«Επιστροφή στη δραχμή στο πλαίσιο της ΕΕ, με τους υφιστάμενους συσχετισμούς, από την άποψη των εργαζόμενων τάξεων, σημαίνει συνέχιση της άγριας λιτότητας με άλλα μέσα. Ακριβώς γι’ αυτό πιστεύω ότι, αν υπάρξει μεθόδευση ή πρωτοβουλία για την έξοδο της Ελλάδας από το Ευρώ, αυτή δεν θα προέλθει από την αριστερά αλλά από απειλούμενα τμήματα της ελληνικής οικονομικής ολιγαρχίας». Πρόκειται για ξεκάθαρη πλην κατηγορηματική δήλωση του κ. Γιάννη Δραγασάκη σε συνομιλία μας τον Δεκέμβριο του 2012.
Η πρόσφατη εντολή της κάλπης ενείχε μάλλον ορισμένα αντιφατικά στοιχεία, καθώς έστειλε το μήνυμα: ευρώ με τους όρους της μικρής (2% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ), κατεργάρας (greekstatistics, επιλεκτική τήρηση των συμφωνηθέντων με τους πιστωτές) και ουσιαστικά χρεοκοπημένης (αποκλεισμός από τις αγορές) Ελλάδας. Έστω κι έτσι, επ’ ουδενί δεν προκύπτει ως μια εντολή εξόδου από την Ευρωζώνη.
Δεδομένου όμως ότι η κυβέρνηση αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο της ρήξης, είναι προληπτικά χρήσιμο να ανασύρει κανείς τόσο την εγκαίρως διατυπωμένη άποψη του συχνά αποκαλούμενου οικονομικού «εγκεφάλου» του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και το συμπέρασμα μιας σειράς αναλύσεων έγκριτων συναδέλφων του.
Η εγκατάλειψη του ευρώ, υπό τις σημερινές συνθήκες και τις δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας, θα οδηγούσε σε ένα πληθωριστικό νόμισμα με ισχυρές υποτιμητικές τάσεις, το οποίο πριν απ’ όλα θα υποτιμούσε την εργασία. Είναι μάλλον αντιφατικό το γεγονός ότι πολέμιοι της εσωτερικής υποτίμησης την οποία έχει εφαρμόσει στην Ελλάδα η τρόικα μέσω του προγράμματος προσαρμογής είναι συγχρόνως ένθερμοι υποστηρικτές της επιστροφής στη δραχμή, η οποία θα επιφέρει την ακόμη πιο βίαιη υποτίμηση των μισθών. Μόνο υπό αυτήν την έννοια θα καταστεί η ελληνική οικονομία «πιο ανταγωνιστική» στην περίπτωση επιστροφής στη δραχμή. Διότι ευρύτερα το μέλλον προδικάζεται δυσοίωνο.
«Αν είχαμε την οικονομία της Γερμανίας ή των σκανδιναβικών χωρών, δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα να επιστρέψουμε στο αρχικό νόμισμα. Για τον απλούστατο λόγο ότι το νόμισμα είναι ο καθρέφτης της οικονομίας. Αν δεν είναι η οικονομία ισχυρή, τότε δεν θα είναι και το νόμισμα ισχυρό. Θα υποτιμάται συνεχώς. Δεν θα θέλει να το κρατάει κανείς. Επομένως, εκείνο που προέχει δεν είναι το θέμα του νομίσματος αλλά η ισχυροποίηση της οικονομίας μας. Με ισχυρή οικονομία τα συζητάμε όλα. Με αδύναμη οικονομία, το πιο ασφαλές περιβάλλον είναι αυτό της Ευρωζώνης», υπογράμμιζε την εβδομάδα που πέρασε στη «Ν» ο συντονιστής του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής Παναγιώτης Λιαργκόβας .
Ο σημερινός αντιπρόεδρος της κυβέρνησης φαίνεται πως αντιλαμβάνεται τα όρια της διαπραγμάτευσης. Ωστόσο, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι το κάνουν όλοι εντός του κυβερνώντος κόμματος. Γεγονός που φανερώνει άλλωστε και η έτερη, προφητική, αναφορά του κ. Δραγασάκη εκείνον τον Δεκέμβριο. «Πρέπει να αποφύγουμε, όσο αυτό είναι δυνατόν, αμφισημίες και νόθες καταστάσεις, διότι θα μας στοιχίσουν στο μέλλον». Κι αν στοιχίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ, το ζήτημα είναι να μην στοιχίσουν στη χώρα.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΩΣΤΟΥΛΑΣ
[email protected]
@VasKostoulas
