Από την ισλαμική επανάσταση του 1979, το Ιράν προσπαθεί να καθιερώσει την εικόνα του ως ηγέτη του μουσουλμανικού κόσμου και όχι μόνον της μειοψηφικής μέσα στο παγκόσμιο Ισλάμ σιιτικής πτέρυγας. Τελευταία όμως η ισχυρή εχθρότητα μεταξύ σουνιτών και σιιτών στη Μέση Ανατολή έχει τραυματίσει την εικόνα της Τεχεράνης, τονίζεται σε άρθρο στην Wall Street Journal.
Μιλώντας για τον «Μεγάλο Σατανά» ΗΠΑ και τον «Μικρό Σατανά» Ισραήλ, το Ιράν είχε καταφέρει επί χρόνια να κερδίσει τον θαυμασμό εκατομμυρίων σουνιτών μουσουλμάνων σε όλο τον πλανήτη, αναφέρει ο αρθρογράφος Γιάροσλαβ Τροφίμοφ.
Ωστόσο, η πρόσφατη συμφωνία του με τις έξι μεγάλες δυνάμεις για το πυρηνικό του πρόγραμμα, που επετεύχθη πρόσφατα, έρχεται σε ένα γεωπολιτικό περιβάλλον που έχει αλλάξει πολύ, με κύριο χαρακτηριστικό τη βαθιά διάσπαση σουνιτών – σιιτών, κυρίως στη Μέση Ανατολή.
Πολλοί σουνίτες αντιμετωπίζουν πλέον το ίδιο το Ιράν ως τον «μεγαλύτερο σατανά», κυρίως λόγω κινήσεων της ίδιας της Τεχεράνης, αλλά και ισχυρών ενόπλων συμμάχων της, όπως η σιιτική Χεζμπολάχ του Λιβάνου ή οι σιίτες αντάρτες Χούδι στην Υεμένη.
Το μίσος αυτό δεν αφορά μόνον τους λίγους σουνίτες που ακολουθούν τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους, οι οποίοι θεωρούν την εξάλειψη των σιιτών ως βασικό τους στόχο, καθώς τους θεωρούν «αιρετικούς».
Σε πρόσφατη δημοσκόπηση, αποκαλύφθηκε ότι μόλις το 8% των Ιορδανών και το 17% των Τούρκων (και στις δύο χώρες πλειοψηφεί το σουνιτικό Ισλάμ) έχουν θετική γνώμη για το Ιράν, ενώ το 2006 τα αντίστοιχα ποσοστά κινούνταν στο 49% και 53% αντίστοιχα.
Μόλις το 5% των σουνιτών του Λιβάνου συμπαθεί την Τεχεράνη, όσοι ακριβώς είναι και οι συμπαθούντες το Ιράν πολίτες του Ισραήλ.
Ακόμη και ανάμεσα στους Παλαιστίνιους, οι οποίοι είναι σουνίτες μουσουλμάνοι, το 57% έχει αρνητική γνώμη για το Ιράν.
«Ο αραβικός κόσμος δεν βλέπει το Ιράν ως επαναστατική μουσουλμανική δύναμη. Το βλέπουν σαν μια σιιτική δύναμη», τονίζει ο Νίκολας Μπερνς, καθηγητής διεθνών σχέσεων στο Χάρβαρντ. «Οι Ιρανοί κινδυνεύουν να χάσουν το παιχνίδι, καθώς έχουν ενώσει εναντίον τους και τους μετριοπαθείς άραβες σουνίτες», προσθέτει.
Μεγάλο ρόλο, σύμφωνα με τον αρθρογράφο, έχει παίξει και η προσπάθεια του μεγάλου αντιπάλου του Ιράν για την ηγεμονία στη Μέση Ανατολή, της σουνιτικής Σαουδικής Αραβίας, να παρουσιάσει το Ιράν ως εκπρόσωπο μιας μικρής μειοψηφίας του μουσουλμανικού κόσμου, δηλαδή των σιιτών, οι οποίοι σε παγκόσμια κλίμακα δεν ξεπερνούν το 10-13% των μουσουλμάνων.
Μετά την Αραβική Άνοιξη, καταλήγει η WSJ, το Ιράν, το οποίο είχε χτίσει συμμαχίες με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, την παλαιστινιακή ισλαμιστική Χαμάς και το σουνιτικό Σουδάν, είδε τις συμμαχίες αυτές να καταρρέουν, καθώς στήριξε το καθεστώς Άσαντ ενάντια και στους σουνίτες αντάρτες της Αδελφότητας, ενώ το σουδανικό καθεστώς υποστηρίζει έμπρακτα τη Σαουδική Αραβία στην επίθεση κατά των ιρανόφιλων σιιτών ανταρτών Χούδι στην Υεμένη.
