Όλοι ξέρουν τον κινηματογραφικό «Εξολοθρευτή»: Οι ρομποτικοί εκτελεστές του Skynet ήταν εξαιρετικά αποτελεσματικοί ως μονάδες διείσδυσης/ δολοφονίας, καθώς πάνω από τον μεταλλικό, ρομποτικό σκελετό τους, υπήρχε ανθρώπινος ιστός και δέρμα, κάνοντας τον εντοπισμό τους δύσκολο πριν να είναι πολύ αργά. Όσο επιστημονική φαντασία και αν φαίνεται κάτι τέτοιο, είναι αυτό το οποίο έρχεται στο μυαλό όσον αφορά στη δουλειά ερευνητών του Ιταλικού Ινστιτούτου Τεχνολογίας, οι οποίοι αναπτύσσουν «έξυπνα» υλικά (αντί για πλαστικό και μέταλλο), που με τη σειρά τους θα μπορούσαν να επιτρέψουν τη δημιουργία ρομπότ τα οποία θα αποσυντίθενται στο τέλος της «ζωής» τους- ακριβώς όπως ένα ανθρώπινο σώμα.
Στο επίκεντρο της προσπάθειας αυτής, σύμφωνα με το Reuters, βρίσκονται Έλληνες ερευνητές, όπως η επικεφαλής της ομάδας, Αθανασία Αθανασίου. «Αυτά τα βιοδιασπώμενα υλικά, τα φυσικά υλικά, είναι πολύ εύκαμπτα, οπότε μπορούν να χρησιμοποιηθούν για ρομποτικά δέρματα. Αλλά μπορούν επίσης να είναι σκληρά, οπότε μπορούν να χρησιμοποιηθούν για εσωτερικά εξαρτήματα ενός ρομπότ. Και επίσης, σε αυτό το εύκαμπτο δέρμα, - ρομποτικό δέρμα, ας το πούμε- μπορούμε να ενσωματώσουμε αισθητήρες ώστε να έχουν αυτή την αίσθηση αφής που χρειάζονται τα ρομπότ, αλλά με βιοδιασπώμενα υλικά».
Μεγάλο πλεονέκτημα της χρήσης τους είναι ότι με αυτά τα υλικά τα ρομπότ μπορούν να είναι πολύ πιο «φιλικά» προς το περιβάλλον- ενώ αξίζει να σημειωθεί πως στο εργαστήριο των «Έξυπνων Υλικών», οι ερευνητές κατάφεραν να δημιουργήσουν βιοπλαστικό από...αποφάγια.
Άλλος ένας Έλληνας ερευνητής, ο Νίκος Τσαγκαράκης, συντονιστής του προγράμματος γύρω από το ρομπότ Walk-Man (ένα ανθρωποειδές ρομπότ σχεδιασμένο για χρήση εργαλείων για ανθρώπους) υπογραμμίζει ότι η χρήση τέτοιων υλικών θα άνοιγε νέους ορίζοντες. «Το ζήτημα είναι ότι είναι δύσκολο να δεις πώς μπορείς να επιτύχεις τις ιδιότητες που θέλεις να έχεις...οπότε το να πας σε εναλλακτικά υλικά θα ήταν πλεονέκτημα- θα μας βοηθήσει να φτιάξουμε ελαφρύτερα ρομπότ, πιο αποδοτικά και επίσης ανακυκλώσιμα».
Το συνθετικό δέρμα θα είναι μόνο το πρώτο βήμα: κατά την κ. Αθανασίου μετά από αυτό, σε μερικά χρόνια δεν είναι καθόλου απίθανο όλα τα ρομπότ να είναι βιοδιασπώμενα – κάτι που είναι λογικό, αν σκεφτεί κανείς πως για να γίνουν τα ρομπότ πανταχού παρόντα, πρέπει να είναι και εύκολη η απόρριψή τους αφού φτάσουν στο τέλος του κύκλου ζωής τους, και η συγκεκριμένη έρευνα βοηθά πολύ σε αυτόν τον τομέα.
