Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
Το τελευταίο κεφάλαιο ενός κινηματογραφικού φαινομένου, η αληθινή ιστορία μιας σχεδόν αδύνατης αποστολής, μια συμφωνία που γίνεται βίαιη και επικίνδυνη, η επεισοδιακή συνάντηση τριών απρόσμενων ζευγαριών και ένα αυτοσχέδιο θαλάσσιο παιχνίδι συνθέτουν το κινηματογραφικό μενού αυτής της εβδομάδας.
MURRAY CLOSE
«The hunger games: Η επανάσταση - Μέρος 2» Βασισμένο στο μυθιστόρημα της Σούζαν Κόλινς, «Κοτσυφόκισσα», το δεύτερο μέρος της «Επανάστασης» και τελευταίο της τετραλογίας «Αγώνες πείνας», σκηνοθετημένο από τον Φράνσις Λόρενς, είναι το επικό φινάλε της σειράς ταινιών φαντασίας, που εξελίχτηκε σε κινηματογραφικό φαινόμενο. Με ένα εντυπωσιακό καστ που αποτελείται από τους - βραβευμένους με Όσκαρ - Τζένιφερ Λόρενς, Τζούλιαν Μουρ και Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν, τους - υποψήφιους για Όσκαρ - Γούντι Χάρελσον και Στάνλεϊ Τούτσι και τους Τζος Χάτσερσον, Λίαμ Χέμσγουορθ, Ελίζαμπεθ Μπανκς, Τζέφρι Ράιτ, Ντόναλντ Σάδερλαντ, Τόμπι Τζόουνς, Νάταλι Ντόρμερ, Γουίλοου Σιλντς, Σαμ Κλάφλιν και Τζένα Μαλόουν, όλες οι Περιοχές έχουν ενωθεί εναντίον της Κάπιτολ για πρώτη φορά. Η Κάτνις έχει συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να σταθεί στο ύψος του ρόλου της, στην τελευταία προσπάθεια για δικαίωση.
JAAP BUITENDIJK
«Η γέφυρα των κατασκόπων» Το γεμάτο σασπένς θρίλερ του - βραβευμένου με τρία Όσκαρ - Στίβεν Σπίλμπεργκ, με τον - επίσης βραβευμένο με δύο Όσκαρ - Τομ Χανκς και τους Μαρκ Ράιλανς, Έιμι Ράιαν, Άλαν Άλντα, Σεμπάστιαν Κοχ, Όστιν Στόουελ και Ιβ Χιούσον, βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Η ταινία αποτυπώνει την ιστορία ενός δικηγόρου από το Μπρούκλιν, ο οποίος βρίσκεται στο επίκεντρο του Ψυχρού Πολέμου, όταν η CIA τον στέλνει σε μια σχεδόν αδύνατη αποστολή για την διαπραγμάτευση της απελευθέρωσης ενός κρατούμενου Αμερικανού πιλότου.
«Όταν ήμουν παιδί, οι διηγήσεις του πατέρα μου με έκαναν να αντιληφθώ τα βαθιά ριζωμένα αισθήματα έχθρας και υποψίας ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Σοβιετική Ένωση, και μία ιστορία μού έχει μείνει ιδιαίτερα χαραγμένη» αναφέρει ο σκηνοθέτης. «Ο πατέρας μου είχε πάει στη Σοβιετική Ένωση για επαγγελματικούς λόγους. Αυτός και οι συνάδελφοί του στάθηκαν στην ουρά, για να δουν τον εξοπλισμό του Πάουερς, το κατασκοπικό αεροπλάνο του οποίου κατερρίφθη. Η ουρά ήταν πολύ μεγάλη, αλλά δύο κυβερνητικοί τούς πλησίασαν, ζήτησαν τα διαβατήριά τους και τους έφεραν στην αρχή της ουράς, όταν κατάλαβαν ότι ήταν Αμερικανοί. Δεν ήθελαν να τους γλιτώσουν χρόνο αναμονής, τους έφεραν μπροστά στα συντρίμμια του αεροπλάνου, τους τα έδειξαν και τους έλεγαν ξανά και ξανά, ολοένα πιο θυμωμένα: “Κοιτάξτε τι μας κάνει η χώρα μας!”. Ποτέ δεν ξέχασα την ιστορία αυτή. Ποτέ δεν ξέχασα αυτό, που συνέβη στον Φράνσις Γκάρι Πάουερς».
«99 σπίτια» Εμπνευσμένο από πραγματικά γεγονότα, το θρίλερ του Ραμίν Μπαχράνι, με τους - υποψήφιους για Όσκαρ - Μάικλ Σάνον και Λόρα Ντερν και τους Άντριου Γκάρφιλντ, Νόα Λόμαξ και Κλάνσι Μπράουν, μιλά για την απληστία και την αδικία. Ένας αδίστακτος μεσολαβητής, εξουσιοδοτημένος από την τράπεζα και την αμερικανική δικαιοσύνη, εκδιώκει ανθρώπους από τα σπίτια τους, εξαπατώντας, ταυτόχρονα, την κυβέρνηση και τις τράπεζες. Ένας οικογενειάρχης, στην προσπάθειά του να γλιτώσει το σπίτι του, αρχίζει να εργάζεται για τον διώκτη του, βγάζοντας από τις ιδιοκτησίες τους ακόμα και φίλους του. Όμως, σύντομα βλέπει την κατάσταση να γίνεται πολύ πιο βίαιη και επικίνδυνη, από ό,τι μπορούσε να φανταστεί.
