Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Τρία Agusta Bell 212 και δύο S-70 Black Hawk των αυστριακών ενόπλων δυνάμεων παίρνουν μέρος στην πρώτη κοινή άσκηση της αστυνομίας και του στρατού. Ασκηση ασφαλείας, 205 χιλιόμετρα νότια της Βιέννης, στα αυστροσλοβενικά σύνορα, μία ημέρα μετά την πλήρη απαγόρευση από τη Λιουμπλιάνα της διέλευσης προσφύγων.Η Αυστρία επιρρίπτει ευθύνες στη Σλοβενία.
«Η Αυστρία δεν έκλεισε τα σύνορά της, η Σλοβενία αποφάσισε να το πράξει... Η Αυστρία έχει ανοιχτά τα σύνορά της, απλώς επιβάλλει αυστηρό έλεγχο και έθεσε όριο για τον αριθμό των προσφύγων... Η απόφαση (σ.σ.: της Συνόδου Ε.Ε. - Τουρκίας) θα ανακόψει την εισροή και θα επιτρέψει σε όσους πραγματικά προέρχονται από εμπόλεμες περιοχές να βρεθούν στις χώρες που θέλουν να ζητήσουν άσυλο, ταξιδεύοντας κατευθείαν από την Τουρκία».
Τι τους έπιασε τους Βιεννέζους, αφού η τακτική συνάδει με τις πρόσφατες αποφάσεις των «28», όπως αποτυπώθηκαν στο ανακοινωθέν;
Αν είναι δήλωση «διαπίστωσης» ή «πρόθεσης», είναι ανούσια υπόθεση.
Αν «όλα αυτά δεν αποτελούν ωραία εξέλιξη και ούτε ηθικά ικανοποιητική», η απάντηση είναι συμβατή με την πολιτική. Είναι δίκαιο; Οι κυνικοί θα απαντήσουν ότι δικαιοσύνη υπάρχει μόνο στο «Εγκλημα και Τιμωρία».
Αν «για τη Γερμανία το κλείσιμο του Βαλκανικού Διαδρόμου αποτελεί ανάσα» και εν τέλει η Ε.Ε. επιτύχει τον στόχο του περιορισμού των προσφύγων, επειδή άλλοι έκαναν τη «βρόμικη δουλειά», δεν αλλάζει ό,τι η πραγματικότητα κραυγάζει. Δεν μπορεί να συγκεντρώνονται στον λασπότοπο της Ειδομένης τόσες χιλιάδες άνθρωποι. Δεν υπάρχει δυνατότητα να συνεχίσουν το ταξίδι τους. Η βεβαιότητα πνίγηκε στο βουρκονέρι. Δεν υπάρχει κανένα νόημα να παραμένουν εκεί. Επείγει η μεταφορά τους σε νέα κέντρα φιλοξενίας και ίσως - ίσως, αν και όταν δουλέψει το σχήμα μετεγκατάστασης, να μετρηθεί εκ νέου η κατάσταση. Αν, γιατί είναι μαύρα τα μαντάτα από του Βίσεγκραντ τα φουσάτα.
