Η ταινία - ντοκιμαντέρ με τον τίτλο «Εδώ - έξω» (διάρκειας 50 λεπτών) σε σκηνοθεσία Θωμά Κιάου, δημιουργήθηκε με αφορμή την ολοκλήρωση του τριετούς προγράμματος «Πρωτοβουλία ενάντια στην Κρίση» του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος και προβλήθηκε σήμερα στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης (ΦΝΘ), στην αίθουσα «Ολύμπιον», ως εισαγωγικό της ανοιχτής συζήτησης που ακολούθησε με θέμα την κρίση στην ελληνική και τη διεθνή πραγματικότητα.

Μέσα από βιωματικές αφηγήσεις και πραγματικές ιστορίες

Στόχος του ντοκιμαντέρ είναι η παραστατική παρουσίαση του αντίκτυπου που είχε η συγκεκριμένη πρωτοβουλία στην ευρύτερη ελληνική κοινωνία, μέσα από βιωματικές αφηγήσεις και πραγματικές ιστορίες ανθρώπων που βρήκαν έμπρακτη υποστήριξη εν μέσω της κρίσης. Πρωτίστως, στην ταινία αναδεικνύεται η αύξηση στο αίσθημα αλληλεγγύης στην Ελλάδα, που ήρθε ως θετικό επακόλουθο της κρίσης. «Στόχος της πρωτοβουλίας μας είναι να επιτευχθεί και να διατηρηθεί η κοινωνική συνοχή. Είναι θέμα επιβίωσης, όχι απλά επιλογής», δηλώνει μπροστά στην κάμερα ο Ανδρέας Δρακόπουλος, αντιπρόεδρος του Ιδρύματος Νιάρχος.

Στιγμιότυπο από το ντοκιμαντέρ «Εδώ - έξω» του Θωμά Κιάου.

Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάστηκαν στη διάρκεια της ταινίας, από το συνολικό ποσό των 200 (100 + 100 ως «έκτακτη» δωρεά) εκατομμυρίων ευρώ, το 2% «πήγε» σε δράσεις Τέχνης, το 8%  σε δράσεις Παιδείας,  το 24% σε δράσεις Υγείας και το 66% σε δράσεις κοινωνικής στήριξης. Μέσα σε δύο χρόνια, εγκρίθηκαν πάνω από 220 δωρεές, εκ των οποίων οι 180 περίπου ήταν στον τομέα της Κοινωνικής Πρόνοιας και της Υγείας και οι 38 στον τομέα της Παιδείας, της Τέχνης και του Πολιτισμού.

Στη συζήτηση που ακολούθησε και την οποία συντόνισε η δημοσιογράφος και ντοκιμαντερίστρια Μάγια Τσόκλη, μετείχαν οι: Σπύρος Πέγκας (αντιδήμαρχος Τουρισμού και Διεθνών Σχέσεων ως εκπρόσωπος του δήμου Θεσσαλονίκης, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του ΦΚΘ), Ελίζαμπετ Μαριάνοβιτς Κρόνβαλ και Μάρτα Νταουλιούτε (δημιουργοί του ντοκιμαντέρ «Τεκμήριο της κρίσης: οδηγός επιβίωσης» ) Θέκλα Μαλάμου (εκπρόσωπος της δράσης «Caravan Project») και Άννα Μαρία Κοσμόγλου (εκπρόσωπος του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος).

Στην ερώτηση γιατί ήρθε στην Ελλάδα, μαζί με τη συνεργάτιδά της, να κάνουν ντοκιμαντέρ για την κρίση, η Ελίζαμπετ Μαριάνοβιτς Κρόνβαλ απάντησε: «Μας ενδιέφερε να καταλάβουμε τι είναι η ελληνική κρίση. Δεν ήταν αποτέλεσμα μίας φυσικής καταστροφής, αλλά είχε οικονομικά αίτια. Την αφορμή μάς έδωσε μία Σουηδή δημοσιογράφος που ζούσε ήδη στην Ελλάδα και με την οποία συνεργαστήκαμε για την ταινία, αλλά έναυσμα μάς έδωσε η εικόνα της Ελλάδας όπως παρουσιαζόταν στα σουηδικά ΜΜΕ, με αρνητικό τρόπο κυρίως, ότι δηλαδή πληρώνουν οι Σουηδοί φορολογούμενοι για τις συντάξεις στην Ελλάδα. Τελικά, στην ταινία είδαμε τους παραλληλισμούς ανάμεσα στη Σουηδία και την Ελλάδα. Εντοπίσαμε φαινόμενα που παρουσιάζονται και στις δύο χώρες αν και σε διαφορετική κλίμακα, όπως για παράδειγμα η ανεργία».

Ο αντιδήμαρχος Θεσσαλονίκης, Σπύρος Πέγκας, - μεταξύ άλλων  - ανέφερε: «Κι εμείς, η διοίκηση Μπουτάρη ήμασταν ουσιαστικά προϊόν της κρίσης. Αλλιώς, αν δεν υπήρχε η κρίση, δεν πιστεύω ότι θα άλλαζε η διοίκηση του Δήμου. Ουσιαστικά, αυτό που κάνουμε είναι μια διαχείριση κρίσης. Το πρώτο που κάναμε ήταν να συμμαζέψουμε την κατάσταση των οικονομικών, να σταματήσουν να ξοδεύονται αλόγιστα ποσά σε αχρείαστες πολυτέλειες. Επιδιώξαμε μία χρηστή, σωστή διαχείριση εξόδων. Για παράδειγμα, το Φεστιβάλ της πόλης από 1.500.000 ευρώ το κάναμε 400.0000. Προσπαθήσαμε να στήσουμε νέες κοινωνικές δομές, μόνιμες, όπως το υπνωτήριο αστέγων, τα συσσίτια που γίνονται και με τη βοήθεια της Εκκλησίας. Επόμενος στόχος είναι να μη μείνουμε μόνο στην καταπολέμηση κρίσης αλλά να δημιουργήσουμε προοπτικές».

Τέλος, η κα Άννα Μαρία Κοσμόγλου, εκπρόσωπος του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, επισήμανε πως: «Στο Ίδρυμα Νιάρχος προσπαθήσαμε να βρούμε δράσεις που να παρέχουν άμεση ανακούφιση ή κοινωνικό όφελος στην ελληνική κοινωνία. Μας απασχόλησε όμως και το πώς όλο αυτό μπορεί να κινητοποιήσει, να εμπνεύσει τον κόσμο ώστε οι δράσεις αυτές να βρουν υποστήριξη και μετά το πέρας της δωρεάς μας. Πρόκειται για μία γόνιμη φιλανθρωπία, πώς φυτεύεις δηλαδή έναν σπόρο στην κοινωνία για να αναπτυχθεί. Τώρα κοιτώντας προς το μέλλον, προσπαθούμε να διαπιστώσουμε πώς μπορούμε με κάποιες ενέργειες να δούμε αποτέλεσμα με μεγαλύτερο όφελος».

naftemporiki.gr