Δεν είναι ο μόνος. Δυστυχώς. Ο 48χρονος Βέλγος Μαρκ Ντιτρού, που κάθεται την 1η Μαρτίου 2004 στο εδώλιο, με τις βαριές κατηγορίες της απαγωγής, αποπλάνησης, και βιασμού έξι κοριτσιών και δολοφονίας τεσσάρων εξ' αυτών, στην καρδιά της πολιτισμένης ηπείρου μας, σοκάρισε, προκάλεσε και κατέδειξε ότι το παγόβουνο της παιδεραστίας είναι τεράστιο, και μόνο πού και πού η κορυφή του φαίνεται.

Μια κορυφή που ταράζει την ήσυχη συνείδηση μιας κοινωνίας που έχει μάθει να κρύβει τα χειρότερα. (Tραγικά επίκαιρη η ταινία «Μystic River» με τους βραβευθέντες με Οσκαρ Σον Πεν και Τιμ Ρόμπινς.) Μιας κοινωνίας που μένει με το στόμα ανοιχτό όταν υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης ή παρενόχλησης παιδιών βλέπουν το φως της δημοσιότητας.

Τα παιδιά όπου γης δεινοπαθούν από τις στρεβλές, ανώριμες προσωπικότητες των μεγάλων. Ο Μαρκ Ντιτρού είναι απλώς η ακραία έκφραση μιας εγκληματικής δραστηριότητας, που έχει τα πλοκάμια της παντού.

Στη Βρετανία, οι απαγωγές παιδιών σημείωσαν θεαματική αύξηση ποσοστού 45% από τον Απρίλιο του 2002 έως τον Απρίλιο του 2003, σύμφωνα με επίσημη μελέτη, που ανακοίνωσε σήμερα το υπουργείο Εσωτερικών.

Στον Τρίτο Κόσμο η βιομηχανία εκμετάλλευσης παιδιών αποκομίζει δισεκατομμύρια δολάρια. Στις ηλεκτρονικές θυρίδες χιλιάδων Ευρωπαίων και Αμερικανών, που αναζητούν στους απόκληρους «απολαύσεις», που ανήκουν στη σφαίρα του αποτρόπαιου, φθάνει υλικό για ανήλικους ανά τον κόσμο.

Η αποκάλυψη της δράσης του Ντιτρού, το 1996, είχε προκαλέσει σεισμό αγανάκτησης κι αηδίας στο Βέλγιο. Κι είχε προκαλέσει πολλά και φοβερά ερωτήματα. Είχαν αφήσει να εννοηθεί ότι η εγκληματική δράση του είχε συνδεθεί με το οικονομικό, δικαστικό, πολιτικό βελγικό κατεστημένο.

Ο Ντιτρού κλείστηκε στη φυλακή κι άρχισε μια περίεργη και χρονοβόρα ανακριτική διαδικασία. Ενας ανακριτής, που είχε αναλάβει το φάκελο, υποχρεώθηκε να τον παραδώσει γιατί, αντίθετα με το βελγικό νόμο, είχε συγκινηθεί από τα θύματα του Ντιτρού και είχε ευνοήσει τις οικογένειές τους. Ενας άλλος ανακριτής είχε αυτοκτονήσει.

Το 1998 ο Ντιτρού κατάφερε να δραπετεύσει για λίγες ώρες και είχε συλληφθεί, πάλι, «κατά τύχη», πράξη που οδήγησε σε παραίτηση τον αρχηγό της αστυνομίας και δύο υπουργούς.

Και η ανάκριση συνέχισε να καρκινοβατεί. Οι ανακριτές έψαχναν για αποδείξεις σε 6.000 τρίχες. Κι άλλαζαν οι ανακριτές. Κι ο Ντιτρού άλλαζε δικηγόρους -τρεις φορές- κι έχει σήμερα τρεις. Τον έναν, μάλιστα, πληρώνουν ο Βέλγοι φορολογούμενοι.

Και η βελγική κοινή γνώμη περίμενε τη δίκη του αιώνα, που καθυστερούσε πολύ.

Τελικά, μετά από επτάμισι χρόνια, ο Ντιτρού, η γυναίκα του Μισέλ Μαρτίν και οι συνεργάτες τους Μισέλ Λελιέβρ και Μισέλ Νιουλ κάθονται στο εδώλιο στην κωμόπολη Αρλόν, κοντά στα σύνορα του Βελγίου με το Λουξεμβούργο, όπου διεπράχθηκαν το 1996, τα τελευταία εγκλήματα, για τα οποία κατηγορούνται.

Εστι δίκης οφθαλμός ος τα πάνθ' ορά; Κανείς δεν περιμένει στη δίκη ν’ αποδειχθεί ποιους κρύβει η αλήθεια. Στα παραμύθια με δράκους δεν υπάρχουν αποδείξεις...

Υπάρχουν όμως θύματα οι ανήλικες Ζιλί Λεζέν, Μέλισα Ρούσο, Αν Μάρσαλ, Εφιε Λαμπρέκ, και Σαμπίν Νταρντέν και Λετίσια Ντελέζ, που γλίτωσαν το θάνατο.

K.T.