Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής θεσμοθετήθηκε μ.Μ. (μετά το Μνημόνιο Ι) στα τέλη του 2010 και, μεταξύ άλλων, αναλαμβάνει τη σύνταξη και υποβολή εκθέσεων.
Επικεφαλής του «τοποθετείται πρόσωπο εγνωσμένου κύρους, επιστημονικής κατάρτισης και επαγγελματικής εμπειρίας σε τομείς που έχουν σχέση με τις αρμοδιότητες του Γραφείου».
Εως τον Νοέμβριο του 2012 η θέση παρέμεινε κενή επί περίπου ένα έτος, γιατί οδηγήθηκε σε παραίτηση το φθινόπωρο του 2011 η τότε συντονίστρια, εξαιτίας των δυσμενών εκτιμήσεων που είχαν διατυπωθεί σε σχετική έκθεση για την εκτός ελέγχου πορεία του δημόσιου χρέους. Παλιά χρέη η «υποχρέωση» να καλλωπίζονται οι αριθμοί και οι εκτιμήσεις. Οι δονήσεις, πάντως, δεν αποφεύχθηκαν.
Δεν είναι τόσο οι προβλέψεις για την πορεία της οικονομίας που προξενούν τις αναταράξεις -αν και θα ‘πρεπε- όσο τα σχόλια και οι αναφορές που «χρωματίζουν» το περιεχόμενο των εκθέσεων για «Βερσαλλίες» κι απάντηση σε άλλες «οσίες». Ενα επιστημονικό κείμενο, λένε οι αμφισβητίες, δεν μπορεί να έχει επιθετικούς χαρακτηρισμούς και να διερευνά ρωγμές, πέραν των οικονομικών, οι οποίες δεν παύουν να στενεύουν, από τη στιγμή που μπήκαμε στον χώρο της αναγκαιότητας.
Συγγνώμη, αλλά η ουδετερότητα της κοινωνικής επιστήμης είναι το «αθώο ανύπαρκτο». Η οικονομική επιστήμη είναι ολίγον επιστήμη και πολλή πολιτική. Αυτός εξάλλου ήταν και ο λόγος που τον 19ο αιώνα είχε το όνομα «πολιτική οικονομία». Δεν λειτουργεί σε κενό πολιτικό χώρο, ενδιαφέρεται για τον προορισμό του οχήματος, που καθορίζεται διαμέσου πολιτικών διαδικασιών. Εδώ αρχίζουν και τελειώνουν όλα.
Γι’ αυτό και από την τελευταία έκθεση του Γραφείου κρατώ την επισήμανση: «Οι κίνδυνοι δεν είναι εγγενώς οικονομικοί, αλλά πολιτικοί. Το κύριο πρόβλημα επικεντρώνεται στο γεγονός ότι η Ευρώπη δρώντας ως παίκτης που αποστρέφεται ισχυρά τον “ηθικό κίνδυνο”, ενισχύει τον “πολιτικό” κίνδυνο. Το ερώτημα είναι, με άλλα λόγια, αν θα αντέξει η πολιτική».
