Από την έντυπη έκδοση
Του Γιώργου Κούρου
[email protected]
Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού! Αυτό μάλλον σκέφτηκαν οι Ευρωπαίοι και τελικά δεν αποδέχθηκαν το ελληνικό αίτημα για τη σύγκληση έκτακτης Συνόδου Κορυφής, για να αρθεί το αδιέξοδο που έχει ανακύψει στις διαπραγματεύσεις. Το έργο άλλωστε το έχουν ξαναζήσει και προφανώς δεν θέλουν να το ξαναδούν, για τους δικούς τους ευνόητους λόγους.
Αδιάφορους τους αφήνει ότι εμάς μας αρέσουν τα deja vu… Αντ’ αυτού, τι έκαναν; Ό,τι πάντα, μένοντας πιστοί και πάλι στους κανόνες τους. Παρέπεμψαν την κυβέρνηση στους… θεσμούς, σε ένα έκτακτο Eurogroup.
Το εάν θα συγκληθεί αυτό άμεσα, εάν οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης δουν «φως στο τούνελ» και βρουν τη χρυσή τομή μεταξύ του αυτόματου μηχανισμού σταθεροποίησης που προτείνει η κυβέρνηση και των συγκεκριμένων μέτρων που απαιτούν όλοι οι άλλοι μαζί… θα δείξει. Το σίγουρο είναι ότι η κυβέρνηση δεν βρίσκει, για πρώτη φορά, ευήκοα ώτα ούτε σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο.
Ο πρωθυπουργός, ο οποίος μέχρι τώρα είχε πάρει πάνω του τη διαπραγμάτευση και είχε βγάλει το «φίδι από την τρύπα» σε όλες τις φάσεις εμπλοκής, χθες βρέθηκε μόνος.
Οι ηγέτες της Ευρώπης δεν θέλησαν να λάβουν μέρος σε αυτόν τον γύρο του «παιχνιδιού». Και το μήνυμα που έστειλαν είναι πολλαπλό και προς την κυβέρνηση και προς το εσωτερικό της χώρας.
Άρα, μπρος Eurogroup και πίσω νέο μνημόνιο με πρόσθετα μέτρα 3,6 δισ. ευρώ.
Μέτρα τα οποία στην περίπτωση που συγκεκριμενοποιηθούν και ποσοτικοποιηθούν, όπως επιθυμούν οι δανειστές, φαίνεται ότι δεν πρόκειται να περάσουν από τη Βουλή.
Και στην αντίθετη όμως περίπτωση, που η κυβέρνηση νικήσει σε αυτή τη «μάχη» το ΔΝΤ και δεν προσδιοριστούν τα μέτρα, το πρόβλημα παραμένει. Θα περάσει από τη Βουλή ένας αυτόματος «κόφτης» δαπανών, σε απλά ελληνικά νέες περικοπές μισθών και συντάξεων στο Δημόσιο;
Ας μην κρυβόμαστε, ουσιαστική διαφορά δεν υπάρχει. Τα μέτρα, όποτε κι αν χρειαστεί να ληφθούν, είτε τα κατονομάσει τώρα η κυβέρνηση είτε όχι, θα αφορούν περικοπές δαπανών και αυξήσεις φόρων ή επιβολή νέων. Η μόνη διαφορά βέβαια είναι ότι εάν δεν προσδιοριστούν, η κυβέρνηση θα μπορεί να «πανηγυρίζει» για νίκη τακτικής έναντι του ΔΝΤ.
Αρκεί άραγε αυτή η νίκη για να ψηφιστεί, όμως, ένα συνολικό «πακέτο» 9 δισ. ευρώ;
Οι βουλευτές του κυβερνητικού συνασπισμού θα έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους, ψηφίζοντας ένα πρόσθετο «προληπτικό» μνημόνιο;
Μπορεί άραγε κανείς να πιστέψει ότι οι πολίτες δεν γνωρίζουν πλέον τι τους περιμένει; Όποιες αποφάσεις κι αν ληφθούν, δυστυχώς για τους κυβερνώντες, η κοινωνία δεν ξεγελιέται από επικοινωνιακά τρικ. Γιατί, όπως λέει ο λαός… μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και η κακή του μέρα.
