Από την έντυπη έκδοση
Της Νατάσας Στασινού
[email protected]
Αν ο Ντόναλντ Τραμπ εκλεγεί πρόεδρος, θα χρειαστεί πράγματι να χτίσουμε ένα τείχος. Οχι στα σύνορα με το Μεξικό, αλλά γύρω από την πολιτεία μας». Το καυστικό σχόλιο του κυβερνήτη της Καλιφόρνιας εκφράζει πολλούς και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.
Η προοπτική να αναλάβει τα ηνία της ισχυρότερης χώρας του πλανήτη ένας υποψήφιος με ακραίες, λαϊκιστικές, ρατσιστικές θέσεις, ένας πολιτικός- καρικατούρα, δεν προκαλεί απλώς αντιδράσεις. Τρομάζει.
Ενδεχόμενη ανάδειξή του στην προεδρία των ΗΠΑ ανησυχεί στον ίδιο βαθμό με την απειλή του Ισλαμικού Κράτους (ISIS). Οχι, δεν ζηλέψαμε τις υπερβολές και την τρομολαγνεία του ανθρώπου που... ξέχασε να αποκηρύξει τη στήριξη που του παρείχε η Κου Κλουξ Κλαν στη διεκδίκηση του τίτλου του πλανητάρχη.
Αυτό προκύπτει από έρευνα της έγκριτης εταιρείας αναλύσεων Economist Intelligence Unit. Η προοπτική εκλογής του φιγουράρει στην έκτη θέση της λίστας με τους δέκα μεγαλύτερους κινδύνους για τον πλανήτη.
Θεωρείται εξίσου σοβαρή απειλή με την τρομοκρατία των τζιχαντιστών και ελαφρώς μικρότερη από μία κατάρρευση της Ευρωζώνης ή μία ανώμαλη προσγείωση της Κίνας.
Η απειρία του, οι εμμονικές του επιθέσεις σε κάθε τι «ξένο», η διάθεσή του να απευθύνεται σχεδόν αποκλειστικά στα μύχια φοβικά ένστικτα των ψηφοφόρων δεν είναι καλοί οιωνοί για τον δρόμο που θα μπορούσαν να ακολουθήσουν οι ΗΠΑ, για τις επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία και τις γεωπολιτικές εξελίξεις.
Τα περισσότερα βέλη εναντίον του προέρχονται από την Ευρώπη. Γερμανοί, Γάλλοι, Ιταλοί πολιτικοί τού έχουν ασκήσει δριμύτατη κριτική, απορρίπτοντας τις «πολιτικές του φόβου» που αυτός εκπροσωπεί.
Η αλήθεια, όμως, είναι ότι η σημερινή πολιτική σκηνή της γηραιάς ηπείρου βρίθει από «Τραμπ» - οι οποίοι μάλιστα βλέπουν τη δημοτικότητά τους και την εκλογική τους δύναμη να ενισχύεται ταχύτατα.
Δεν μιλάμε μόνο για το φαινόμενο της Ζαν Μαρίν Λεπέν, τον οπαδό της «ανελεύθερης δημοκρατίας» Βίκτορ Ορμπαν ή τα παραληρήματα του Ρόμπερτ Φίτσο.
Η εικόνα των κοινοβουλίων ανά την Ευρώπη, τα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα και οι δημοσκοπήσεις για κάλπες, που έρχονται, δεν αφήνουν αμφιβολίες για την απήχηση λαϊκιστικών και ακραίων δυνάμεων.
Πουθενά αλλού δεν είναι πιο αισθητή η «παρουσία» του Τραμπ στην ευρωπαϊκή πολιτική από την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης. Ο κατακερματισμός, η de facto κατάργηση της Σένγκεν, οι εθνικιστικές και ξενοφοβικές κορόνες, η απουσία ουσιαστικών λύσεων δεν έχουν τίποτα να «ζηλέψουν» από τις τακτικές του Αμερικανού μεγιστάνα.
Ο Ντόναλντ Τραμπ ζητεί να ανακοπούν οι μεταναστευτικές εισροές με ένα τείχος στα σύνορα με το Μεξικό. Θέλει μάλιστα να αναγκάσει τους Μεξικανούς να πληρώσουν για την ανέγερσή του.
Η Ευρώπη το κάνει πράξη, αλλά πληρώνει την Τουρκία να σηκώσει το «τείχος», σχολίαζε πρόσφατα το Reuters. Ο «εκτραμπισμός» της Ευρώπης δεν είναι απλώς απειλή. Είναι ήδη γεγονός.
