Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Κάθε πολίτης της Ένωσης έχει αντιληφθεί ότι το Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας είναι αποφασιστικής σημασίας για τη ζωή του, ενώ το αντίστοιχο, ας πούμε, της Πορτογαλίας είναι εθνικής εμβέλειας.
Η εκτελεστική εξουσία της Ε.Ε., η Κομισιόν, όμως, τι μεταχείριση επιφυλάσσει στα δικαστήρια, πέρα από τα κλασικά περί σεβασμού της διάκρισης των εξουσιών;
Το 2011, όταν προσέφυγαν στην Καρλσρούη Γερμανοί πολιτικοί κατά της απόφασης στήριξης της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας, αλλά και γενικότερα της συμμετοχής στον ευρωπαϊκό μηχανισμό διάσωσης, τι θέση πήρε;
Ήταν για την Επιτροπή απολύτως σαφές ότι τα δεδομένα επέβαλαν τα πακέτα; Μην το ψάχνετε, ούτε είδε ούτε άκουσε.
Όταν τον Απρίλιο του 2013 οι Πορτογάλοι ανώτατοι δικαστές απέρριψαν μέτρα λιτότητας, επειδή παραβίαζαν την αρχή της ισότητας, η Κομισιόν πάλι ούτε είδε ούτε άκουσε, αλλά συνεχάρη τη Λισαβόνα για τη συνέχιση της «θεραπείας».
Τι έπαθε, λοιπόν, η Κομισιόν και παρενέβη «σε μία υπόθεση που ερευνά η ελληνική δικαιοσύνη», σημειώνοντας ότι το θέμα θα είναι μέρος της επόμενης αξιολόγησης και ότι πρόθεσή της είναι να το θέσει στο Eurogroup της 9ης Σεπτεμβρίου;
Πέρα από τα προφανή ότι «η ανεξαρτησία της ΕΛΣΤΑΤ και η ποιότητα των στατιστικών είναι ουσιώδους σημασίας», είναι θέμα αξιοπιστίας. Για την τιμή της Εurostat, ειδάλλως, μηδέν εις το πηλίκον και οι Βρυξέλλες εις βαθύν ύπνον.
Η πονεμένη ιστορία, για όσους το ξεχνούν, δεν αφορά το «επιπλέον», αλλά την ένταξη στοιχείων στο έλλειμμα, χωρίς να είναι υποχρεωτική η συμπερίληψή τους. Νόμιμο; Κατά πώς φαίνεται. Ηθικό;
Αναζητήστε το στις εποχές της «έξοχης αθωότητας» και της αβάσταχτης ελαφρότητας. Μην το ψάξετε στον χώρο της αναγκαιότητας. Τι σημαίνει αυτό πολιτικά;
Μην επαναλαμβάνουμε τα γνωστά. «Η Ν.Δ. έχει καταθέσει από το 2010 και έχει επαναλάβει το 2012 πρόταση για σύσταση εξεταστικής επιτροπής». Δώδεκα και ούτε μία ανακοίνωση για την εκκίνηση.
