Η πλειονότητα του καθαρού πόσιμου νερού στις περιοχές γύρω από τον Περσικό Κόλπο αποτελεί πλέον προϊόν αφαλάτωσης, αλλά η διαδικασία συνοδεύεται από αντικειμενικές δυσκολίες, ενώ αυξάνει παράλληλα τα επίπεδα αλμυρότητας του θαλασσινού νερού. Την ίδια στιγμή, η αυξημένη παρουσία της βιομηχανίας πετρελαίου και φυσικού αερίου στην περιοχή, έχει οδηγήσει σε αύξηση του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.
Τώρα, ο Φαρίντ Μπενιάχια, ένας χημικός μηχανικός από Πανεπιστήμιο του Κατάρ, υποστηρίζει ότι έχει καταλήξει σε μία αποτελεσματική λύση για τα δύο προβλήματα ταυτόχρονα.
Η ερευνητική ομάδα του Μπενιάχια βρήκε έναν τρόπο να ανακυκλώνει τα απόβλητα άλμης που προκύπτουν από τη διαδικασία αφαλάτωσης. Οι ερευνητές τροποποίησαν μία μέθοδο χημικής μετατροπής που χρησιμοποιείται ευρέως εδώ και 150 έτη για την παραγωγή ανθρακικού νατρίου για βιομηχανικές εφαρμογές, απλοποιώντας την από επτά βήματα σε μόλις δύο.
Η ομάδα ανακάλυψε ότι το καθαρό διοξείδιο του άνθρακα, όταν αναμειγνύεται με το παραπροϊόν άλμης από την αφαλάτωση με την παρουσία αμμωνίας, παράγει στερεό διττανθρακικό νάτριο και διάλυμα χλωριούχου αμμωνίου. Στη συνέχεια το διάλυμα διασπάται σε διάλυμα χλωριούχου ασβεστίου και αέριο αμμωνίας, που επιτρέπει στην αμμωνία να ανακυκλωθεί ώστε να ξεκινήσει η διαδικασία από την αρχή.
«Ο στόχος είναι να λύσουμε δύο δυσάρεστα περιβαλλοντικά προβλήματα με μία έξυπνη λύση και να δημιουργήσουμε χρήσιμα, εμπορεύσιμα προϊόντα ώστε να αντισταθμιστεί εν μέρει το κόστος της αποθήκευσης διοξειδίου του άνθρακα», δήλωσε ο Μπενιάχα.
Η απλουστευμένη διαδικασία αφαλάτωσης εξαλείφει την ανάγκη απελευθέρωσης του υπερβολικά αλμυρού διαλύματος πίσω στη θάλασσα. Με τη χρήση του περίσσιου διοξειδίου του άνθρακα, η νέα μέθοδος μπορεί να συμβάλει στην αντιστάθμιση των εκπομπών που παράγονται από τη βιομηχανία ενέργειας. Η νέα διαδικασία είναι πιο ακριβή από ό,τι άλλες μέθοδοι αφαλάτωσης, αλλά η χρήση του διοξειδίου του άνθρακα μπορεί να χαμηλώσει το κόστος, αν υπάρξει η κατάλληλη υποδομή.
