Η πιο εντυπωσιακή βροχή από «πεφταστέρια» του καλοκαιριού, οι διάττοντες Περσείδες, αναμένεται να κορυφωθεί αργά το βράδυ της Πέμπτης 11 Αυγούστου προς ξημερώματα Παρασκευής, στον νυχτερινό ουρανό του βορείου ημισφαιρίου.
Φέτος, μάλιστα, σύμφωνα με τους ειδικούς της NASA, οι Περσείδες θα είναι ίσως οι πιο θεαματικές της τελευταίας δεκαετίας, καθώς στην πορεία της Γης θα βρεθούν πολύ περισσότερα μετέωρα λόγω της βαρυτικής επίδρασης του Δία, που εξέτρεψε τα σωματίδια πλησιέστερα προς την τροχιά της Γης.
Όσοι… αντέξουν το ξενύχτι θα έχουν την ευκαιρία -καιρού επιτρέποντος- να δουν το θεαματικό αστρονομικό φαινόμενο, το οποίο ενδέχεται να φθάσει τα 150 έως 160 μετέωρα ανά ώρα (από 60 έως 100 συνήθως).
Η έξαρση των μετεώρων αναμένεται τις πρωινές ώρες της 12ης Αυγούστου, από τις 2:00 έως τις 7:00. Στις 3 τα ξημερώματα της Παρασκευής θα δύσει και η Σελήνη, οπότε ο ουρανός θα είναι σκοτεινότερος, καθιστώντας ιδανικότερες τις συνθήκες για παρατήρηση των διαττόντων.
Το «κλειδί», σύμφωνα με τους ειδικούς, για να δει κανείς μια βροχή διαττόντων, είναι το οπτικό πεδίο του να περιλαμβάνει ένα όσο γίνεται μεγαλύτερο τμήμα σκοτεινού ουρανού, καθώς και να διαθέτει ελεύθερο χρόνο και υπομονή.
Οι διάττοντες είναι δυνατό -με λίγη τύχη- και να φωτογραφηθούν. Χρειάζεται μια φωτογραφική μηχανή DSLR με ευρυγώνιο φακό, η οποία θα κάνει διαδοχικές προγραμματισμένες λήψεις μεγάλης διάρκειας.
Οι Περσείδες αποτελούν μια από τις πιο εντυπωσιακές βροχές διαττόντων του έτους, καθώς τα «πεφταστέρια» τους είναι γρήγορα και φωτεινά, έχοντας συχνά μακριές πύρινες «ουρές».
Ανάλυση της NASA για τα έτη 2008-2013 έδειξε πως οι Περσείδες παράγουν περισσότερα φωτεινά μετέωρα από κάθε άλλη βροχή διαττόντων. Εμφανίζονται σε σχεδόν όλα τα σημεία του ουρανού και όχι σε ένα συγκεκριμένο, μολονότι αρχικά φαίνονταν να προέρχονται από την περιοχή του αστερισμού του Περσέα, από όπου πήραν και το όνομά τους.
Τα συγκεκριμένα μετέωρα αρχίζουν να πέφτουν σε αραιή μορφή στα μέσα Ιουλίου, πυκνώνουν σταδιακά και διαρκούν σχεδόν έως το τέλος του Αυγούστου. Όσο πιο κοντά στην ώρα που χαράζει, τόσο πιθανότερο είναι να δει κανείς με γυμνά μάτια τα συγκεκριμένα «πεφταστέρια» οπουδήποτε στον ουρανό.
Οι Περσείδες προκαλούνται από τα σωματίδια σκόνης που αφήνει πίσω της η τεράστια ουρά, μήκους δεκάδων εκατομμυρίων χιλιομέτρων, του κομήτη 109Ρ/Σουίφτ-Τατλ, ο οποίος διασταυρώνεται με την τροχιά της Γης.
Ο κομήτης, ο οποίος ανακαλύφθηκε το 1862 από τους αστρονόμους Λιούις Σουίφτ και Χόρας Τατλ (των οποίων φέρει το όνομα), διαθέτει ένα τεράστιο πυρήνα διαμέτρου περίπου 26 χιλιομέτρων, πολύ μεγαλύτερο από τον αστεροειδή με διάμετρο δέκα χιλιομέτρων, ο οποίος έπεσε στη Γη πριν από 66 εκατ. χρόνια και εξαφάνισε τους δεινόσαυρους.
Για τελευταία φορά εισήλθε στην εσωτερική περιοχή του ηλιακού μας συστήματος τον Δεκέμβριο του 1992, ενώ χρειάζεται γύρω στα 130 χρόνια για να πραγματοποιήσει μία πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο. Σήμερα, βρίσκεται σε απόσταση περίπου πέντε δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων και το επόμενο κοντινό πέρασμά του από τη Γη αναμένεται το 2126, χωρίς πάντως να απειλεί τον πλανήτη μας.
Τα μετέωρα, τα οποία συνήθως έχουν βάρος μικρότερο από ένα γραμμάριο, εισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα και αναφλέγονται σε ύψος περίπου 100 χλμ., οπότε και αρχίζουν να γίνονται ορατά από τους παρατηρητές. Καθώς πλησιάζουν προς το έδαφος με μεγάλη ταχύτητα, διαλύονται από την τριβή και την υπερθέρμανση (1.650 βαθμοί Κελσίου), αφήνοντας πίσω τους φωτεινά ίχνη.
naftemporiki.gr με πληροφορίες από ΑΜΠΕ
