Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Προσπαθούσε ο Ζήνων ο Ελεάτης να αποδείξει στον Αντισθένη με σοφιστείες ότι δεν υπάρχει κίνηση. Ο Αντισθένης άρχισε να βαδίζει, ενώ συγχρόνως ρωτούσε τον Ζήνωνα: «Δεν νομίζεις ότι τα γεγονότα είναι πιο ισχυρά από τα επιχειρήματά σου;» Τα γεγονότα στην Αίγινα είναι τόσο ισχυρά όσο ο θάνατος και οι εξηγήσεις, αντί να διαφωτίζουν, ρίχνουν νέες σκιές.
Τα γεγονότα στην Αίγινα είναι τόσο ισχυρά όσο ο θάνατος. Ο θάνατος κόβει απότομα το στημόνι της κατανόησης. Υπάρχουν πράγματα που ποτέ δεν τα μαθαίνουν αυτοί που επιβιώνουν. Αυτά ακριβώς είναι τα πράγματα που στοιχειώνουν τις ζωές. Δεν αναφέρομαι στο αστυνομικό σκέλος της υπόθεσης, που βουλιάζει σε αντιφάσεις, υποθέσεις, θεωρίες και συνωμοσίες. Δεν αναφέρομαι στο κομμάτι όπου η τραγωδία γίνεται παραπολιτική και αλλάζει την πλοκή.
Υπάρχουν πράγματα που ποτέ δεν τα μαθαίνουν αυτοί που επιβιώνουν. Αυτά ακριβώς είναι τα πράγματα που στοιχειώνουν τις ζωές. Ο θάνατος τους δίνει χαστούκια ξανά και ξανά. Τα «αν» μαχαίρια, τα κενά κόμπος, που δεν λύνεται. Κι όσο περνούν οι μέρες, κι άλλες σκέψεις έρχονται, με βαριά πατήματα, να βασανίσουν κι άλλο τον εγκέφαλο. Αν είχαν ρίξει από το ταχύπλοο σωσίβια, αν δεν είχαν εγκαταλείψει το σημείο, αν...
Κι αρχίζουν οι απολογισμοί, οι διορθώσεις, κάτι να σώσεις, κάποιον να διασώσεις, κι ας σε ντρέπεσαι που τον εαυτό σου κοροϊδεύεις, όταν διαβάζεις ότι «η εκτόξευση σωσιβίων από το παρασυρόμενο Duende αντίθετα προς τη φορά του ανέμου από υπερήλικες σε κατάσταση σοκ δεν θα μπορούσε επ’ ουδενί να έχει θετικά αποτελέσματα... Ήθελα να βοηθήσω τους ναυαγούς που βρίσκονταν στη θάλασσα, αλλά αυτό ήταν αδύνατο».
Ρήγματα. Συγκρούονται τα επιχειρήματα, μετά τη σύγκρουση των δύο σκαφών, όταν η αποχώρηση από τον τόπο του δυστυχήματος έγινε χωρίς χρονοτριβή. Με επιμελημένη σπουδή.
