Η Γροιλανδία δεν βιάζεται να καταπολεμήσει την κλιματική αλλαγή, διότι ευνοεί την ανάπτυξη της οικονομίας της χώρας.
Σχεδόν το 75% της Γροιλανδίας καλύπτεται από το μοναδικό μόνιμο στρώμα πάγου εκτός Ανταρκτικής. Όπως και η υπόλοιπη περιοχή της Αρκτικής, η Γροιλανδία θερμαίνεται δύο φορές πιο γρήγορα από τον παγκόσμιο μέσο όρο. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1950, η θερμοκρασία στη Γροιλανδία έχει αυξηθεί κατά 1,5 βαθμό Κελσίου, ενώ στον υπόλοιπο κόσμο έχει αυξηθεί κατά 0,7 βαθμούς.
Ο θαλάσσιος πάγος έχει υψηλή ανακλαστικότητα, αντανακλώντας έως και το 85% του ηλιακού φωτός. Στη Γροιλανδία, καθώς η περιοχή που καλύπτεται από πάγο και χιόνι συρρικνώνεται, η ανακλαστικότητα πέφτει και η ηλιακή ακτινοβολία πλέον θερμαίνει το ανοικτό νερό. Η θερμότητα από το νερό απελευθερώνεται πίσω στην ατμόσφαιρα, αυξάνοντας τις ατμοσφαιρικές θερμοκρασίες. Αυτό με τη σειρά του, οδηγεί στο λιώσιμο περισσότερου πάγου, δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο. Ως αποτέλεσμα, η Γροιλανδία έχασε ένα τρισεκατομμύριο τόνους πάγου μεταξύ 2011 και 2014.
Εκτός από ανεπανόρθωτη περιβαλλοντική ζημιά, η κλιματική αλλαγή προκαλεί επίσης αρνητικές επιδράσεις στις οικονομίες σε όλο σχεδόν τον κόσμο, αλλά, παραδόξως, κανένα κράτος στον κόσμο δεν επωφελείται από αυτή όσο η Γροιλανδία που βρίσκεται στο επίκεντρό της.
Το 2015, μετά από τρία χρόνια συρρίκνωσης, υπήρξε οικονομική ανάπτυξη στη Γροιλανδία, εν μέρει λόγω μιας σειράς νέων ευκαιριών λόγω της κλιματικής αλλαγής. Παρά το γεγονός ότι η γεωργία δεν είναι ένα σημαντικό μέρος της οικονομίας της χώρας, οι υψηλότερες θερμοκρασίες στη νότια περιοχή έχουν επεκτείνει τις καλλιεργητικές περιόδους, επιτρέποντας επίσης την παραγωγή νέων καλλιεργειών.
Οι κύριες εξαγωγές της Γροιλανδίας παραμένουν οι γαρίδες, αλλά τα τελευταία χρόνια η αύξηση της θερμοκρασίας προσελκύει νέους τύπους ψαριών, όπως τον τόνο του Ατλαντικού και το σκουμπρί, καθώς και την επανεισαγωγή του μπακαλιάρου μετά το 1990. Το 2015, αλιεύτηκαν σχεδόν 80.000 τόνοι σκουμπριού, που σε συνδυασμό με τη σταθερή αύξηση των τιμών από το 2012, δημιούργησε σεβαστά κέρδη για τις ιδιωτικές και κρατικές εταιρείες. Εξάλλου, το άνοιγμα των ναυτικών οδών της Αρκτικής προσφέρει άλλη μία ευκαιρία οικονομικής ανάπτυξης για τη Γροιλανδία, τον τουρισμό.
«Φυσικά και η κλιματική αλλαγή είναι κάτι κακό», δήλωσε ο Χένρικ Λετ, πρόεδρος του Επιχειρηματικού Συνδέσμου της Γροιλανδίας. «Αλλά, δυστυχώς, δεν μπορώ να πω ότι δεν είναι καλό συνολικά για τη Γροιλανδία», πρόσθεσε.
Οι ευκαιρίες που προσφέρει η κλιματική αλλαγή μπορούν να δώσουν τελικά στη Γροιλανδία πλήρη ανεξαρτησία από τη Δανία. Παρά το γεγονός ότι η Γροιλανδία απέκτησε επισήμως αυτοδιοίκηση το 2009, η Δανία εξακολουθεί να διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στην οικονομία του νησιού. Η Δανία διαθέτει μια ετήσια επιχορήγηση 3,2 δισεκατομμυρίων κορωνών Δανίας, αντιπροσωπεύοντας το 25% του ΑΕΠ του νησιού. Όταν η Γροιλανδία επιτύχει οικονομική ανεξαρτησία, η επιχορήγηση θα σταματήσει, μαζί με την επιρροή της Δανίας στο νησί του Βόρειου Ατλαντικού.
Παρά το γεγονός ότι είναι το μεγαλύτερο νησί του κόσμου, η Γροιλανδία έχει πληθυσμό μόλις 56.000 άτομα και η οικονομία της βασίζεται σχεδόν εξ ολοκλήρου στην αλιευτική βιομηχανία, η οποία αντιπροσωπεύει το 90% των εξαγωγών της. Η εξάρτηση αυτή, ωστόσο, καθιστά την οικονομία του κράτους ευάλωτη σε ξένες εξελίξεις και τη χρηματοδότηση από τη Δανία.
Η πιο εύκολη πρόσβαση στον ορυκτό πλούτο της χώρας μπορεί να αλλάξει δραστικά την οικονομία της. Το νησί διαθέτει σίδηρο, ψευδάργυρο, ουράνιο, και κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στις βόρειες και βορειοανατολικές περιοχές. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η χώρα επιδιώκει να αποδεσμευθεί από τη συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα, που συμφωνήθηκε από σχεδόν 200 χώρες, το Δεκέμβριο 2015.
