Για «σημαντική πρόοδο» σε ό,τι αφορά στην πορεία της «επιστροφής» 25χρονου ασθενούς από κώμα κάνουν λόγο επιστήμονες του UCLA, μετά από τη χρήση επαναστατικής τεχνικής με υπερήχους στον εγκέφαλό του.
Ειδικότερα, πρόκειται για μια μέθοδο «εκκίνησης» του εγκεφάλου που περιλαμβάνει διέγερση με υπερήχους των νευρώνων στον θάλαμο του εγκεφάλου- μία ωοειδή δομή που λειτουργεί ως το κέντρο επεξεργασίας πληροφοριών του εγκεφάλου. «Ήταν σχεδόν σαν να βάζουμε μπρος τους νευρώνες, ώστε να λειτουργήσουν ξανά» είπε ο Μάρτιν Μόντι, επικεφαλής των συντελεστών της έρευνας και βοηθός καθηγητής ψυχολογίας και νευροχειρουργικής του UCLA. «Μέχρι τώρα, o μόνος τρόπος να επιτευχθεί αυτό ήταν μια ριψοκίνδυνη χειρουργική διαδικασία γνωστή ως βαθιά διέγερση εγκεφάλου, στην οποία ηλεκτρόδια εμφυτεύονται άμεσα στο εσωτερικό του θαλάμου. Η προσέγγισή μας στοχεύει ευθέως τον θάλαμο, αλλά είναι μη επεμβατική», είπε.
Ο Μόντι είπε πως οι ερευνητές ανέμεναν το θετικό αποτέλεσμα, αλλά προειδοποίησε πως η διαδικασία απαιτεί περαιτέρω μελέτη περισσότερων ασθενών πριν διαπιστωθεί εάν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ευρύτερα σε ασθενείς σε κώμα. «Είναι πιθανόν να ήμασταν απλά πολύ τυχεροί και να διεγείραμε τον ασθενή, ενώ ήταν στη διαδικασία ανάρρωσής του» ανέφερε σχετικά.
Η συσκευή που χρησιμοποιήθηκε έχει μέγεθος που αντιστοιχεί σε πιατάκι φλιτζανιού του καφέ και δημιουργεί μια μικρή σφαίρα ακουστικής ενέργειας που μπορεί να στοχευθεί σε διαφορετικούς τομείς του εγκεφάλου για να διεγείρει τον εγκεφαλικό ιστό. Για τη μελέτη αυτή, οι ερευνητές την τοποθέτησαν δίπλα στο κεφάλι του άνδρα και την ενεργοποίησαν 10 φορές, διαρκείας 30 δευτερολέπτων την καθεμία, μέσα σε μια περίοδο 10 λεπτών.
Όπως υπογράμμισε ο Μόντι, η συσκευή είναι ασφαλής επειδή εκπέμπει μόνο μια μικρή ποσότητα ενέργειας- μικρότερη από τον συμβατικό υπέρηχο Doppler. Πριν τη διαδικασία, ο άνδρας μπορούσε να δίνει μικρά σημάδια ότι έχει τις αισθήσεις του και ότι καταλαβαίνει την ομιλία- για παράδειγμα, μπορούσε να κάνει μικρές κινήσεις όταν του ζητούνταν. Ωστόσο, μία ημέρα μετά τη διαδικασία, οι αντιδράσεις του βελτιώθηκαν σημαντικά, ενώ τρεις ημέρες αργότερα είχε αποκτήσει πλήρως τις αισθήσεις του και τη δυνατότητα κατανόησης ομιλίας, ενώ μπορούσε να επικοινωνεί κάνοντας νεύματα με το κεφάλι για «ναι» και «όχι». Μπόρεσε επίσης να κάνει και χειρονομία για να χαιρετήσει έναν από τους γιατρούς του.
