Από την έντυπη έκδοση
Του Μωυσή Λίτση
[email protected]
Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να κλείσει την πόρτα της Ευρώπης για την Τουρκία, παρόλο που δεν είναι δεσμευτική, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα επηρεάσει την πορεία των ενταξιακών διαπραγματεύσεων και θα επιβαρύνει ακόμη περισσότερο τις ευρωτουρκικές σχέσεις.
Ήδη ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν απείλησε να πλημμυρίσει την Ευρώπη με πρόσφυγες αν οι κυβερνήσεις υιοθετήσουν την απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για πάγωμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων.
Μία απειλή που έρχεται να επιβεβαιώσει την άποψη πως ευθύς εξαρχής η Τουρκία χρησιμοποίησε το προσφυγικό ως μέσο διπλωματικής πίεσης, προκειμένου να ανοίξουν ξανά οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις και να αρθεί άμεσα το καθεστώς της βίζας, που ισχύει για τους Τούρκους υπηκόους που ταξιδεύουν σε χώρα-μέλος της Ε.Ε.
Η αδυναμία, μάλιστα, της Ε.Ε. να αντιμετωπίσει συλλογικά και υπεύθυνα τη μεγάλη ανθρωπιστική κρίση, που έχουν προκαλέσει ο πόλεμος στη Συρία, αλλά και οι κρυφές και φανερές επεμβάσεις στη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική και αλλού, ανέδειξε την Τουρκία σε χώρα-κλειδί για την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης. Η Ε.Ε. δεν έχει καταφέρει λόγω των έντονων εσωτερικών διαφωνιών και την άνοδο ξενοφοβικών και ρατσιστικών κομμάτων να υλοποιήσει την απόφαση για μετεγκατάσταση 160.000 προσφύγων-μεταναστών.
Η διολίσθηση του τουρκικού καθεστώτος σε έναν πρωτοφανή αυταρχισμό, με διώξεις, απολύσεις και φυλακίσεις χιλιάδων ανθρώπων, με την υποψία και μόνο ότι εμπλέκονταν στην απόπειρα του αποτυχημένου πραξικοπήματος του Ιουλίου και συνδέονται με τον αυτοεξόριστο στις ΗΠΑ ιεροκήρυκα Φετουλάχ Γκιουλέν -πρώην στενό σύμμαχο του Ερντογάν-, δεν αφήνει πολλά περιθώρια…
Υποτίθεται ότι ένα από τα βασικά κριτήρια για να ενταχθεί μια χώρα στην Ε.Ε., πέραν της οικονομικής σύγκλισης, είναι ο σεβασμός στις πολιτικές ελευθερίες, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ελευθερία του Τύπου κ.λπ. Θέματα για τα οποία η Τουρκία δεν φημιζόταν και πριν τις τελευταίες εξελίξεις.
Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου επαναφέρει στο προσκήνιο δύο βασικά ερωτήματα: Έχει η Ευρώπη στρατηγική απέναντι στην Τουρκία ή χρησιμοποιεί απλώς τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις ως ένα συνεχές δούναι και λαβείν; Και το κυριότερο: Θέλει πραγματικά η Τουρκία να ενταχθεί στην Ευρώπη; Γιατί ο νεοοθωμανικός μεγαλοϊδεατισμός του Ερντογάν, με τις έμμεσες μάλιστα απειλές για την εθνική ακεραιότητα της χώρας μας, άλλα δείχνει…
