Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Η Αγία Σοφία στη Βιζύη μετατράπηκε σε τέμενος. Όπως και η Αγία Σοφία της Νίκαιας και η Αγία Σοφία της Τραπεζούντας. Τρεις βυζαντινές Αγίες Σοφίες ήταν μουσεία και εξισλαμίστηκαν. Από το 2007 και ένθεν. Επί Ερντογάν, τον οποίο η Δύση τότε παρουσίαζε ως πρότυπο κοσμικού δημοκράτη.
Η παραχώρηση της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη στο τουρκικό κρατικό κανάλι TRT Diyanet για ισλαμική καθοδήγηση είναι προσωρινή. Έναν μήνα διαρκεί το Ραμαζάνι. Η παραχώρηση είναι προσωρινή, αλλά το τουρκικό καθεστώς ποτέ δεν έκρυψε ότι θέλει τζαμί.
Ήδη, προ διετίας ο Οικουμενικός Πατριάρχης, σε συνέντευξή του στην DW, εξέφραζε την πίστη ότι «δεν θα γίνει τελικά η μετατροπή σε τέμενος, αλλά θα επικρατήσει η λογική και το πραγματικό συμφέρον της Τουρκίας, που είναι να διατηρηθεί ως μουσείο. Το είπα και στην κ. πρόεδρο της UNESCO, διότι η Αγία Σοφία είναι υπό την προστασία του διεθνούς οργανισμού... Η Τουρκία έχει και ένα μεγάλο έσοδο από το εισιτήριο... Δεν συμφέρει την Τουρκία να μπει σε αυτή την περιπέτεια και να τα χαλάσει με όλο τον χριστιανικό κόσμο, με όλο τον πολιτισμένο κόσμο... Και εν πάση περιπτώσει η μετατροπή της σε τζαμί θα είναι αντίθετη προς τη βούληση του ιδρυτού της τουρκικής δημοκρατίας».
Το Φανάρι σήμερα σιωπά, η UNESCO δεν κοιτά και η Ευρώπη κωφεύει συστηματικά. Το γεγονός της απόπειρας επανισλαμοποίησης του ορόσημου της παλαιάς πρωτεύουσας δύο Αυτοκρατοριών δεν μπορεί να απογυμνωθεί από τη σύγκρουση που μαίνεται στην Τουρκία μεταξύ κοσμικών και ισλαμιστών και δεν μπορεί να αποκοπεί από την από θαλάσσης και αέρος φασαρία. Αλλά και τον άξονα με Αλβανία και με ΠΓΔΜ δεν είναι φρόνιμο να τα θεωρούμε μεμονωμένα. Όλα αυτά είναι κρίκοι στην αλυσίδα που συναρμολογείται. Και η Ευρώπη; Εγκλωβισμένη στα δικά της αδιέξοδα και τις μετά πολλών εμποδίων συμφωνίες με την Τουρκία, μην μπορώντας να της δώσει όσα απαιτεί με απειλές και ζοριλίκια, θα επιδιώκει να την κατευνάσει με μνημείων «έξοδα» και Ελλήνων ξόδεμα;
Ο σαματάς δεν σταματά στη λήξη του Ραμαζανιού. Η αρχιτεκτονική του σκηνικού μοιάζει με την αρχιτεκτονική της Κωνσταντινούπολης. Συνεχής ροή επεισοδίων και ιστορικών στοιχείων, εθνικά αποδεκτών θεωρήσεων, κατακτήσεων και αντηχήσεων.
