Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Το «Spiegel» δημοσίευσε ένα σχόλιο στην ηλεκτρονική του σελίδα για τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών, ο οποίος πριν από 25 χρόνια ήταν από τους πρωτεργάτες της γερμανικής ενοποίησης χωρίς να υπολογίζει το κόστος, ενώ σήμερα δεν τηρεί παρόμοια στάση στο ελληνικό ζήτημα.
«Επιδίδεται στον ρόλο του πρωτοπόρου υπερασπιστή αξιών και αυστηρού παιδαγωγού...».
«Τι άλλο θέλετε; Δεν υπάρχει υψηλότερο ιδανικό, κι αυτοί, μαργαριτάρια της ηθικής, κρίνουν τον κόσμο ολόκληρο σύμφωνα με τη δική τους άποψη, ρίχνοντας το ανάθεμα σε όσους δεν τους ακολουθούν...», σατιρίζει το «γερμανικό είδωλο» ένας άλλος παίκτης, ο Ντοστογιέφσκι, που, πιεζόμενος από τους δανειστές του, γράφει μέσα σε λίγες εβδομάδες τον «Παίκτη».
«“Θα προτιμούσα να ζήσω όλη μου τη ζωή σε μια τσερκέζικη σκηνή παρά να προσκυνήσω το γερμανικό είδωλο”.
“Ποιο είδωλο;” φώναξε ο στρατηγός που είχε αρχίσει να θυμώνει.
“Τον γερμανικό τρόπο πλουτισμού. Δεν είμαι καιρό εδώ κι όμως έχω παρατηρήσει πράγματα που κάνουν την ταταρική μου φύση να αγανακτεί.
Μα την αλήθεια μακριά από κάτι τέτοιες αρετές! Χτες περπάτησα καμία δεκαριά χιλιόμετρα στα περίχωρα.
Λοιπόν είναι ακριβώς όπως στα ηθικοπλαστικά βιβλία, ξέρετε εκείνα τα μικρά εικονογραφημένα βιβλία που κυκλοφορούν στη Γερμανία: όλα τα σπίτια έχουν τον πατέρα τους, έναν υπερβολικά ενάρετο και τίμιο άνθρωπο, τόσο τίμιο που φοβάται κανείς να τον πλησιάσει.
... Λοιπόν εδώ η κάθε οικογένεια είναι υποταγμένη, τυφλά υποταγμένη στον πατέρα. Δουλεύουν όλοι σαν τα ζώα και κάνουν οικονομία... Ο μικρότερος γιος είναι αναγκασμένος να δουλέψει σκληρά, κι όσα κερδίζει τα προσθέτει στο κεφάλαιο της οικογένειας που όσο πάει και αυξάνεται...
Και το μοναδικό κίνητρο για όλα είναι η τιμιότητα, μια τιμιότητα που φτάνει σε τέτοιο σημείο, ώστε ο μικρότερος γιος φαντάζεται ότι τον εκμεταλλεύονται από τιμιότητα. Και το θεωρούν ιδανική κατάσταση όταν το θύμα χαίρεται που το στέλνουν στη σφαγή”».
Κι ύστερα; Το παιχνίδι, κατεξοχήν όχημα για μια καινούργια περιπέτεια, συνεχίζεται.
