Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Η χθεσινή ημέρα ήταν μεγάλη. Κυριολεκτικά. Η 30ή Ιουνίου 2015 μετρούσε 86.401 δευτερόλεπτα αντί για 86.400. Η προσθήκη του πρόσθετου δευτερολέπτου έγινε από τον παγκόσμιο «θεματοφύλακα» της ακρίβειας του χρόνου για να διορθώσει την απόκλιση που σημειώνεται ανάμεσα στην αστρονομική ώρα και το λεγόμενο «Συγχρονισμένο Παγκόσμιο Χρόνο».
Η χθεσινή ημέρα ήταν μεγάλη. Σε επίπεδο συμβολισμών. Τη μέρα που έληξε η δεύτερη παράταση του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής αιτούμαστε νέο, διετές για τις χρηματοδοτικές ανάγκες και το χρέος.
Η χθεσινή ημέρα ήταν μεγάλη για τους μεγάλους που ανέλαβαν να διορθώσουν την απόκλιση που σημειώνεται ανάμεσα στην ελληνική ώρα και τον συγχρονισμένο ευρωπαϊκό χρόνο.
Η χθεσινή ημέρα ήταν μεγάλη για τους μικρούς. Τουλάχιστον για όσους δεν έχουν αράγιστες βεβαιότητες, δεν διεκδικούν τη συνεπέστερη λογική ανάλυση κάθε πληροφορίας που ίπταται ή το «δικαίωμα» να εκφράζουν τη μοναδική αλήθεια. Τουλάχιστον για αυτούς που σιωπούν, γιατί δεν έχουν ακόμη τίποτα να πουν ή γιατί σκέφτονται ανάμεσα στα «ναι» και «όχι» τα ακόμη πιο βασανιστικά «μήπως» «λανθάνουμε.../ψεύτικα ήσαν τα μηνύματα (ή δεν τ’ ακούσαμε, ή δεν τα νιώσαμε καλά)».
Η χθεσινή ημέρα ήταν μεγάλη, αλλά δεν ήταν D-Day. Αντιπαλεύουν κρυφές, σκληρές και ανελέητες δυνάμεις, ενώ τα πράγματα περιπλέκονται με υπαρξιακές κρίσεις και αναζητήσεις ταυτότητας, καθώς η πολιτική εξαρτάται από την οικονομία και η ελληνική οικονομία έφτασε στα όριά της.
Ωρολογιακώς, είναι ηλίου φαεινότερον ότι δουλεύουμε με διαφορά φάσης, γι’ αυτό και η «δουλειά» δεν πάει ρολόι. Μετεωρολογικώς, θα θέλαμε να υποθέσουμε ότι ξημερώνει καλύτερη μέρα, αλλά το έκτακτο δελτίο δεν αφήνει και πολλά περιθώρια. Καταιγίδες κατά τόπους ισχυρές. Και τη Δευτέρα, άλλη μια μεγάλη Δευτέρα, άλλη μια μεγάλη μαχαίρα;
Ας μη βιαζόμαστε. Πώς το ‘πε η καγκελάριος μιλώντας στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Χριστιανικής Ενωσης; «Πρέπει να προχωρήσουμε μέχρι εκεί που μπορούμε να δούμε».
