Σύμφωνα με την Πανελλήνια έρευνα για τις συμπεριφορές που συνδέονται με την υγεία των εφήβων μαθητών, η μεγάλη πλειονότητα των εφήβων στην Ελλάδα αναφέρουν ότι ζουν και με τους δύο βιολογικούς γονείς τους ωστόσο, το ποσοστό που αναφέρουν ότι ζουν σε μονογονεϊκού τύπου οικογένεια έχει διπλασιαστεί μεταξύ του 1998 και του 2014. Οι έφηβοι φαίνεται ότι αντιλαμβάνονται απαντήσεις τους αναφορικά με αντικειμενικούς και υποκειμενικούς δείκτες.
Έτσι, όπως αναμενόταν, αυξάνεται το ποσοστό εκείνων που έχουν τουλάχιστον έναν άνεργο γονιό και παράλληλα μειώνεται αισθητά το ποσοστό εκείνων που θεωρούν καλή την οικονομική κατάσταση της οικογένειάς τους. Παράλληλα, σημαντική μερίδα των εφήβων, και κυρίως των μεγαλύτερων σε ηλικία, βιώνουν έντονα την οικονομική κρίση όπως αυτή εκφράζεται μέσα από την αδυναμία της οικογένειάς τους να κάνει διακοπές και ταξίδια, την ανάγκη για μετακόμιση σε μικρότερο σπίτι και, σε κάποιες περιπτώσεις, την αδυναμία για αγορά τροφίμων.
Επιπλέον σημαντικό ποσοστό των εφήβων αναφέρουν ότι λόγω της κρίσης δημιουργήθηκαν καυγάδες και εντάσεις στην οικογένεια τους. Οι μικρότεροι έφηβοι δεν φαίνεται ότι βιώνουν ή αντιλαμβάνονται τόσο έντονα τις συνέπειες της κρίσης, γεγονός που μπορεί να αποδοθεί τόσο στο ότι οι ίδιοι δεν έχουν την ωριμότητα να αντιληφθούν προβλήματα οικονομικής φύσης που αντιμετωπίζει η οικογένεια τους όσο και στο ότι οι γονείς τους τούς προστατεύουν από αυτά.
Αν και η οικονομική κατάσταση της οικογένειας των εφήβων φαίνεται να γίνεται δυσμενέστερη διαχρονικά δεν παρουσιάζονται σημαντικές μεταβολές στην ικανοποίηση που δηλώνουν οι έφηβοι από τις οικογενειακές τους σχέσεις. Παράλληλα, οι περισσότεροι από τους εφήβους νιώθουν ότι μπορούν να μιλήσουν στους γονείς τους για τα προβλήματά τους και βλέπουν την οικογένειά τους σαν ένα περιβάλλον μέσα στο οποίο νιώθουν άνετα και ασφαλείς. Εντούτοις, μικρή αλλά όχι ασήμαντη μερίδα των μαθητών δεν είναι ικανοποιημένοι ούτε από τις οικογενειακές σχέσεις ούτε από την ποιότητα της επικοινωνίας με τους γονείς τους.
Δεδομένου ότι η εφηβεία αποτελεί μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο στη ζωή του ανθρώπου, το οικογενειακό περιβάλλον και ιδιαίτερα οι σχέσεις εφήβου-γονιού πρέπει να αποτελέσουν πεδίο εστίασης στην ανάπτυξη πολιτικών και παρεμβάσεων ιδιαίτερα σε περιόδους οικονομικής ύφεσης όπως αυτή που διανύει η χώρα. Κατά συνέπεια, παρεμβάσεις προαγωγής της σωματικής και ψυχοκοινωνικής υγείας που αναπτύσσονται στην κοινότητα και το σχολικό περιβάλλον, επιβάλλεται να λαμβάνουν υπόψη παράγοντες που σχετίζονται με την αυξημένη ευαλωτότητα των οικογενειών λόγω οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών.
