Την ανάγκη συγκρότησης φορέα του «προοδευτικού Κέντρου», ο οποίος θα ανασχέσει τον «τεχνητό διπολισμό» μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ., επισημαίνει ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και βουλευτής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Ευάγγελος Βενιζέλος, σε άρθρο του στο Βήμα της Κυριακής.
Ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ διευκρινίζει ότι δεν εκφράζει προσωπική άποψη ανάμεσα σε άλλες ή σε αντίθεση με την ιδέα της συσπείρωσης της Κεντροαριστεράς ή της Σοσιαλδημοκρατίας, καθώς υπενθυμίζει ότι η συγκρότηση του προοδευτικού Κέντρου συνιστά ομόφωνη απόφαση του συνεδρίου του κόμματος για συγκρότηση σχήματος με «προοδευτικές, ριζοσπαστικές, δημοκρατικές, οικολογικές και μεταρρυθμιστικές δυνάμεις».
Όπως σημειώνει, η απόφαση του συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ εφαρμόζει στην Ελλάδα αυτό που εδώ και χρόνια έχει κάνει το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, το οποίο προσέθεσε στον τίτλο του και τους «Δημοκράτες». Στο δε Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συγκροτήθηκε η «Προοδευτική Συμμαχία των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Δημοκρατών», ακριβώς για να περιληφθούν δυνάμεις που δεν αυτοτοποθετούνται στο χώρο του Σοσιαλισμού ή της Σοσιαλδημοκρατίας, αλλά σε έναν ευρύτερο προοδευτικό δημοκρατικό χώρο.
«Το ζητούμενο άλλωστε πρακτικά είναι να διασφαλισθεί τουλάχιστον η σύμπραξη της Δημοκρατικής Συμπαράταξης (ΠαΣοΚ / ΔΗΜΑΡ / Κινήσεις ) με το Ποτάμι που εφάπτεται και με τον πολιτικά και κοινωνικά φιλελεύθερο χώρο και καλύπτεται από την έννοια του Προοδευτικού Κέντρου», τονίζει ο κ. Βενιζέλος, ο οποίος επισημαίνει το ενδιαφέρον του και για την εκλογική και κοινωνική βάση της Ένωσης Κεντρώων.
«Διαδικασίες που κινούνται και κυρίως ολοκληρώνονται με τις υφιστάμενες δυνάμεις ΠΑΣΟΚ / ΔΗΜΑΡ, αδιαφορώντας για τις άλλες κοινοβουλευτικές οντότητες του μεσαίου χώρου, δεν προσφέρουν κάτι στον θεμελιώδη στόχο της συγκρότησης ενός ισχυρού τρίτου πόλου, που σπάει τον τεχνητό διπολισμό και δίνει προοπτική εναλλακτικής κυβερνητικής λύσης υπέρ του εθνικού συμφέροντος», τονίζει ο πρώην υπουργός.
Ο ίδιος αναφέρει ότι ο τελικός λόγος ανήκει στη βάση, μέσω ενός ιδρυτικού συνεδρίου, ωστόσο, υπογραμμίζει ότι έχει μεγάλη σημασία «να δημιουργηθούν προϋποθέσεις εμπιστοσύνης και συμπόρευσης μεταξύ των ηγεσιών των επί μέρους οργανωτικών οντοτήτων του μεσαίου χώρου και να αναληφθούν το ταχύτερο πρωτοβουλίες συντονισμένης κοινοβουλευτικής δράσης».
