«Και πίσω ερχόταν μια συνοδεία ανθρώπων τόσο μακρόσυρτη που δεν θα πίστευα ποτέ μου πως είχε ο θάνατος ξεκάνει τόσους πολλούς» (Δάντης Αλιγκιέρι). Η Νέα Ορλεάνη έχει μετατραπεί σε πόλη των φαντασμάτων. Ο φονικός τυφώνας Κατρίνα αποκάλυψε μερικές δυσάρεστες αλήθειες για την πλουσιότερη και ισχυρότερη χώρα του πλανήτη.

«Αποκάλυψε σκανδαλώδεις οικονομικές και φυλετικές ανισότητες... αλλά και την ανικανότητα του ομοσπονδιακού μηχανισμού να αντιμετωπίσει μια μεγάλης έκταση καταστροφή».

«Οι Αμερικανοί αρχίζουν να διερωτώνται σε τι χώρα ζουν», σημειώνει η βρετανική εφημερίδα «Independent».

Οι Αμερικανοί έμαθαν που οδηγεί ο περιορισμός του κράτους, μια αντίληψη που κυριαρχεί στις ΗΠΑ τα τελευταία 25 χρόνια.

Οι Αμερικανοί ανακάλυψαν ότι οι λευκοί ζούσαν στα ψηλά σημεία της Νέας Ορλεάνης, ενώ οι μαύροι στα χαμηλά. Eμαθαν επίσης ότι το 35% των μαύρων νοικοκυριών δεν είχαν αυτοκίνητο για να εγκαταλείψουν τη πόλη. Oτι το 28% των κατοίκων της πόλης ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας και το 84% εξ αυτών είναι μαύροι. Αυτό που σοκάρει δεν είναι ότι έσπασαν τα φράγματα. Πρόκειται για έναν φυλετικό και ταξικό διαχωρισμό που τρομοκρατεί.

Οι εικόνες των νεκρών να επιπλέουν στους πλημμυρισμένους δρόμους, το πλήθος των μαύρων που είναι στιβαγμένοι μέσα στο κλειστό γήπεδο της πόλης περιμένοντας απεγνωσμένα βοήθεια, είναι η εικόνα εκείνων που έχουν εγκαταλειφθεί.

Κι αν στα έργα του Τενεσί Γουίλιαμς η αποπνικτική ατμόσφαιρα του αμερικανικού Νότου παρασύρει τους αναγνώστες και γοητεύει, σήμερα προδίδει την ύπαρξη ενός γυάλινου κόσμου, για τον οποίο δεν ευθύνεται η φύση, ο «μόνιμος εχθρός, αλλά τα μόνιμα συμφέροντα».

K.T.