«Πρόκειται για μια συναρπαστική ταινία, γιατί θέτει τον θεατή εν τω μέσω μιας έντονης και συγκινητικής ανθρώπινης σύγκρουσης. Πραγματεύεται το πόσο μακριά μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος, προκειμένου να προστατέψει την οικογένειά του, να εξασφαλίσει μια στέγη στους δικούς του. Η έννοια του “σπιτιού” έχει τεράστιες συναισθηματικές προεκτάσεις για τους περισσότερους, καθώς, στο επίκεντρό της, βρίσκεται η οικογένεια. Γι’ αυτό και το σπίτι γίνεται κάτι τόσο σημαντικό για τον μέσο άνθρωπο, όταν βλέπει να του το παίρνουν μέσα από τα χέρια του» εξηγεί ο σκηνοθέτης.
«Άσφαλτος» Η αισιόδοξη κωμωδία του Σαμουέλ Μπενσετρίτ για τη μοναξιά του σύγχρονου αστικού τοπίου, την αιώνια ανάγκη για επικοινωνία και τον χρόνο που περνά, ενώνει τρία απρόσμενα ζευγάρια, προκειμένου να αποδείξει ότι οι άνθρωποι χρειάζεται απλά να αφουγκραστούν ο ένας τον άλλο, για να μετατρέψουν την αδιαφορία σε καλοσύνη, την αποξένωση σε αλληλεγγύη και την απογοήτευση σε δίψα για ζωή. Οι Ιζαμπέλ Ιπέρ, Βαλέρια Μπρούνι - Τεντέσκι, Μάικλ Πιτ, Ζιλ Μπενσετρίτ, Γκιστάβ Κερβέρν και Τασάντι Μάντι υποδύονται τους έξι αλλόκοτους χαρακτήρες, που συναντώνται σε έναν ανελκυστήρα, ο οποίος βρίσκεται εκτός λειτουργίας, και λένε τις δικές τους ιστορίες καθημερινής τρέλας.
Ο σκηνοθέτης σημειώνει: «Η ταινία είναι ένας συνδυασμός δύο διηγημάτων μου από το βιβλίο “Τα χρονικά της ασφάλτου” (“Chroniques de l’asphalte”), που έγραψα το 2005, στα οποία πρόσθεσα την ιστορία μιας ηθοποιού, που μετακομίζει σε μια εργατική πολυκατοικία, στο ίδιο ρημαγμένο κτήριο. Με την “Άσφαλτο”, ήθελα να πω ένα διαφορετικό είδος ιστορίας για αυτές τις περιοχές, μέσα από χαρακτήρες που δεν βλέπεις συνήθως, όταν ασχολείσαι με αυτό το θέμα.
Και αν έπρεπε να συνοψίσω την ταινία, θα έλεγα ότι είναι τρεις ιστορίες πτώσης. Πώς μπορείς να πέσεις - από τον ουρανό ή από ένα αναπηρικό καρότσι ή από το βάθρο - και να σηκωθείς και πάλι; Αυτή είναι η ερώτηση, που διαπερνά κάθε στιγμή της ταινίας. Γιατί οι άνθρωποι στις φτωχογειτονιές μπορούν να είναι ειδικοί στο να πέφτουν και να ξανασηκώνονται. Έχοντας περάσει την παιδική μου ηλικία εκεί, μπορώ να πω με σιγουριά ότι ποτέ δεν ένιωσα την αλληλεγγύη τόσο δυνατή, όσο σε αυτά τα μέρη. Παρόλο που, όσο περνάει ο καιρός, είναι όπως παντού. Η μοναξιά και η απομόνωση επικρατούν ολοένα και περισσότερο».
«Chevalier» Το δράμα της Αθηνάς Τσαγγάρη απέσπασε το βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ του Λονδίνου, καθώς και Ειδική Μνεία για τη σκηνοθεσία από την επιτροπή και το βραβείο ανδρικής ερμηνείας για τους πρωταγωνιστές της - Γιώργο Κέντρο, Πάνο Κορώνη, Βαγγέλη Μουρίκη, Μάκη Παπαδημητρίου, Γιώργο Πυρπασόπουλο και Σάκη Ρουβά -, στο Φεστιβάλ του Σαράγεβο. Όλα αρχίζουν, όταν μια παρέα ανδρών επιστρέφει από χειμερινή εκδρομή ψαρέματος με ένα γιοτ. Μια μηχανική βλάβη τούς εγκλωβίζει στο σκάφος και αρχίζουν να περνούν την ώρα τους με ένα αυτοσχέδιο παιχνίδι, που ονομάζεται Chevalier και δεν είναι μόνο διασκεδαστικό, αλλά και πολύ ανταγωνιστικό. Κανείς δεν θα κατέβει από το σκάφος, αν δεν ανακηρυχτεί ο νικητής.
