Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
1.7.2015. Τέσσερις ημέρες μετά την προκήρυξη του δημοψηφίσματος.
Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας. «Σας εκβιάζουν και σας καλούν να ψηφίσετε ΝΑΙ σε όλα τα μέτρα που ζητούν οι δανειστές και μάλιστα χωρίς κανένα αντίκρισμα εξόδου από την κρίση.
Να πείτε κι εσείς όπως έλεγαν εκείνες τις κακές μέρες του κοινοβουλίου, που έχουμε αφήσει πίσω μας, ΝΑΙ σε όλα. Να γίνετε και εσείς ένα με αυτούς. Συνένοχοι στη διαιώνιση των μνημονίων».
23.11.1974. Την επομένη της προκήρυξης του δημοψηφίσματος, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής μιλώντας στην κοινοβουλευτική ομάδα του νεοπαγούς κόμματός του τόνισε:
«Είναι συνεπώς και ζήτημα συνεπείας να εμμείνωμεν στην θέσιν αυτήν της κομματικής ουδετερότητος. Βέβαια ο καθένας μας σαν άτομο θα ψηφίση στο δημοψήφισμα αδέσμευτος και σύμφωνα με την συνείδησίν του.
Αλλά δεν θα είναι πρέπον να εμφανίζεται δημοσία υπό την ιδιότητά του ως βουλευτού, προπαγανδίζων υπέρ της μιας ή επικρίνων άλλην μορφήν πολιτεύματος.
Γιατί μια μεγάλη παράταξις ως η ιδική μας είναι φυσικόν να περιλαμβάνη οπαδούς και των δύο μορφών του πολιτεύματος».
Είναι προφανές ότι ο σώφρων επέλεξε να τηρήσει ουδέτερη στάση και για θεσμικούς λόγους. Εχοντας ευρεία κοινωνική αποδοχή που αποτυπώθηκε ξεκάθαρα και στις εκλογές που προηγήθηκαν, δεν ήθελε να οξύνει το κλίμα και να προκαλέσει αντιπαραθέσεις.
Με τη στάση του φρόντισε να κλείσει οριστικά το ζήτημα που ταλάνιζε τη χώρα από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και εντεύθεν, χωρίς να διαιωνίσει τον διχασμό.
Ο διχασμός είναι χαλασμός και γι’ αυτό κανένας ηγέτης και καμιά δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση δεν πρέπει να στρώνει το χαλί για την αναταραχή. Είναι σχιζοφρενική μέθοδος να χτυπάς με σφυρί, για να ρυθμίσεις ένα ρολόι.
Σε τούτη τη μεγάλη ώρα, δεν μπορούμε να ανεχθούμε νέες περιπέτειες και νέες «εγχειρήσεις», 41 χρόνια μετά τη θέσπιση των δημοκρατικών θεσμών.
Οσοι βλέπουν στις περιπέτειες στοιχεία ρομαντισμού και ηρωισμού είναι βαθιά νυχτωμένοι. Υπάρχουν αισθήσεις που είναι ύπνοι, αλλά κανείς δεν επιβιώνει μέσα στο όνειρο.
