Συνιστώντας μια πρωτότυπη προσπάθεια μελέτης του ελληνικού κοινοβουλευτικού λόγου, που στόχο έχει την ανάδειξη διαφορετικών πολιτικών και κοινωνικών ζητημάτων, όπως αυτά παρουσιάστηκαν στη Βουλή, από ομιλητές όλου του φάσματος των πολιτικών δυνάμεων, η τρίτη σειρά των Τετραδίων Κοινοβουλευτικού Λόγου παρουσιάζεται από το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία.
Όπως και οι προηγούμενες, η τρίτη σειρά των Τετραδίων Κοινοβουλευτικού Λόγου, σε επιστημονική επιμέλεια του Ευάνθη Χατζηβασιλείου, συγκροτείται από ένα σύνολο χρονικών στιγμών, θεμάτων και ομιλητών. Δύο τομίδια εξετάζουν ζητήματα της ελληνικής οικονομίας (Θεόδωρος Δηλιγιάννης, 1893 - Θεόδωρος Ρετσίνας, 1907), ενώ ένα παρουσιάζει τον νόμο περί αρχαιοτήτων (Αθανάσιος Ευταξίας, 1899).
Η παρέμβαση του Ελευθερίου Βενιζέλου, ακριβώς στην έναρξη του Εθνικού Διχασμού, προβάλλει μια εξαιρετικά σημαντική στιγμή της ελληνικής πολιτικής ιστορίας (1915). Εξίσου σημαντική είναι και η αγόρευση για το προσφυγικό (Λεωνίδας Ιασονίδης, 1924), ενώ οι ομιλίες των Γεωργίου Καφαντάρη (1928) και Γεωργίου Καρτάλη (1952) συνιστούν κορυφαίες κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις, που εξηγούν τη διαδικασία εξόδου από μεγάλες οικονομικές κρίσεις.
Η εισήγηση για το νέο Σύνταγμα (Κωνσταντίνος Τσάτσος, 1975), η ίδρυση του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών (Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος, 1977), καθώς και η ομιλία του Λεωνίδα Κύρκου κατά τη συζήτηση για την κύρωση της Συνθήκης Προσχώρησης στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες, το 1979, αφορούν σε μια περίοδο εδραίωσης της δημοκρατίας και πλήρους ένταξης της χώρας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς.
naftemporiki.gr
