε είχαν τέτοια συμπτώματα πριν ξεκινήσουν τα φάρμακα, όμως αυτό συμβαίνει σε κάποιες υποομάδες ευάλωτων ασθενών οι οποίοι μπορεί να είναι ακόμα πιο ευάλωτοι με την έναρξη της θεραπείας γι αυτό οι θεράποντες ιατροί πρέπει να αναγνωρίζουν άμεσα τα συμπτώματα αυτών των ασθενών.
Οι ερευνητές συμβουλεύουν τα άτομα με συμπτώματα κατάθλιψης, να απευθύνονται στους ειδικούς ενώ, συμβουλεύουν και όσους είναι υπό θεραπεία αν έχουν αυτοκτονικές σκέψεις να ενημερώσουν το γιατρό τους.
