Το Σούνιο, ο τόπος όπου «ο Κούρος ξεναγεί τους ποιητές και τα ερωτευμένα ζευγάρια», ενέπνευσε την ποιήτρια Λάνα Μανδύλα για τη δημιουργία της νέας της ποιητικής συλλογής, με τίτλο «Οδός Σουνιάδος», η οποία κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γκοβόστη.

Λάνα Μανδύλα.

Γεννημένη στο Λάγκος της Νιγηρίας και μεγαλωμένη στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, η Λάνα Μανδύλα, δικηγόρος στο επάγγελμα, έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές «Μα το χέρι μου επέμενε» (εκδόσεις Γαβριηλίδη, 2006), «Μελανά και άλικα» (εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 2009) και «Μεσονύκτιος ήλιος» (εκδόσεις Κέδρος, 2012), καθώς και το αφήγημα «Για τον πατέρα μου» (εκδόσεις Κέδρος, 2013). Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί στα αγγλικά και σε περιοδικά.

«Σε αυτούς που αγάπησαν και αγαπήθηκαν»

Στην «Οδός Σουνιάδος», τα ποιήματα της Λάνας Μανδύλα, λαξεμένα με αγάπη περισσή, ξεχωρίζουν για τους καλαίσθητους στίχους της, που, ολοφάνερα, αποδίδουν τον πλούτο των αισθημάτων της. Έναν πλούτο, στον πυρήνα του οποίου κυριαρχούν οι μνήμες και η μελαγχολική νοσταλγία για αυτούς και αυτά που έφυγαν και χάθηκαν στα βάθη του χρόνου, αλλά και - ως αντίδοτο - ο εύχαρις ζωοδότης έρωτας, όπως φανερώνουν οι πρώτες λέξεις του βιβλίου: «Σε αυτούς που αγάπησαν και αγαπήθηκαν».  

Κατανοητά, ακόμη και από τους μη μυημένους στους χώρους της ποίησης, τα ποιήματά της έλκουν με δύναμη εκείνους που αγαπούν τη Μούσα Ερατώ, αλλά και τον ανίκητο και άτακτο φτερωτό σύντροφο της αλιγενούς (που γεννήθηκε από τη θάλασσα) Αφροδίτης.

Ο χαρακτηριστικός λυρισμός της, η χωρίς δισταγμούς έκφραση των αισθημάτων της και η κομψότητα του λόγου της συνυφαίνουν τον καμβά και αυτής της ποιητικής συλλογής, που αποτελεί έναν ακόμη σταθμό στον δρόμο της πνευματικής δημιουργίας, που έχει επιλέξει, με ιδιαίτερη επιτυχία, η Λάνα Μανδύλα.

Ενδεικτικό είναι το ποίημα «Οδός Σουνιάδος», που έδωσε τον τίτλο του σε όλη τη συλλογή:

Δάκρυα πλημμύρισαν

την ξέπνοη ψυχή.

Δάκρυα, σταγόνες αλατιού

παρμένα από τις γύρω αλυκές,

στέγνωσαν στον ήλιο.

Δάκρυα βροχής ξέβαψαν τα χρώματα

στα φιλμ των ερώτων

που γυρίστηκαν στο πορφυρό φως

με απεικονισμένες μορφές,

με βουρκωμένες αγκαλιές.

Θόλωσαν τα βλέμματα της αγάπης.

Μόνο δάκρυα, αλύτρωτα δάκρυα…

Στο δέος του ναού που κολυμπά

στα δάκρυα του Αιγέα.

naftemporiki.gr