Για αρκετά χρόνια, οι αστερίες του βόρειου Ειρηνικού Αμερικής πεθαίνουν κατά εκατομμύρια από ένα κοινό ιό που φαίνεται να έχει μεταλλαχθεί με την πάροδο του χρόνου.
Οι επιπτώσεις του ιού, ο οποίος σχετίζεται με τον παρβοϊό που επηρεάζει τα σκυλιά, είναι τόσο σοβαρές που οι επιστήμονες αποκαλούν την ασθένεια «σύνδρομο ερήμωσης αστεριών». Τα άκρα των αστεριών διαχωρίζονται από το σώμα τους, και κακώσεις και εκδορές σχηματίζονται στα υπόλοιπα άκρα. Ο αστερίας τελικά αποσυντίθεται σε ένα σωρό από λευκή μάζα.
Η μείωση του πληθυσμού των αστεριών έχει ήδη αρχίσει να επηρεάζει αρνητικά το οικοσύστημα. Τα μύδια, ένα κοινό θήραμα του αστερία, βιώνουν τώρα μια πληθυσμιακή έκρηξη, και κυριαρχούν σε διάφορους τομείς του ωκεανού που στο παρελθόν είχαν υψηλή βιοποικιλότητα. Οι αχινοί βρίσκονται επίσης σε άνοδο, και καταστρέφουν διάφορους βιοτόπους φυκών, οι οποίοι φιλοξενούν πολυάριθμα είδη.
Γενικότερα οι υψηλότερες θερμοκρασίες λόγω της κλιματικής αλλαγής, επιτρέπουν σε βακτήρια και ιούς να πολλαπλασιάζονται γρηγορότερα, ενώ ταυτόχρονα προκαλούν στρες στους αστερίες. Αυτό έχει ως συνέπεια να αποδυναμώνεται το ανοσοποιητικό τους σύστημα, και να δημιουργούνται κατά αυτόν τον τρόπο ιδανικές συνθήκες για την εξάπλωση ασθενειών στον πληθυσμό τους.
Οι ερευνητές παραμένουν αισιόδοξοι ότι κάποιοι από τους αστερίες που επιβιώνουν θα παραμείνουν ανεπηρέαστοι από τον ιό, και θα είναι σε θέση να εξαπλωθούν πάλι στην περιοχή με απογόνους που θα χαρακτηρίζονται από ισχυρότερη ανοσία.
