Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
«Χρειάζεται μια ρήξη. Οχι όμως με το μέλλον, αλλά με το παρελθόν» σάλπισε ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη. Αλλη ρήξη ξεκίνησε. Από τη Χαλκίδα και έδωσε αφορμή για έναν πόλεμο στις τάξεις των σεισμολόγων, όπως παρατηρείται κάθε φορά που χτυπούν δυνάμεις υποχθόνιες και σκοτεινές.
Εμείς, αν και αμύητοι στην έγκυρη γνώση, και από σεισμούς ξέρουμε, και από ρήξεις. Ρωγμές και ρήγματα μετράμε πέντε και πλέον χρόνια. Οι φυσικοί επιστήμονες μας εξηγούν τους σεισμούς μέσω των βραδέων κινήσεων και των συγκρούσεων των βαθιά καταχωνιασμένων τεκτονικών πλακών. Οι κραδασμοί βγαίνουν στην επιφάνεια. Οταν τα Ρίχτερ ησυχάζουν, «σεισμοπροβλεπτομάχοι» και «σεισμοπροβλεπτολάγνοι» διασταυρώνουν τα ξίφη τους.
Οι οικονομολόγοι και οι αναλυτές δίνουν εξηγήσεις και αντικρουόμενες εκτιμήσεις, ενώ η γη τρέμει ακόμη κάτω από τα πόδια μας. Το σενάριο του Grexit, δε, προσφέρει πεδίον δόξης λαμπρό. Αποκαλύπτει και αποκρύπτει ένα χάσμα στο επίπεδο των ευρωπαϊκών πλακών, οι οποίες μετακινούνται αργά. Αποκαλύπτει και αποκρύπτει ορισμένες ρήξεις που υπερβαίνουν, μέσα στο χρόνο, τη διάρκεια της κρίσης, όπως ακριβώς υπερβαίνουν την αντίληψή μας τα χάσματα των λιθοσφαιρικών πλακών μέσα στο χώρο, γι’ αυτό και μένουμε στην αναπότρεπτη τροπικότητα του ορατού και του αισθητού.
Οσοι θεωρούν ότι η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα σημάνει το τέλος της Ευρώπης κι όσοι μονότονα επαναλαμβάνουν πως δεν συντρέχει κανένας λόγος ανησυχίας, είναι παγιδευμένοι, όπως ο Πρωτέας, στα δίχτυα μιας απλοϊκής ανάλυσης από έναν Μενέλαο. Απλοϊκής, γιατί ανιχνεύει τα ελάχιστα ίχνη, μέσα σ’ έναν ιδεολογικογενή θόρυβο. Χάνονται τ’ ανεπαίσθητα σήματα που τα οικονομικά υποκείμενα και οι πολύπλοκες καταστάσεις εκπέμπουν. Για την ανικανότητα της Ε.Ε. να απαντά σε μεταβαλλόμενες συνθήκες. «Αυτή η αποτυχία της στο να είναι ευέλικτη έναντι μεταβολών είναι επικίνδυνη».
