Καταιγισμός σεναρίων για τη μετεκλογική διαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, δύο εικοσιτετράωρα πριν ανοίξουν οι κάλπες στη Γερμανία.
Η τελευταία δημοσκόπηση που έδωσε στη δημοσιότητα το ινστιτούτο Forsa - που διεξήχθη για λογαριασμό του ιδιωτικού τηλεοπτικού καναλιού RTL στο χρονικό διάστημα από 12 έως και 16 Σεπτεμβρίου- «βλέπει» ένα μικρό «κάθισμα» στην ανοδική πορεία του SPD και μία οριακή ανάκαμψη των κομμάτων της Χριστιανικής Ενωσης (CDU/CSU). Ταυτόχρονα και οι μεταβολές που καταγράφει το Forsa στην πρόθεση ψήφου για τους δύο μικρότερους δεδηλωμένους εταίρους των δύο μεγάλων κομμάτων, στους Πράσινους δηλαδή για το SPD και στους Φιλελεύθερους (FDP) για τα κόμματα της Χριστιανικής Ενωσης, βρίσκονται στην ίδια κατεύθυνση: οι Πράσινοι πέφτουν και το FDP ανεβαίνει, ενώ το Κόμμα της Αριστεράς (Linkspartei) μένει λίγο-πολύ σταθερό... κοιτώντας προς τα πάνω.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα στοιχεία της δημοσκόπησης η πρόθεση ψήφου κυμαίνεται από 41% έως 43% για CDU/CSU, 32% έως 34% για το SPD, 6% έως 7% για τους Πράσινους, 7% έως 8% για το FDP και 7% έως 8% για το Κόμμα της Αριστεράς.
Περίπου το ένα τέταρτο των ψηφοφόρων εξακολουθεί να είναι ή να δηλώνει αναποφάσιστο. Και οι ιδιομορφίες του γερμανικού εκλογικού συστήματος με τη λεγόμενη «διπλή ψήφο» και τις λεγόμενες «προεξέχουσες» έδρες (που μπορούν να προστεθούν στον κανονικό αριθμό των 598 εδρών του «Μπούντεσταγκ»), καθώς και ο παράγοντας των ξεχωριστών συμπληρωματικών εκλογών σε μία εκλογική περιφέρεια της Δρέσδης, που θα διεξαχθούν στις 2 Οκτωβρίου (και στις οποίες παίζονται δύο έδρες για τους Χριστιανοδημοκράτες) αυξάνουν εκ των πραγμάτων τα περιθώρια της αβεβαιότητας για την έκβαση.
Μείζον ζητούμενο για το αποτέλεσμα της Κυριακής είναι αν η κεντροδεξιά της Αγγελα Μέρκελ με τους Φιλελεύθερους, θα ξεπεράσει το κρίσιμο πλαφόν του 48,5% και μπορέσει να συγκεντρώσει ένα, οριακά έστω, μεγαλύτερο ποσοστό από το σύνολο των κομμάτων της κεντροαριστεράς, το SPD δηλαδή, τους Πράσινους και το Κόμμα της Αριστεράς.
Η εικόνα των δημοσκοπήσεων παρέπεμπε λίγο-πολύ σε ένα «πατ» και, ως την πιθανότερη εκδοχή, σε μία αναγκαστική συνεργασία «μεγάλου συνασπισμού» Χριστιανικής Ενωσης και Σοσιαλδημοκρατών. Και αν οι δημοσκοπήσεις δεν πέφτουν τραγικά έξω, τότε η έκβαση της αναμέτρησης βρίσκεται πράγματι στα όρια του στατιστικού λάθους - εξ ου και η άνθιση των σεναρίων τις τελευταίες μέρες για διάφορες εκδοχές μετεκλογικών συνεργασιών.
Ο Σρέντερ π.χ. σύμφωνα με αυτά τα σενάρια -στην περίπτωση που Μέρκελ και Φιλελεύθεροι δεν πιάσουν την πλειοψηφία- θα μπορούσε να παραμείνει καγκελάριος, με το SPD στη δεύτερη θέση, αν πέρα από τους δεδομένους Πράσινους είτε συνεργαστεί με το Κόμμα της Αριστεράς και τον άσπονδο φίλο του Οσκαρ Λαφοντέν είτε αν οι Φιλελεύθεροι αποστατήσουν και προσχωρήσουν σε μία τριμερή σύμπραξη. Αριθμητικά όλα είναι πιθανά και τίποτε δεν μπορεί να αποκλειστεί, αλλά πολιτικά οι εκδοχές αυτές είναι ασύμβατες με την πολιτική πραγματικότητα.
Η αξιολόγηση αυτή δεν βασίζεται κυρίως στους «όρκους πίστης» ή τα κατηγορηματικά «ποτέ και με τίποτα» που έχουν εκφωνηθεί δημοσίως όσο στην ανάλυση των επιπτώσεων για τα ίδια τα κόμματα που θα αθετούσαν αυτές τις συγκεκριμένες δεσμεύσεις.
Στις εκλογές του 2002 η αναμέτρηση των δύο μεγάλων πολιτικών σχηματισμών CDU/CSU και SPD κατέληξε ουσιαστικά σε «πατ», με 38,5% και για τους δύο και η «πρωτιά» για τον Σρέντερ έναντι του Εντμουντ Στόιμπερ -που έφτασε στη βρύση αλλά νερό δεν ήπιε- κρίθηκε με μόλις 6.000 ψήφους σε σύνολο 47 εκατομμυρίων εγκύρων ψήφων. Και ο σχηματισμός της δεύτερης «κοκκινοπράσινης» κυβέρνησης Σρέντερ-Φίσερ έγινε δυνατός επειδή οι Πράσινοι, πετυχαίνοντας με 8,6% το καλύτερο αποτέλεσμα της ιστορίας τους, ξεπέρασαν το FDP που είχε φέρει 7,4%, και επειδή δεν μπήκε ένα πέμπτο κόμμα στο κοινοβούλιο.
Τα πολιτικά και κοινωνικά δεδομένα αυτής της εκλογικής αναμέτρησης είναι διαφορετικά και οι εκλογές της 18ης Σεπτεμβρίου δεν θα κριθούν από τους σταθερούς και παραδοσιακούς οπαδούς και ψηφοφόρους των κομμάτων, αλλά από την τελική επιλογή εκείνων που απογοητεύτηκαν μεν από την πολιτική και από τις «επιδόσεις» της κυβέρνησης Σρέντερ-Φίσερ, αλλά και που ταυτόχρονα φοβούνται το «κοινωνικό ψύχος» και απορρίπτουν μία νεοφιλελεύθερη επιτάχυνση των δρομολογημένων «μεταρρυθμίσεων».
Το πραγματικό δίλημμα αυτών των ψηφοφόρων στις εκλογές της Κυριακής είναι είτε υπέρ μιας χριστιανοδημοκρατικής κεντροδεξιάς με φιλελεύθερα-νεοφιλελεύθερα «γκάζια», είτε υπέρ μιας κεντροδεξιάς με τραβηγμένο - λιγάκι έστω - ένα σοσιαλδημοκρατικό «χειρόφρενο». Και στις δύο περιπτώσεις ο επόμενος καγκελάριος θα είναι θηλυκού γένους και θα ονομάζεται Αγγελα Μέρκελ... Και στις δύο περιπτώσεις το δίδυμο Γκέρχαρντ Σρέντερ και Γιόσκα Φίσερ θα βρίσκεται εκτός κυβερνητικής αθλοπαιδιάς...
Πηγή: ΑΠΕ
